غیبت سوال برانگیز خانه تجسمی
حسین هاشم پور
ایران آرت : حسین هاشم پور : وقتی سه شنبه 12 آذر 1392 در همین ستون زیر تیتر :" خانه هنرهای تجسمی کجاست؟ " نوشتم :" خانه تئاتر، خانه سینما، خانه موسیقی داریم اما خانه تجسمی کجاست؟ این فقدان چنان عیان است که حالا حالاها می‌توان برای آن علامت سوال و تعجب گذاشت... "
برخی دوستان گلایه کردند" در آغاز استقرار دولت یازدهم چه وقت این حرفهاست، تجسمی در سالهای سخت دولت های نهم و دهم بدون کمک های حداقلی دولت به توسعه دست یافته و چه نیازی به خانه تجسمی دارد؟"
این روزها اما دو اتفاق بسیار مهم رخ داده که نشان می دهد نبود خانه تجسمی چه آسیبی به هنرمندان این عرصه زده است:
یک-
با ابتکار تحسین برانگیز سید رضا صالحی امیری، مدیرعامل های خانه های موسیقی، سینما و تئاتر به عنوان هیات مدیره صندوق اعتباری هنر منصوب شده اند اما خبری از نماینده هنرهای تجسمی نیست؛ کم ترین کار این صندوق امور بیمه هنرمندان است...
دو -
در اتفاقی زیر ساختی تر، وزیر فرهنگ ابتدای سال از تلاش دولت یازدهم برای تصویب طرح تشکیل سازمان نظام هنری در کمیسیون فرهنگی دولت خبر داد؛ او گفت:" دوست داریم مانند نهادهایی چون سازمان نظام پزشکی، نظام مهندسی... سازمانی تحت عنوان "سازمان نظام هنری" داشته باشیم که به همین منظور طرحی در قالب پیش‌نویس توسط سه خانه سینما، موسیقی و تئاتر نوشته شده که قرار بر این است این طرح در کمیسیون فرهنگی دولت به تصویب رسیده و بعد وارد سیکل قانونی اجرا شود."
مشاهده می کنید که خبری از نمایندگان هنرهای تجسمی نیست چون فاقد یک تشکل سازمان یافته هستند.
سه-
حال پرسش اینجاست که چرا انجمن های نقاشان، مجسمه سازان، گرافیک.... لب به شکواییه باز نمی کنند و برای پر شدن این خلا چاره اندیشی پیش نمی گیرند؟
چهار-
وقتی دولت تاکید دارد کاهش تصدی‌گری بنای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و باید تمامی امور فرهنگی و هنری به اصناف واگذار شود،
وقتی وزیر فرهنگ خبر می دهد " در حوزه نمایشگاه کتاب، صنف ناشران و در بخش‌های موسیقی، سینما و تئاتر، امور به اصنافی چون خانه تئاتر، خانه سینما و خانه موسیقی واگذار شده و می شود"
چرا مرکز هنرهای تجسمی ارشاد برای تاسیس خانه تجسمی به انجمن ها مشورت نمی دهد؟ و ضرورت استیفای حقوق هنرمندان را پیگیری نمی کند؟
پنج-
این در حالی ست که سالهاست خانم لیلی گلستان به نمایندگی از گروه هفت نگاه، خواهان تاسیس اتحادیه گالری داران هستند و با موانعی که پیش پای شان دیده اند به انجمن گالری داران هم راضی شده اند؛ اما همچنان خبری نیست؛ به حتم اگر پشتیبانی پیش برنده دولت یاری شان می کرد اکنون یک نهاد به هنرهای تجسمی علاوه شده بود.
شش-
دولت ها در گذرند، می آیند و می روند آن دولتی در ذهن جامعه هنری مانا و ماندگار است که برای نهاد سازی در هنر و تقویت شان قدم بردارد و حتی هزینه دهد.
