کد خبر: 26910 A

از اشعار گرافیستی و نگاره‌های عشق تا تفسیر پیوسته یک متن و آینده­‌پژوهی بر روی بوم / گالری گردی ایران‌آرت در 4 نمایشگاه

از اشعار گرافیستی و نگاره‌های عشق تا تفسیر پیوسته یک متن و آینده­‌پژوهی بر روی بوم / گالری گردی ایران‌آرت در 4 نمایشگاه

سارا ساسانی: در گالری گردی این هفته ایران آرت به نمایشگاه‌های گالری سهراب، هپتا، ژاله و ساختمان کندوان سر زدیم.

نمایشگاه خط‌­نگاره­‌های ابراهیم حقیقی در نگارخانه سهراب، نمایشگاه نوید عظیمی سجادی با عنوان «ایسِجِسیس» در ساختمان کندوان، نمایشگاه نقاشی­ه‌ای مونس احمدی­‌پور با عنوان «عشق» در گالری هپتا و نمایشگاه نقاشی‌­های  امیرحسین امیرجلالی با عنوان «فراسو» در گالری ژاله سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.

 

اشعار گرافیستی

ابراهیم حقیقی در مجموعه اخیر خود در نگارخانه سهراب آثاری نقاشی‌­خط به نمایش گذاشته است. نقاشی‌­خط‌­هایی با مضامین شاعرانه که به جز دو اثر اغلب بر روی پس‌­زمینه‌­ای با رنگ یک‌نواخت و یک­دست ساده، واژگانی با تایپوگرافی فارسی را بر روی زمینه اثر ترسیم کرده‌­اند. عباراتی شاعرانه از شعرای معاصر و کلاسیک ایرانی با مضامینی روشن و زلال که نوید امید، پیام ناامیدی و زمستان و همچنین در برگیرنده پیام­‌هایی تعلیمی با مضمون آسان گرفتن زندگی، گذران روزگار و ای کاش‌­ها و دریغ­‌ها می‌­دهند.

عبارت­‌هایی همچون؛ به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد (فروغ فرخ­زاد)، غنیمتی است تو را داشتن (خویی)، نقش غلط نبین که همان لوح ساده­‌ایم (حافظ)، چیست این سقف بلند بسیار نقش (حافظ)، ای کاش آب بودم (شاملو) و غیره؛ بر روی بم نقاشی شده­‌اند و فرم‌­هایی تو در تو اما منظم و ریتم‌­داری را نقش کرده‌­اند. شدت و کنتراست رنگ‌­ها در برخی از آثار مورد توجه قرار گرفته است.

در برخی از آثار از رنگ‌­های درخشنده و براق استفاده شده است و در این آثار واژگان و چرخش آنها بر روی بوم تحت شعاع درخشندگی این کلمات قرار گرفته‌­اند و تکرار مداوم این عبارات در پس‌­زمینه اثر، بافتی از ریتم واژگان فارسی ایجاد کرده است.

نمایشگاه خط‌نگاره‌های ابراهیم حقیقی در گالری سهراب

حقیقی در بیشتر آثار به نمایش درآمده در نگارخانۀ سهراب به نظمی در اجرای آنها توجه داشته است و عبارات مورد نظر را در مرکز کادر و بر روی سطحی تخت طراحی کرده است اما در دو اثر موجود در نمایشگاه برخوردی متفاوت داشته است، او به شیوه­ای اکسپرسیو زمینه­‌ای متشگل از دو سه رنگ ساخته است و عبارات را بر روی آن به صورت تک رنگ و نسبتاً ساده طراحی کرده است.

در مجموع ابراهیم حقیقی به عنوان گرافیست برجسته معاصر ایرانی در این نمایشگاه نیز به نمایش ذهن گرافیکی خود پرداخته است و خط­‌نقاشی‌­های او با دیگر آثار هنرمندان در این شاخه هنری بسیار متفاوت است. او به گرافیک خط پرداخته تا نقاشی آن و ترکیب‌­بندی، ریتم و حرکت بیش از پیش مخاطب را درگیر یک اثر گرافیکی می‌­کند تا یک اثر نقاشی یا خط که البته در آثار حقیقیِ گرافیست این مسئله امری بدیع و بعید نیست.

نمایشگاه آثار ابراهیم حقیقی در گالری سهراب تا 25 مهر ادامه دارد. گالری سهراب در خیابان سمیه، قبل از خیابان رامسر شمارۀ 142 واقع شده است.

 

رشته­‌های پیوستۀ تفسیر یک متن

ایسِجسیس؛ فرآیند تفسیر یک متن یا بخشی از متن است به طوری که فرایند پیش فرض­‌ها، برنامه­‌ها و یا تعصبات خود را به متن و بر روی آن معرفی می‌­کند. این قانون اغلب مورد استفاده قرار می‌­گیرد تا "به اثبات" نکتۀ پیشینی که نگرانی خواننده را برانگیخته است و با توجه به دستورالعمل پیش از آن، او را با تعصب تأیید مواجه کند. ایسِجسیس زمانی رخ می‌دهد که یک خواننده تفسیر خود را به متن و بر متن تحمیل می‌­کند. این اصطلاح اغلب در حالت خفیف و ناخوشایند استفاده می‌شود.

نوید عظیمی سجادی در نمایشگاه اخیر خود با عنوان «ایسِجسیس» در ساختمان کندوان به بیان تجربه‌­های خود از  مرگ و تفسیرهایی آخر الزمانی می­‌پردازد. او به بازتولید تصویری نشانه­‌های آیینی مذاهب مختلف در زمینۀ آخرالزمان می‌­پردازد. روایت‌­های غیر مستقیم عظیمی با عنوان ایسجسیس به معنی تفسیر به رأی با کلمۀ اِکسِجسیس معنا پیدا می‌­کند.

این آثار به تفسیر به رأی از سوی مخاطب می­‌پردازد این­که انسان از هر اقلیمی که می‌­آید با هر تجربۀ زیسته‌­ای از واژگان تفسیر خودش را دارد.

نمایشگاه نوید عظیمی سجادی با عنوان «ایسِجسیس» در ساختمان کندوان

ایسِجسیس: کنش دوم به معنای بخش­‌بندی پروژۀ نوید عظیمی است. او اغلب به پروژه­‌هایی چند بخشی و دنباله‌­دار می­پ‌ردازد و جریانی را شروع می­‌کند و آن جریان را در چند نمایشگاه و رخداد هنری ادامه می‌­دهد.

حجم‌­ها و چیدمان ایسِجسیس در کنار هم قرار می­‌گیرند و با هم یک جریانی را می­‌سازند. صحنه‌­ای که از کنار هم قرار گرفتن این آثار به وجود آمده است فضایی ساکن از نشان­ه‌ای مذهبی در ادیان مختلف را ایجاد کرده است. این آثار به‌­گونه‌­ای نورپردازی شده‌­اند که قدرت و عظمت نهفته در سکون احجام را چندین برابر کرده است.

رشته­‌های متصل در متریال به­ کار گرفته شده در آثار همچون حلقه‌­های زنجیر متصل به دیوار و رشته‌­های پیوستۀ ستاره پنج‌پر همان تفاسیر لغات هستند که به شکلی پیوسته در ذهن مخاطبان متن یکی در پی دیگری می‌­آید.

هر یک از آثار نمایشگاه ایسجسیس برگرفته از یک مکان یا رویداد مذهبی در ادیان متفاوت است. یک اثر حجمی بزرگ برگرفته از بال فرشتگانی در بنای ایا­صوفیه است. این مجسمۀ چوبی ترکیبی از بال فرشتگان بر روی یک حجم بتونی برگرفته از سنگ قبه الصخره در اورشلیم است که معراج از آنجا صورت گرفته است.

نمایش این احجام همراه با طراحی صدایی بود متشکل از نویزهایی که دیالوگی را در ذهن تداعی می­‌کرد. این دیالوگ میان دو نفر رخ می‌­داد، دیالوگی به شکل دکلمۀ یک متن که در درون یکدیگر تداخل می­‌کرد.

در اثری در بخش دیگر نمایشگاه یک حرمی با ارتفاع کم قرار دارد که نشان دهندۀ مقبره­ای گرانقیمت با بافتی قدیمی است. بر چهارطرف این حرم سردیس­‌هایی قرار گرفته است. این سردیس­‌ها به رنگ سیاه هستند و آبجکت‌­های سیاه که نور زیادی را جذب می‌­کنند منابعی سرشار برای دریافت انرژی هستند. این اجسام سیاه نشانۀ ظلمات هستند و در مذاهب شرقی تاریکی سرآغاز ورود به روشنایی است و ثنویت سیاهی و سپیدی در نهایت به روشنایی ختم می‌­شود.

نمایشگاه ایسجسیس بازآفرینی چندگانه است و به چندلایه بودن معانی اشاره دارد که هر یک از این آثار با هم و در جایی به شکلی مستقل معانی مختلفی را در خود جای داده‌­اند و معانی متفاوتی را به ذهن مخاطب متبادر می‌­کنند.

نمایشگاه نوید عظیمی سجادی با عنوان «ایسِجسیس» تا 27 مهر  در ساختمان کندوان ادامه دارد. ساختمان کندوان در خیابان حافظ، خیابان غزالی، شمارۀ 17 قرار دارد.

 

نگارۀ عشق

«... عشق چیزی نیست مگر آتشی که نورش روشنایی می‌­دهد و گرمایش دل را زنده می‌­کند و حیات می‌­بخشد ... حتی افلاک به دلیل نیروی عشق در حرکت‌­اند ...» مونس احمدی‌­پور در نمایشگاه اخیرش از عشق و نیروی تکان‌­دهندۀ آن حرف می‌­زند.

نمایشگاه مونس احمدی‌­پور با عنوان «عشق» در گالری هپتا برپاست. او آثاری در ابعاد بزرگ در این نمایشگاه به نمایش در ­آورده و در آثار او می‌­توان عناصری پیوسته را دید که بخشی از یک مجموعۀ بزرگ­‌تر هستند. نقاشی‌­های مونس احمدی­‌پور بافتی را در خود ایجاد کرده‌­اند که این بافت در آثارش تکرار شده‌­اند و هر کدام جزئی از یک کل را نمایندگی می‌­کنند.

در میان این عناصر پیوسته و پویا می‌­توان فیگور انسان‌­هایی را یافت که با نیروی عشق به هم پیوسته‌­اند و در کنار هم زیست می‌­کنند. انسان‌­هایی که جماعتی بزرگ را تشکیل داده‌­اند و کشش شگفت‌­انگیز عشق، آنها را در کنار هم جمع می‌­کند.

آثار او از سویی برگرفته از آثار نگارگری ایران است؛ انتخاب رنگ­‌ها، بافت و شیوه پرداختن به آنها آثار نگارگری ایران را بازنمایی می­‌کنند. انتخاب این شیوه برای پردازش این آثار با موضوع عشق خیلی دور از ذهن نیست، چراکه نگارگری‌­های ایران در مکاتب مختلف نیز اغلب برای شاهنامه‌­ها و داستان‌­های بزمی، رزمی و به­ ویژه عاشقانه به ­کار گرفته می‌­شد.

از سوی دیگر آثار احمدی­‌پور کهکشان و افلاک را متصور می‌­شوند. در آثار او می­توان به فضا سفر کرد و کشش نیروی گستردۀ عشق را در میان افلاک یافت. سیاره­‌ها و ستارگان در حرکت‌‌اند و در پی دست یافتن به دیگری در سفر هستند.

نمایشگاه مونس احمدی‌­پور با عنوان عشق در گالری هپتا

احمدی­‌پور از رنگ­‌های متنوع و متفاوتی برای پرداختن به آثارش استفاده کرده است. رنگ­‌هایی که در آثار او با تونالیته‌­های مختلف به­‌کار گرفته شده است و برای نشان دادن بُعد و عمق میدان در آثارش، در میان بافت‌­ها و اجزا به هم پیوسته رنگ‌­ها را از کم به زیاد و برعکس به­ کار بسته است.

در مجموع نمایشگاه­‌هایی با آثار یکنواخت و تکرار شونده و به ­ویژه با ارائه‌­ای واحد و یکدست، می‌­تواند برای مخاطب کسل­‌کننده و خسته‌کننده باشد که نمایشگاه عشق برخلاف موضوع پرکششی که دارد از این موضوع مبرا نبوده و یک‌نواختی در آثار می­‌توانست بر مخاطب آن نیز تأثیر منفی داشته باشد.

نمایشگاه مونس احمدی‌­پور با عنوان «عشق» در گالری هپتا تا 18 مهر ادامه دارد. گالری هپتا در خیابان کریم‌خان زند، خیابان ایرانشهر، بن بست نیکوشهر، شمارۀ 3 قرار دارد.

 

آینده­‌پژوهی بر روی بوم

آثار امیرحسین امیرجلالی با عنوان «فراسو» در گالری ژاله به آیند‌‌ه‌­پژوهی در دنیای مدرن می‌­پردازد. این آثار را می‌­توان پست‌­مدرن دانست؛ وجود عناصری که شهر مدرن را نشان می‌دهد با حروفی لاتین در پیش‌­زمینه اثر می‌­تواند حضور آن را فراتر از دنیای مدرن متصوّر شد.  در این نمایشگاه 12 اثر به روی دیوار رفته است؛ اینکه نقاش آثاری با ترکیب‌بندی محکم و رنگ‌های پخته و نقاشانه خلق کرده و گاه طی فرآیندی اتفاقی به واسطه رنگ‌های خام و بی‌هویت سعی در برهم زدن این ترکیب‌بندی و زیبایی‌شناسی داشته یک رفتار معاصر و پست مدرنیستی محسوب می‌شود.

فراسو نگاهی به آینده دارد و آثار این نمایشگاه با عناصری شهری و پیش‌رو، آینده‌­ای را ترسیم می‌­کنند که گویا انسان در آینده به آن دچار خواهد شد. کنتراست زیاد در برخی از آثار و در مقابل آن کنتراست بسیار کم در رنگ‌­های برخی دیگر از آثار، استعاره­ای از ترس، اضطراب و گمنامی انسان معاصر در جهان امروز است. ترس از آینده‌­ای نامشخص که با سرعت پیش‌روندۀ توسعه و تولید تکنولوژی‌­های جدید، ترس از ناآگاهی از آینده و عدم توان انسان معاصر در پیش‌­بینی آن.

نمایشگاه امیرحسین امیرجلالی با عنوان فراسو در گالری ژاله

امیرجلالی دست به تصویر آینده‌­ای نامعلوم زده، آینده‌­ای که ممکن است به این شکل رخ دهد و ممکن است این­گونه اتفاق نیفتد. صدای نویزهایی که همزمان با افتتاح گالری اجرا می­‌شد بر القا و نهادینه شدن این ترس می­‌افزود. این نمایشگاه سعی داشته آینده را مطالعه کند و آنچه که هنوز ممکن نشده است را برای مخاطب ترسیم می­‌کند و بر تشویش و اضطراب مخاطب معاصر می‌­پردازد.

نمایشگاه امیرحسین امیرجلالی با عنوان «فراسو» تا 24 مهر در گالری ژاله برپاست. این گالری در خیابان ایرانشهر، خیابان نوشهر، شماره 3 واقع شده است. 

 

ابراهیم حقیقی
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین