این گفت‌وگوی تئاتری با حامد بهداد همه چیز دارد؛ از طعنه به شهاب حسینی تا شکسته‌نفسی‌های بی‌سابقه

حامد بهداد این روزها در نمایشی به کارگردانی حمیدرضا نعیمی بازی می‌کند.

این بازیگر سینما و تئاتر که نزدیک به یک دهه از آخرین حضورش برصحنه تئاتر می‌گذرد، این روزها در نمایشی به کارگردانی حمیدرضا نعیمی در سالن پردیس تازه تاسیس «شهرزاد» بازی می‌کند، نمایشی که روایتی از تاریخ کهن و معاصر ایران است.

از زمانی که خبر حضور بهداد در نمایش «شرق دور شرق نزدیک» منتشر شد، مهمترین نکته‌ای که در رسانه‌ها مورد توجه قرار گرفت بازگشت این بازیگر پس از هشت سال به صحنه تئاتر بود؛ نکته‌ای که البته به نظر خود بهداد حائز اهمیت نیست.

حامد بهداد در این‌باره در گفت‌وگویی با پرستو فرهادی از ایسنا که در یکی از آخرین روزهای تمرین نمایش «شرق دور شرق نزدیک» انجام شده، بیان کرد: اینکه توفیق حضور در صحنه، در این ایام نداشته‌ام از بخت یاری خود بنده بوده شاید اما نبودِ بازیگرانی مثل اینجانب چندان توفیری به حال دیگران ندارد و سود و ضررش فقط به خود ما رسد، اگر مثلا سوسن تسلیمی یا استاد بهرام بیضایی به تاتر ایران زمین بازمی‌گشت خب قطعا ًهمه چیز فرق داشت اما حالا از نبود ایشان و امثال‌شان دچار خسران بزرگی هستیم. ما دست مسئولین را به خاطر این قحطی، گرم می‌فشاریم.

بهداد که تاکید دارد آنچه می‌گوید به دور از تعارف و شکسته نفسی و عین صداقت است، گفت: در واقع برای بهبود کارم بهتر است بیشتر تئاتر بازی کنم چون این فاصله قطعاً توسعه و رشد کاری را متوقف می‌کند.

این گفت‌وگوی کوتاه در ادامه به بحث درباره حضور بازیگرانی در تئاتر رسید که در سینما اسم و رسمی دارند و برخی از آنها یا سینما را بالاتر می‌دانند یا براین تصور هستند که حضور چهره‌ها در تئاتر باعث رشد این هنر می‌شود.

بهداد با مخالفت شدید نسبت به این نوع اظهارنظرها به سابقه حضورش در دانشگاه تئاتر اشاره کرد و گفت: این موضوع درباره من متفاوت است چرا که خاستگاه کاری و اجتماعی من تئاتر و نمایش است. یعنی بازیگری نبوده‌ام که از سریال‌های تلویزیونی یا مجری‌گری آمده باشد (مجری‌گری شاید طعنه به خاستگاه بازی شهاب حسینی باشد). نسل ما نزد اساتید بسیاری تئاتر را آموخته و هر کدام از اساتید رنج بی‌شمار متحمل شده‌اند. هم در دانشگاه و هم در مدرسه آقای سمندریان پس اگر لطفی بوده تاتر به سینما کرده است، بازیگری به معنای نظام استودیویی در خود سینمای آمریکا هم ور افتاده، چه رسد اینجا. عملیات کارگاهی_نمایشی، باعث اضافه شدن بازیگران نسل من به سینما شده است، غیر این شاهد حذف تعداد زیادی به اصطلاح بازیگر آموزش نیافته بوده و خواهیم بود.

او افزود: زمانی بازیگران تئاتر نمی‌توانستند زبان بازی خود را در سینما ببرند و می‌شنیدند این بازی‌ها تئاتری است در صورتی که بساط دکوپاژ و لنز گذاری از پیش برای نوع برخی اجرا مهیا نبود. بستر زبان و عکاسی باید اندازه تحلیل بازیگر باشد تا شما بتوانید ابعاد وسیع و غلوآمیز اجرا را به واسطه‌ بازیگری و از یک مسیر زیباشناسانه عبور دهید تا دوربین بتواند آن را بدرستی ببیند و نشان دهد.

وی ادامه داد: من در ابتدا، فکر غریزه‌ای بودم که بتوانم آن را بدون حذف زوائد جلوی دوربین آزموده و در فیلم‌ها اجرا کنم. این تجربه‌ام را که برخی تماشای آن را دوست دارند یا خیر را وارد فضای تصویر کردم. این کار صرفاً یک شیوه و روش فردی بود که فقط هم منحصر به شخص است و قرار نیست چیزی بیشتر باشد. حال اینطور نیست که بپنداریم از سینما به تئاتر آمده و تحفه‌ای آورده‌ایم. در واقع ما به خانه خود بازمی‌گردیم، زکات هم نمی‌دهیم که منتی باشد.

این بازیگر گفت: در دوران آموزش روی هر یک از ما بسیار سرمایه‌گذاری شده است، استاد به استاد کار ما را نگاه و تحلیل کرده تا به همین‌جای کار رسیده‌ایم؛ اساتیدی که شاید خیلی از آن‌ها را حتی فراموش کرده باشیم. بعضی از آن‌ها ممکن است فقط یک درس به ما آموخته باشند ولی هنوز امید دارند که ما ادای دین کنیم.

بهداد که به یادآوردن نوع بیان و لحن کلامش هنگامی که از موضوعی جدی صحبت می‌کند برای طرفدارانش و آن‌هایی که مصاحبه‌هایی تصویری از او دیده‌اند کار سختی نیست، با اشاره به وضع این روزهای تئاتر و در ادامه گفته‌های قبلی خود اظهار کرد: در روزگاری که تئاتر، به خون دلِ اهل ِتئاتر آباد شده و خاکش را خورده‌اند و همه چیز روی روال و غلتک افتاده و مردم هم پس از مدت‌ها در سبد خرید خود کالای فرهنگی در نظر گرفته‌اند آن هم بعد از پشت سر گذاشتن انقلاب و هشت سال جنگ و قطعنامه و تحریم، حالا که تماشاگران به درکی از مشارکت عمومی در جامعه رسیده‌اند و از صدقه سرشان تماشاخانه‌ها مملو از ایشان است، این طرز تلقی که سینما به تئاتر رونق می‌دهد مُفت بَری است.

او گفت: واقعیت این است که تئاتر کار می‌کنم که کاری کرده باشم و کمی صیقل و کار و نظم در کنار گروه از نو کنم بلکه دوران دانشجویی فراموش نشود.

بهداد در پایان گفت‌وگویش با ایسنا پس از یادآوری آشنایی خود با حمیدرضا نعیمی (کارگردان نمایش) که در دانشگاه هم دوره‌ یکدیگر بودند و مرور خاطراتی از 23 سال قبل که با تعریف‌های شوخ و شاد برای لحظاتی تمرین گروه را هم تعطیل کرد، درباره اجرای نمایش «شرق دور شرق نزدیک» و همکاری با حمیدرضا نعیمی بیان کرد: ما دور هم جمع شده‌ایم بلکه ذره‌ای خوبی و برکت نصیب ببریم. قرار ما خارج از نمایش هم همین است. سر عهد باقی بمانیم و اگر توفیقی بدست آمد جشن بگیریم.

حامد بهداد که در سینما سابقه همکاری با کارگردان هایی همچون مسعود کیمیایی، رسول صدرعاملی، داریوش مهرجویی، همایون اسعدیان، حمید نعمت الله، سامان مقدم، احمد امینی،عبدالرضا کاهانی، محمد حسین لطیفی، سیامک شایقی و تهمینه میلانی را در کارنامه کاری خود دارد، پیش از این در نمایش‌های «سگ سکوت» آروند دشت آرای و «درخت بلوط» وحید رهبانی هم بازی کرده است.
نمایش جدید او با نام «شرق دور شرق نزدیک» از شب گذشته پنجم مردادماه در سالن شهرزاد شروع شده که تا پایان مردادماه هم ادامه دارد.
این نمایش به نویسندگی و کارگردانی  حمیدرضا نعیمی‌ در این شب‌ها بلافاصله پس از اذان مغرب روی صحنه می‌رود و حامد بهداد، کامبیز امینی، محسن گودرزی، بهناز نازی، کتانه افشاری نژاد، بهار نوحیان و مرجان فریقی در آن بازی می‌کنند.