کاشت نهال به یاد هنرمندی که عمری خودش را سیاه کرد
چهره سعدی افشار تا پایان عمرش سیاه ماند و در صحنه نمایش حاضر بود؛ پیشکسوتی که بازمانده سیاه‌بازی ایران بود؛ هنرمندی که مانند دیگر هنرمندان بزرگ سختی‌های زیادی را تحمل کرد و رفت.
ایران آرت: دهه 20بود که محله سنگلج صاحب تماشاخانه‌ای شد؛ تماشاخانه‌ای که حالا 56سال از سنش می‌گذرد. نام اولیه‌اش 25شهریور بود که بعد از افتتاح و برگزاری جشنواره نمایش‌های ایرانی نامش را سنگلج گذاشتند؛ تماشاخانه‌ای که خیلی از قدیمی‌های تئاتر ایران، بزرگان و پیشکسوتان از آن خاطره دارند. پاییز 44بعد از افتتاحیه تماشاخانه بود که جشنواره نمایش‌های ایرانی در این تماشاخانه برگزار شد.
به گزارش همشهری، «امیر ارسلان» علی نصیریان، نخستین اثری بود که در سنگلج روی صحنه رفت. بعد از آن نیز «چوب به دست‌های ورزیل» جعفر والی و «کالسکه طلایی» موحد دیلمقانی در سنگلج اجرا شد. همزمان، گروه تئاتر هنر ملی به سرپرستی عباس جوانمرد متنی از بهرام بیضایی با نام «پهلوان اکبر می‌میرد» را در سنگلج روی صحنه برد. قرار است به بهانه تولد سنگلج، نهالی به نام سعدی افشار در فضای پارک‌شهر کاشته شود. این نهال ساعت ۱۷ کاشته می‌شود و بعد از آن نیز حاضران به تماشای نمایش «شب طولانی یلدا» کار ناصر آویژه خواهند نشست.
پیش از دوران کرونا سالروز تاسیس تماشاخانه سنگلج معمولا با برنامه‌ای همراه بود، اما حالا که کرونا این فرصت را از بین برده، قرار است نهالی به نام بزرگان تئاتر کاشته شود و این نهال امسال به نام سعدی افشار خواهد بود.
سعدالله زحمت‌خواه معروف به «سعدی افشار» در ۱۳سالگی با دوده لوله بخاری خودش را سیاه کرد و نخستین تجربه سیاه‌بازی‌اش را داشت. او بعدها در یک عروسی در خیابان سیروس با چوب‌پنبه سوخته خودش را سیاه کرد و به صحنه رفت. هنرمندی که تا پایان عمر چهره‌اش سیاه ماند و در صحنه نمایش حاضر بود؛ پیشکسوتی که بازمانده سیاه‌بازی ایران بود؛ هنرمندی که مانند دیگر هنرمندان بزرگ سختی‌های زیادی را تحمل کرد و رفت.
