اعتراضات مردم در شیراز/عکس و فیلم

ایران آرت : فارس در حالی که این اعتراضات مردم را معیشیتی می خواند و آن را به حق می داند، دست عربستان و آمریکا را وسط ماجرا دیده است؛ این گزارش را بخوانید و ببینید:

خبرنگار فارس  رسانه اصولگرا از شیراز خبر داده ، ظهر امروز تجمع اعتراضی برخی از مردم و کسبه شیراز در چهارراه زند و خیابان توحید (داریوش) برگزار شد. 

این تجمع که حدود دو ساعت به طول انجامید و شرکت‌کنندگان در آن حدود 500 نفر تخمین زده می‌شوند، درنهایت با دخالت پلیس به پایان رسید. پیام تجمع از چند روز قبل در فضای مجازی با عنوان یک تجمع اعتراض‌آمیز نسبت به گرانی اما مسالمت‌آمیز، منتشر شده بود. 

به‌عنوان خبرنگار در این تجمع حضور پیدا کردم تا از نزدیک شاهد واقعیت باشم؛ در پیاده‌رو خیابان داریوش، کُنج یک دیوار به همراه چند خانم مسن ایستاده بودم، همان‌طور که جمعیت معترض را نگاه می‌کردم، حرف‌های خانم‌ها را می‌شنیدم که یکی بطری آب‌معدنی‌اش را بالاگرفته بود و می‌گفت: مگر این آب تولید داخل نیست؟ پس چرا قیمت آن از 500 تومن به 1500 تومان رسیده؟! آن‌یکی می‌گفت: من از سلطان‌آباد به اینجا می‌آیم که کارکنم، پسر جوان 28 ساله‌ای دارم که بیکار است...

خانم دیگری که جوان‌تر از بقیه بود رو به سمت من گفت: مردم از گرانی ناراحت هستند؛ از فشار اقتصادی خسته شده‌اند؛ باید اعتراض کنیم ولی به نظرم شعار سیاسی نباید گفته شود، شعار مرگ بر این و آن گفتن فایده‌ای ندارد.

در میان جمعیت معترض امروز خبری از شکستن و خراب کردن و آتش زدن نبود، اما کم‌کم شعارها با هدایت برخی افراد، رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و سیاسی شد؛ شعارهای «مرگ بر دیکتاتور»، «توپ تانک فشفشه، آخوند باید گم بشه»، «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» در میان صدای دست و سوت عده‌ای به گوش می‌رسید.

این شعارهای سیاسی در حالی سر داده شد که دو روز پیش مجموعه رسانه‌ای اقلیم‌الشرق وابسته به عربستان سعودی، از کمک 300 میلیون دلاری عربستان به فرزند شاه مخلوع برای براندازی در ایران خبر داد.

منابع نزدیک به سعودی‌ها اعلام کرده‌اند که عربستانی‌ها حمایت از رضا پهلوی را منوط به اجرای فعالیت‌هایی همچون برگزاری تجمعات و تظاهرات در شهرهای بزرگ ایران با حضور اقشار مختلف مردم کرده‌اند.

شعارهای تند سیاسی از زبان حلقه اولیه جمعیت بیشتر شنیده می‌شد؛ اما غالب مردمی که از پیر و جوان و زن و مرد حضور داشتند شعار «گرانی، تورم، نمیخوایم نمیخوایم» را سر می‌دادند یا فقط نظاره‌گر گروهی بودند که شعارهای سیاسی می‌دادند. جمعیت از وضعیت بی‌ثبات و متزلزل اقتصادی بشدت معترض بود، اما اغلب از تکرار شعارهای خاص سیاسی پرهیز می‌کردند.