یادداشت سردبیر / حرف‌هاى تازه درباره حراج تهران!
حسین عبدالهاشم پور- هر کس دیگرى هم رئیس حراج تهران شود مجبور است دست کم ٧٠ درصد فهرست فعلى را به روى میز حراج بفرستد.
ایران آرت: دیگر باورم شده، برخى آگاهانه حملات تند و رادیکال به "حراج تهران" می‌کنند، تا هم دستاوردهاى بزرگ آن را به محاق برند هم دیگر کسانى که چنین اندیشه‌های پیشرویى در سر دارند را نیامده متوقف کنند.
وقتى رسانه همیشه دلواپس، فهرستى از هنرمندان موسوم به انقلابى منتشر می‌کند و می‌پرسد:" چرا آنها در حراج حضور ندارند؟"؛ حال آنکه آنها در حراج حاضر بوده‌اند، یعنى رسانه مزبور حتى زحمت یک بار تورق کاتالوگ‌های حراج را هم به خود نداده و با چشمان بسته و مغرضانه مخاطبان خود را می‌سازد! ناگزیر باید چنان باورى آورد.
اما به شش دلیل زیر چنین هجمه‌اى را درک نمی‌کنم:
١- حراج تهران یک رویداد کاملاً فرهنگى اقتصادى‌ست؛ اما گویا از منظر رسانه‌های خارجى کارکرد سیاسى هم دارد؛ از جمله اینکه گاردین و فاینشنال تایمز با اشاره به فروش ٢١ میلیاردى آثار هنرى در تهران به دنیا مخابره کرده‌اند: "تحریم‌ها در ایران تأثیر نداشتند."
٢- حراج تهران حتى یک ریال هزینه بر بیت المال تحمیل نمی‌کند هیچ، حجمى باورنکردنى از پول وارد بازار هنر کرده است.
٣- این حراج در راستاى اقتصاد مقاومتى است؛ به یمن حضور حراج تهران، ارزهاى بسیارى که براى خرید آثار هنرى از کشور خارج می‌شد، جذب گردش مالى در داخل شده است.
٤- طیف‌های بسیار متنوعى از سلایق هنرى در این حراجى عرضه می‌شوند: از هنرمندان موسوم به انقلابى تا هنرمندان مدرنیست و معاصر؛ به طبع از این منظر که شمار کدام طیف بیشتر باشد، حراج مجبور است سلیقه بازار هنر ابران را در نظر آرد تا فروش خود را تضمین کند؛ زیرا یک حراجى شکست خورده هر سه مؤلفه اشاره شده در بالا را یک جا از کف می‌دهد.
٥- در کل چهار دوره حراج تهران، آثار ١٧٢ هنرمند ارائه شده و در دوره اخیر نسبت به سال قبل، آثار ٣٩ هنرمند براى اولین بار در این حراجى عرضه شده‌اند؛ آیا این تعداد هنرمند در یک حراجى یک شبه، با محدودیت زمانى فوق العاده، مناسب نیست؟ این در حالى‌ست که هر کس دیگرى هم رئیس حراج تهران شود براى "فروش عالی" که کارکرد ذاتى یک حراجى ست مجبور است دستکم ٧٠ درصد فهرست فعلى را به روى میز حراج بفرستد.
٦- یادمان نرود حراج تهران یک رویداد خصوصى محض است، حاصل ابتکار یک فرد که از همان آغاز با شمار پررنگى از گالری‌های تهران و نیز مجموعه داران صاحب شناسنامه همراهى شد؛ این رویداد خصوصى آزاد است آثار هر هنرمندى که صلاح می‌داند را عرضه کند؛ اما پیداست به جهت ریشه فرهنگى پدید آورندگانش آماده تعامل و پاسخگویى ست؛ حالا کسى می‌داند چرا باید چنین رویداد ارزشمندى به ضرب تحلیل‌های غیرحرفه‌ای و اطلاعات نادرست، آزرده خاطر شود؟!
این یادداشت سه‌شنبه ١٩ خرداد در روزنامه شرق در صفحه ١٤ به چاپ رسیده است.
