روایت زبان بدن از جغرافیا/عکس های بابک حقی تن انسان را طبیعت جلوه می دهد
نمایشگاه عکس «میان لحظه و خاک» بابک حقی این روزها در گالری مژده به تماشا است.نمایشگاهی که این هنرمند در آثارش به کشف حقیقت خود با جغرافیای اطرافش پرداخته است.
ایران آرت: با ورود به گالری مژده در اولین برخورد با آثاری روبرو می‌شوید که مکان‌هایی متروکه را به مخاطب بازنمایی می‌کنند؛ مکان‌هایی که فعلیت انسانی را در خود مستتر دارند؛ اما سالهاست در گذر تاریخ از یاد رفته‌اند. وجه تمایز آثار حقی در این مجموعه فیگورهایی است که در آنها دیده می‌شوند، این فیگورها در عکس‌ها به عنوان زبان مکانی هستند که از دردها و آلام خود با مخاطب گفت‌وگو می‌کنند.
مخاطب در این مجموعه با یازده اثر روبرو است که در آنها محیط جغرافیایی به بستری برای داستان‌سرایی بدن با زبان فیگورها بدل شده است و انگار بدن به مثابه موجودی طبیعی و طبیعت به عنوان پوسته‌ای برای زیست با هم به روایتی درباره زیست رسیده‌اند که آن را برای مخاطب بازگو می‌کنند.
حقی خود درباره مجموعه «میان لحظه و خاک» می‌گوید: «این آثار به نوعی تاثیر جغرافیا بر بدن انسان را به نمایش می‌گذارند. منظورم از بدن انسان، هم بدن فیزیکی اوست و هم بدن درونی او که به نوعی می‌توان گفت واسطه درک جهان و انسان است.»
این هنرمند در رابطه با ایده و کانسپت نمایشگاه توضیح داد: «ایده این نمایشگاه را در تمام آثار من می‌توانید ببینید اما وجه تمایز آثار این نمایشگاه با سایر کارهایم در این است که در این عکس ها خط پیوند بین بدن انسان و جغرافیا مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین تاثیری که جغرافیا، فضا و مکان روی بدن می‌گذارد؛ در این آثار به خوبی مشاهده می‌شود.
حقی که در این عکس‌ها از اجراگر برای بیان مفهومی آثار استفاده کرده است، دراین باره گفت: «اجراگرانی که در این آثار حضور دارند به خوبی زبان بدن را می‌شناختند، این افراد به دلیل فعالیت‌هایی که در تئاتر داشتند دوره‌های زبان بدن را گذرانده‌اند و به نوعی می‌توان گفت که بر این زبان مسلط هستند. من این افراد را در موقعیت‌ها، مکان و جغرافیایی قرار داده‌ام و از آنها خواسته‌ام که تاثیر این محیط را بر بدن خود نشان دهند؛ البته چیزی که بیشتر دنبال آن بودم این ایده است که اجراگرها جزوی از آن جغرافیا شوند، یعنی نخواسته‌ام خیلی به سمت فیگور بروند یا فیگورهای اجرایی و تئاتری ارائه کنند؛ بلکه از آنها خواستم از این فیگورها دور شوند تا تاثیر فضا روی بدن آنها نمایان شود، یعنی به سمت فیگوراتیو بودن صرف نرفتیم. به همین دلیل هم در خیلی از آثار می‌بینید که اجراگر فقط ایستاده و تنها تاثیر فضا را حس و درک می‌کند و با زبان بدن در آثار آن را به مخاطب عرضه می‌کنند.»
این هنرمند عکاس در رابطه با انتخاب مکان‌ها و جغرافیای که درباره آنها در آثارش با مخاطب به گفتمان نشسته نیز گفت: «عمده ترین تفاوت در آثار نمایشگاه «میان لحظه و خاک» با آثار مجموعه‌های قبلی‌ام از لحاظ اجرایی است، نه از لحاظ مفهومی و فضایی. من این بار فضاهای بیرونی را انتخاب کرده‌ام یعنی لوکیشن‌هایی را انتخاب کردم که خیلی در ذهن من تاثیر داشتند و برای من تاثیر آنها جذاب بود. یک سری از عکاسی‌ها در یزد انجام شده است که اغلب مکان‌هایی است که رها شده یا تاریخی هستند. برخی از عکس‌ها هم در کاشان گرفته شده است، چون برای من بافت قدیمی و تاریخی این شهر به شدت جذاب است اما این طور نبود که به سراغ مکان‌های تاریخی شناخته شده یا بازسازی شده بروم. بیشتر حس و حال و رها شدگی مکان‌ها برای من جذابیت داشت به همین دلیل هم مناطقی را انتخاب کردم که حضوری از انسان در آن بوده اما بعد رها شده است و در حال تخریب هستند و یا حضور انسانی درآن نیست؛ در واقع مفهوم جغرافیا در این مکان‌ها تغییر پیدا کرده است.»
نمایشگاه «میان لحظه و خاک» بابک حقی که مواجهه‌ای است با واقعیت وجودی است، یعنی جایی که تن انسان طبیعت می‌شود و طبیعت جزیی جدایی‌ناپذیر از زیست؛ تا ۲۹ آذرماه در گالری مژده به نشانی سعادت‌آباد، خیابان علامه شمالی، خیابان ۱۸ شرقی، پلاک ۲۷ میزبان هنردوستان است.
