از جهان آرمانی دلقکان تا احاطه نقاش بر مخاطب / گالری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه
سارا ساسانی: در گالری‌گردی این هفته ایران آرت به سراغ نمایشگاه‌های گالری‌های طراحان آزاد، شیرین، زیرزمین دستان رفته‌ایم
ایران آرت: نمایشگاه نقاشی‌های الیکا هدایت با عنوان «نان و سیرک» در گالری دستان+2، نمایشگاه گروهی با عنوان «آدم و گیاه» در گالری طراحان آزاد، نمایشگاه مجسمه‌های الهام خاکپاش با عنوان «شبه مجسمه» در گالری شیرین و نمایشگاه نقاشی‌های علی رضوی با عنوان «اشکال دینامیک» در گالری زیرزمین دستان سوژه‌های این هفته گالری گردی ایران آرت هستند.
این همانی انسان و گیاه
گالری طراحان آزاد در نمایشگاه گروهی، آثاری شامل نقاشی، کولاژ و ویدئو را به نمایش گذاشته است. هنرمندان این نمایشگاه رزیتا شرف‌جهان، سمیرا اسکندرفر، حامد صحیحی و فرهاد فزونی هستند.
این نمایشگاه با عنوان «آدم-گیاه» به نمایش آثاری از این هنرمندان با مضمون ترکیبی پیوند دهنده از زندگی انسان و گیاه پرداخته است. این نمایشگاه با تک اثری کلاژ شده از عکس، نقاشی، پارچه و دوخت آغاز می‌شود این اثر و تمامی آثار این نمایشگاه تلفیقی از برخورد انسان و گیاه هستند که به نظر می‌رسد پرداختن به این این‌همانی نقاط مشترک انسان و گیاه باشد، انسان همچون گیاه رشدیابنده و رونده است، ریشه دارد، استقامت می‌کند و به مقصد می‌رسد، در این نمایشگاه دو گروه پرتره انسان وجود دارد که یک گروه با نخ‌هایی رنگی غالبا به رنگ گیاه پرداخته شده‌اند و گروه دیگر پرتره‌های نقاشی شده است که گیاه نیز همچون بخشی از اثر بر اجزاء صورت انسان نقاشی شده است.
اثر آخر در این مجموعه تک اثری در ابعاد بزرگ از حامد صحیحی است که همچون دیگر آثار او انسان را در دنیایی ناشناخته برگرفته از گیاه نشان می‌دهد. در این نمایشگاه ویدئویی نیز به نمایش درآمده است که انسان را در مواجهه با گیاه، بذر و رشدیابندگی گیاهان نشان می‌دهد.
پرداختن به دو جهان متفاوت اما در عین حال مشابه انسان و گیاهان از منظر هنرمندان در نمایشگاهی با آن عنوان می‌تواند مورد توجه و تأمل باشد.
نمایشگاه آثار گروهی با عنوان «آدم- گیاه» تا 30 مرداد در گالری طراحان آزاد ادامه دارد. گالری طراحان آزاد، در میدان فاطمی، میدان گل‌ها، میدان سلماس، شماره 5 قرار دارد.
در جست‌وجوی آرمان شهر
شهری مملو از ایدئولوژی و آرمان برای مطلوب زیستن، مدنظر الیکا هدایت است که در مجموعه اخیرش با عنوان «نان و سیرک» در گالری دستان +2 به این شهر اشاره می‌کند. شهری که مطلوب مردم است، مطلوب سیرک‌بازان و دلقک‌های ساکن آن شهر است.
الیکا هدایت با اشاره به اصطلاحی به زبان لاتین با عنوان «نان و بازی‌های سیرک» از جامعه سرمایه‌داری و قدرتمندان جاه‌طلبی صحبت می‌کند که کاری نمی‌کنند جز انباشت ثروت، غارت و چپاول و انتظار کشیدن برای نان و بازی‌های سیرک.
آثار هدایت در این نمایشگاه شامل نقاشی، طراحی و سه انیمیشن است که با نگاهی انتقادی به جوامع مدرن و کاپیتالیسم حاکم بر سیاست‌های آن می‌پردازد. کاراکترهای آثار هدایت دلقک‌هایی هستند که در شرایط مختلف به اعمال طنز آمیز می‌پردازند. تفاوت دلقک‌های آثار هدایت با شخصیت‌های متناظر آن در دنیای واقعی این است که عناصر آثار هدایت برخلاف دنیای حاضر غمگین، مغموم و جدی هستند، آنها نمی‌خندند بلکه در فضای سنگین و سهمگین متأثر از مصائب و گرفتاری‌های زندگی در عصر مدرنیته دست به اعمالی تکراری می‌زنند. آنها نمی‌خندند و قرار نیست که بخندانند.
دلقک‌های هدایت در دنیایی زندگی می‌کنند که دولت‌مردان و قدرتمندان برای مردم ساخته‌اند و آنها را مجبور و ملزم به زندگی کردن در این دنیای ناهماهنگ و نامطلوب کرده‌اند. او تلاش می‌کند در آثارش مطلوبی بسازد باب تبع مردم دنیای ساختگی‌اش، او می‌خواهد دستکم این دنیا را در نقاشی‌هایش به مردم ببخشد و آنها را برای لحظاتی غرق در مطلوب کند.
نمایشگاه آثار الیکا هدایت با عنوان «نان و سیرک» تا 22 شهریور در گالری دستان +2 ادامه دارد. گالری دستان در خیابان فرشته، خیابان بیدار، شماره 8 قرار دارد.
شبه واقعیت
«ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه چیزش شبه است، هنرش شبه هنر، اقتصادش شبه اقتصاد، آموزش‌اش شبه آموزش، تعالیم‌اش، نجات‌بخش نیست ذهن را رهایی نمی‌بخشد و به آن قفل می‌زند ... محبتش شبه محبت، یاریش شبه یاری، لذتش شبه لذت، سخن گفتنش شبه کلمه، انسانیتش شبه انسانی، بودن در آن شبه بودن و در یک کلمه حیاتش شبه زندگی و شبه واقعیت است. ...» این متن بخشی از بیانیه نمایشگاه مجسمه‌های الهام خاکپاش با عنوان «شبه مجسمه» در گالری شیرین است.
الهام خاکپاش در مجموعه جدیدش با به نمایش گذاشتن هشت اثر از مجسمه‌هایش به طرح سوالی پرداخته است او می‌گوید در دنیایی که همه چیزش شبه واقعیت است پس چطور مجسمه‌اش شبه مجسمه نباشد. خاکپاش به عبارتی به نظریه کپیِ کپی افلاطون در اثر هنری اشاره می‌کند او این جهان را کپیِ جهان واقعی می‌داند و اثر هنری را کپیِ کپی می‌داند.
مجموعه شبه مجسمه در گالری شیرین فرم‌هایی از انسان، درخت، انار و عناصر دیگر را در محوطه‌ای از جنس سخت فلز محصور کرده و آنها در قفسی از تن قرار داده است، شاید قفسی که همین دنیای شبه دنیا برای انسان می‌سازد.
او در این مجموعه انسانی را فاقد جنسیت نمایش می‌دهد که نیاز به آزادی دارد و در محدوده شبه زندان تلاش می‌کند تا آزادی را به دست آورد و یا شبه درختی بی‌بار و برگ که محصور شده در قفسی آهنین برای ادامه حیات و دوباره سبز شدن تلاش می‌کند. شبه پاهایی که از نیمه قطع شده‌اند و در حصاری سخت مانده‌اند و از حرکت باز ایستاده‌اند.
مجموعه الهام خاکپاش عناصر زیستنده در دنیای واقعی را نشان می‌دهند که فارق از شبه بودن یا نبودن آنها، می‌توان آنها را بخشی از جامعه اطراف‌مان بدانیم که برای ثابت کردن و ادامه بقا در حال تلاش و تصدی هستند. آنها می‌خواهند بمانند و زندگی کنند بدون توجه به اینکه چه هستند و چقدر اصل یا فرع هستند.
نمایشگاه آثار الهام خاکپاش با عنوان «شبه مجسمه» تا 30 مرداد در گالری شیرین ادامه دارد. گالری شیرین در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 5 قرار دارد.
احاطه بر مخاطب
او ذهنش را تا جایی ادامه می‌دهد که خط‌هایش از صفحه نقاشی بیرون می‌زند، او می‌بافد و می‌بافد و ادامه می‌دهد تا جایی که بتواند ذهن مخاطب را احاطه کند و شاید بر آن غالب شود. علی رضوی نقاش معاصر در نمایشگاه جدیدش با عنوان «اشکال دینامیک» در گالری زیرزمین دستان سعی در احاطه ذهن مخاطب دارد.
نمایشگاه آثار علی رضوی که در این گالری در حال برگزاری است، آثاری اغلب بدون رنگ را از عناصر جزئی در هم تنیده‌ای را به نمایش می‌گذارد. رضوی معمولا آثارش را از نقطه‌ای کوچک و با عناصری ریز و جزئی آغاز می‌کند و در صفحه نقاشی ادامه پیدا می‌کند، اضافه می‌شود و بافته می‌شود تا به یک کل داینامیک و پویا می‌رسد.
رضوی در این مجموعه به اندازه‌ای جزئیات اثرش را گسترش می‌دهد که در نهایت به یک کل وسیع و گسترده می‌رسد و آن را تا جایی می‌گستراند که از کادر اثر خروج می‌کند و ادامه اثر را خارج از محدوده و بر سفیدی دیوار وایت باک (گالری) ترسیم می‌کند و این اثر را به اشکالی داینامیک مبدل می‌کند. او با اضافه کردن این جزئیات در تلاش است که میدان دید مخاطب را احاطه کند. منابع الهام او تا حدودی زندگی روزمره او و احوالات و تجسم شخصی او هستند. تصویر نهایی، کلاژی از عناصر شهری، اشیاء، اماکن، نام‌ها و اشکالی فرم محور هستند و تجسمی از مسیر تجسم شده توسط هنرمند را به دست می‌دهد.
او در این مجموعه سعی کرده تا تک‌رنگ‌هایی حتی جزئی در آثارش اضافه کند و این مجموعه را نسبت به آثار قبلی متفاوت‌تر جلوه دهد.
علی رضوی درباره تجربه اجرای آثارش در مجموعه «اشکال دینامیک» می‌نویسد: «در مکانی مشرف ایستاده‌ام و به سفری در کهکشان و اشکالی تبدیل شونده و متغیّر می‌نگرم. همه چیز بزرگ‌تر نمایان می‌شود و از تغییر و جابه‌جایی تصاویر، حیات شکل می‌گیرد. شکل‌ها به هم تبدیل می‌شوند و من در این حجم و بعد اشکال خودساخته غرق می‌شوم.»
او مخاطب را هم در اشکال خودساخته خود غرق می‌کند تا جایی که به عنوان بیننده اثر در مقابل تاثر دائماً به دنبال کشف و یافتن فرمی واحد و متشکل از یک مفهوم هستیم.
نمایشگاه آثار علی رضوی با عنوان «اشکال دینامیک» تا 1 شهریور در گالری زیرزمین دستان ادامه دارد. گالری زیرزمین دستان در خیابان فرشته، خیابان بیدار، پلاک 6 قرار دارد.
