بازگشت حمید سمندریان و هما روستا

کاوه سمندریان، فرزند حمید سمندریان و هما روستا خبر داد که چراغ آموزشگاه پدرش، بعد از حدود دو سال تعطیل روشن شده و این آموزشگاه از پاییز امسال فعالیت خود را آغاز کرده است.

ایران آرت: آموزشگاه حمید سمندریان هم مانند بسیاری از مکان‌های فرهنگی و هنری در دوران کرونا تعطیل شد ولی این تعطیلی برکاتی هم به همراه داشت و سبب شد که فرزند این زوج هنری، یکی از رویاهای پدر خود را محقق کند و حسابی دستی به سر و روی این آموزشگاه بکشد.

سال‌ها پیش پدرِ حمید سمندریان فرزند جوان خود که شیفته تئاتر بود، نصیحت کرد که برای گذران زندگی در رشته‌ای به جز تئاتر هم تحصیل کند تا همیشه به جز هنر، منبع درآمد دیگری داشته باشد. حمید سمندریان جوان نیز این نصیحت را آویزه گوش کرد و در آلمان اول  مهندسی شوفاژ سانترال خواند و سپس در تئاتر تحصیل کرد تا جایی که بزرگ‌ترین استاد بازیگری کشور شد اما همین استاد هم زمانی که از علاقه تنها فرزندش کاوه به کار هنر آگاه شد، نصیحت پدر خویش را تکرار کرد و این چنین بود که کاوه سمندریان هم در ایران در رشته سینما تحصیل کرد و در هند نیز کامپیوتر خواند تا منبع اصلی درآمدش چیزی به جز هنر باشد.

سمندریان هرچند شوق فراوانی برای تئاتر داشت، به همان اندازه هم آرمان‌گرا بود و همیشه برای کار کردن وسواس زیادی داشت و از آنجاکه عموما فاصله بین کارهایش خیلی زیاد می‌شد، بعد از انقلاب، آموزشگاهی را با نام سمندریان تاسیس کرد که همچنان در حال فعالیت است.آموزشگاهی که هنرجویان بسیاری را پرورده است.

پس از درگذشت سمندریان در سال 1391 همسرش هما روستا عهده‌دار امور آموزشگاه شد و در کنار آن برای اینکه نام سمندریان ماندگارتر هم شود، یک آکادمی به نام این هنرمند تاسیس کرد که هر سال جوایزی را به برگزیدگان تئاتر در همان سال ارایه می‌کرد.

فعالیت این آموزشگاه و این آکادمی، در دوران کرونا متوقف شد و صبح امروز، یکشنبه نهم آبان ماه کاوه سمندریان در نشستی صمیمانه با تعداد بسیار محدودی از خبرنگاران خبر داد که هم آموزشگاه فعالیت خود را از سر گرفته است و هم آکادمی در سال آینده و احتمالا مهر ماه ( که ماه تولد و درگذشت هما روستاست) دوره تازه خود را برگزار خواهد کرد.

او همچنین توضیح داد که در این تعطیلی اجباری، وقت را غنیمت دانسته و با همراهی همسرش شیوا حضرتی که مدیر مارکتینگ این آموزشگاه است، این مکان را به شکل اساسی بازسازی کرده‌اند.

او یادآوری کرد: آرزوی پدر و مادرم، گسترش اینجا بود و من هم سعی می‌کنم این آرزو را محقق کنم.

کاوه سمندریان که مدیریت این آموزشگاه را بر عهده دارد، توضیحاتی درباره سبک و سیاق آموزشی این مکان ارایه و تاکید کرد کرد که استانداردهایی را که پدرش همواره مد نظر داشته، رعایت خواهد کرد و تغییری در متد آموزشی او ایجاد نمی‌کند و هرگز نگاه بیزنسی به این مکان آموزشی نداشته و ندارد و درآمد آموزشگاه را صرف گسترش فعالیت‌های آن خواهد کرد.

او یادآوری کرد: در بچگی به جای بازی در خیابان در کلاس‌های پدرم بود و استانداردهای کار او را می‌دانم و همه تلاشم را می‌کنم که اینجا همان بشود که پدرم دوست می‌داشت.

کاوه سمندریان، این آموزشگاه را خانه همه تئاتری‌ها و سینمایی‌ها دانست و درباره ترکیب استادان آن گفت: بسیاری از هنرمندان خوب تئاتر، هنرجویان و دانشجویان پدرم بوده‌اند و همواره به دلیل لطفی که به پدر داشتند، مرا هم مورد لطف خود قرار داده‌اند و از همراهی همه آنان سپاسگزارم. ما دوست داریم همچون گذشته با بهترین هنرمندان تئاتر همکاری داشته باشیم و در حال حاضر نیز در خدمت استادانی مانند محمودرضا رحیمی، حسین کیانی، سعید ساحلی و سعید بهنام هستیم.

او با اشاره به روحیات پدرش یادآوری کرد: پدرم هرگز اهل خانه‌نشینی نبود و در این مدت که چراغ آموزشگاه به دلیل کرونا خاموش شده بود، خیلی از دوستان تئاتری، هر بار که از این خیابان گذر می‌کردند، حال‌شان بد می‌شد و حالا خوشحالیم که بار دیگر چراغ این خانه را روشن کرده‌ایم که خانه همه دوستان تئاتری و سینمایی است.

کاوه سمندریان تغییری در برنامه آموزشی پدر خود نداده و همچنان هر سال دو ترم آموزشی در این آموزشگاه برگزار می‌شود ولی تعداد هنرجویان به دلیل کرونا، محدود است. ضمن اینکه همچون روال گذشته، در کنار آموزش‌های ترمیک، کارگاه‌های آموزشی هم برگزار می‌شود.

او خبر داد که هدف‌شان، برگزاری کلاس‌های تخصصی بیشتر است. ضمن اینکه می‌کوشند مکان این آموزشگاه را هم گسترش بدهند.

کاوه سمندریان که علاقه‌مند است واحد فرهنگی دیگری در محدوده دانشگاه تهران یا خیابان ایرانشهر که محل کار حمید سمندریان بوده، راه‌اندازی کند، در این زمینه توضیح داد: فعلا تمرکز ما در مکان فعلی (خیابان اندیشه یکم) است. دوستان زیادی از مکان‌هایی مانند شهرداری برای در اختیار گذاشتن مکانی دیگر اعلام آمادگی کرده‌اند ولی ترجیح می‌دهیم برنامه‌های خود را قدم به قدم پیش ببریم و سنگ بزرگی نیندازیم که نشانه نزدن باشد.

او در پاسخ به پرسشی درباره وجه تمایز این آموزشگاه در میان دیگر آموزشگاه‌های هنری که هر روز در حال افزایش هستند، نیز گفت: افزایش آموزشگاه‌های هنری بد نیست چون در این قیاس، می‌توان آنها را ارزیابی کرد. ما استانداردهای اینجا را که از زمان پدرم بوده، رعایت می‌کنیم و هرگز نگاه بیزنسی نداریم. همه ما انرژی خود را گذاشته‌ایم که با بهترین استادان همکاری کنیم و می‌کوشیم هزینه کلاس‌ها را هم درست نگه داریم.استادان ما هم به خاطر لطفی که همیشه به پدرم داشته‌اند، خیلی انرژی می‌گذارند.

کاوه سمندریان درباره راه‌اندازی موزه‌ای برای پدر و مادر خود نیز گفت: این دغدغه را داریم ولی حتما با برنامه و بدون شتابزدگی پیش خواهیم رفت. اگر بتوانیم واحد فرهنگی دیگری اضافه کنیم، یکی از بخش‌های آن موزه و یادبود پدر و مادرم خواهد بود که در آن وسایل،دست‌نوشته‌ها، عکس‌ها و یادگارهای آنان را به نمایش خواهیم گذاشت.