گلشیفته‌سازی پیمان!
حسین هاشم‌پور در این یادداشت از نسخه معروف و لورفته تندروها در قبال هنرمندان بین‌المللی ایرانی نوشته است
ایران آرت، حسین هاشم پور: نسخه تندروها دیگر لو رفته؛ آنها برای هنرمندانی که دگر اندیش می خوانند و زمینه فعالیت شان فراتر از مرزها می رود یک پیشنهاد روشن دارند:" مهاجرت از ایران "
یک :
"... نوروز دو سال قبل وسایلم را جمع کرده بودم، حتی چمدانم را بسته بودم و می‌خواستم بروم... "
این جملات تلخ اصغر فرهادی ست که سیزدهم اسفند در آیین تقدیرش به پاس دومین اسکار در موزه سینما گفت و رفت؛
کیست که نداند "فرهادی" تنها کسی نیست که زیر فشارهای دلواپسانه و اتهام های باورنکردنی از جنس "دیوث" نویسان به ترک میهن سوق یافت؛ راهی که "سوسن تسلیمی" ، "بهرام بیضایی" و بسیاری دیگر به جبری از همین جنس تن دادند.
دو -
فراموش نکردیم روزی که گلشیفته فراهانی برای ایفای نقش در " مجموعه دروغ ها" ریدلی اسکات و هم بازی شدن با دی کاپریو رفت، قصد مهاجرت نداشت، او برگشته بود بماند، حتی این حضور سینمایی را رسانه ای هم نکرد بلکه مرور زمان سبب شود تنوره آتش داغ بعضی ها اندکی سرد شود ، اما همین تندرو ها با به جریان انداختن نسخه معمول شان، سناریویی را کلید زدند تا خانم فراهانی تاب ماندن در سرزمین مادری نیابد؛ خاطرتان باشد همان روزها چهره های دلسوزی خواهان تلطیف فضا و امکان بازگشت این بازیگر شدند اما نقشه تندروها غیر این بود و ابزار تحقق آن را هم داشتند.
سه -
اکنون گویا نوبت به پیمان معادی رسیده است؛ حمله دوباره رسانه های تندرو به پیمان معادی این گمانه را قدرت بخشیده که آنها می خواهند معادی را هم مجبور کنند نوشداروی مهاجرت بنوشد. این فشار از فیلم" کمپ ایکس ری"، آغاز شد و این روزها به واسطه نقش آفرینی او در "ساعت ۱۳: سربازان مخفی بنغازی" به اوج خود رسیده است.
چهار -
آیا این روزها، در یکی از سیاسی ترین ادوار ایران، سیاستمداری هست به چنین چالش های جامعه هنری بیندیشد؟
فرار مغزها در عرصه فرهنگ با شگردهای ناامن سازی فکری هنرمند و ناسزا گویی و تهمت افکنی خزنده و رونده پیش می رود و یکی مثل فرهادی می گوید:" دعا کنید خدا توانی به من بدهد که با این حاشیه‌ها باز بر گردم. "
ناگفته هم نماند چنین رویکردی درباره بزرگانی مانند عباس کیارستمی هوشنگ گلشیری، محمود دولت آبادی، آیدین آغداشلو و خیلی های دیگر هم جواب نداد آنها ناملایمات و ناسزاها دیدند و شنیدند اما ایستادند و ماندند، البته این توقعی ست که نمی توان از همه داشت، آن هم در سرزمینی که قرار بود هنر قدر ببیند و هنرمند بر صدر نشیند.
حال در چنین هنگامه ای این پرسش بدیهی ست که آیا فضای امن فکری فرهنگی سرلوحه برنامه نامزدهای ریاست جمهوری هست؟
بر همه آشكار است كه عمده اين مهاجران دغدغه شان از جنس مشكلات ميهن و مردمش نيست و چه خوب آن را در خارج به نمايش كشيده اند امثال گلشيفته ها كه دست از بي پروايي و گسستگي فرهنگي برداشته و آش شله قلمكاري شده اند كه همپالكي هايشان هم از بوي تعفنشان گريزانند. اين مايه هاي شرمندگي و خفت بهتر است كه بروند و شرشان را از سر اين خاك پاك بردارند!
<b>سلام خسته نباشید
داداش ما که اخرش نفهمیدیم منظور از تندروها چه کسانی هستند اصلا تندروها کی هستند؟!چیکاره هستند؟ایا یک حزب هستند؟لااقل چندتا اسم هم بگیدکه ملت بهتر بشناسنشون...حالا به نظر شما ایا بازیگران امریکایی امثال بردپیت و جنیفرلوپز و انجلینا و ارنولد هم این اجازه رو به خودشون میدن در چنین شرایطی حتی اگر به قیمت کنار گذاشتن حرفه بازیگری به یک کشور که به عنوان دشمن در رسانه ها ازشون یاد میشه برن برای بازی و مهاجرت کنن؟
واقعا بازیگری اینقدر مهم هست که همه چی رو حتی عفت و پاکدامنی خودتو به نمایش بذاری و جالبه که بعضی ازین موجود بعنوان نماینده زنان و دختران ایران یاد میکنند که بسیار غلط میکنند که از ین شخص بعنوان نماینده تمدن ایران زمین یاد میکنند</b>