کمی جلوتر از سرپیچ، روبه‌روی پارک شهر با رویا نونهالی

رویا نونهالی کارگردان و بازیگر تئاتر در یاداشتی که پس از دیدن نمایش «دیوان تئاترال» نوشته محمود استادمحمد به کارگردانی روزبه حسینی نوشت از اهمیت قصه ها و دیدن نمایش گفته است.

در این یاداشت آمده است:

نیاز مهم زندگى ست، دیدن نمایش.

مغتنم است، تماشاى تجربه‌ى خود در لباسى دیگر.

مهم است، گوش دادن به ترانه، خوانش احوال خود در نواى دیگرى، جالب است.

شنیدن قصه لازم است، فهمیدن راز خود در روایت دیگرى.

فایده دارد.

ممکن است، گذر از فاصله ى خود با دیگرى.

از قصه اى به قصه اى

و چه خوب که این قصه ایرانى است، در کالبدِ نمایش ایرانى.

از نوایى به نوایى، که چه خوب که ایرانى است و بومى

و نقطه ى اتصال، راوى است، با زخمه زدن روزبه مهر بر دو تار و مقام خوانىِ او، تا احوالت، از حالى به حالى دیگر رونده باشد.

کمى بعد از سر پیچ، مقدارى جلو تر همان روبه روى پارک شهر، تالار سنگلج، گنجه ى حافظه ى نمایش در شهر را باز مى کنى و جعبه ى موسیقى، نمایش پخش مى کند.

اجراى «دیوان تئاترال» نوشته همیشه در یاد، محمود استاد محمد، با موسیقىِ کاوه کاتب، و بازیگرانى که نغمه مى خوانند تا تصویر، میهمانِ آوا و نواى به طریق شاعرانه باشد. "دیوان تئاترال" به کارگردانىِ پر زحمت روزبه حسینى. یک نمایش موزیکال، که زیر لب بر برکه ى حافظه، زمزمه اش لطف بسیار دارد.

تماشاى این نمایش را به تأکید پیشنهاد مى کنم.