از عشق هنرمندان به تئاتر سوءاستفاده می‌کنند/ گلایه‌های آقای بازیگر
محمد حاتمی تاکید دارد که هرچند فعالان تئاتر به امید و عشق زنده‌اند ولی عشق آنان نباید این چنین مورد سوء استفاده قرار بگیرد.
ایران آرت: محمد حاتمی که چند طرح نمایشی برای اجرا در سال جاری دارد، می‌گوید: سال‌هاست ما روی طناب حرکت می‌کنیم.
این بازیگر و کارگردان تئاتر به تازگی برای بازی در یک فیلم سینمایی قرارداد بسته ولی در نظر دارد بعد از پایان فیلمبرداری این فیلم، نمایشی دو نفره را در فضای باز اجرا کند و نیمه دوم سال هم نمایشی دیگر را داخل سالن روی صحنه ببرد.
حاتمی در گفتگو با ایسنا درباره تازه‌ترین برنامه‌های خود در تئاتر توضیحاتی می‌دهد و از وضعیت دشوار تئاتر و گروه‌های نمایشی در دوران کرونا سخن می‌گوید.
او تاکید دارد که هرچند فعالان تئاتر به امید و عشق زنده‌اند ولی عشق آنان نباید این چنین مورد سوء استفاده قرار بگیرد.
حاتمی درباره اولین برنامه‌اش برای اجرای تئاتر می‌گوید: تصمیم دارم نیمه اول سال که شرایط آب و هوا اجازه می‌دهد نمایشی دو نفره را با بازی خودم و یک بازیگر خانم در فضاهای باز اجرا کنم.
او ادامه می‌دهد: متن این نمایش را آقای فرهاد امینی نوشته و اثری است درباره یک زوج و بزودی بازیگر خانم را هم معرفی خواهم کرد.
این کارگردان تئاتر درباره اجرای این نمایش در فضاهای باز می‌گوید: فکر کردم به جای اینکه منتظر باشیم مردم به دیدن نمایش ما بیایند، ما سراغ آنها برویم. بنابراین در هر جایی که امکان پذیر باشد نمایش را زیر آسمان اجرا خواهم کرد.
او درباره دیگر طرح نمایشی‌اش نیز توضیح می‌دهد: نمایشنامه دیگری را هم برای اجرا در سالن در نظر گرفته‌ام و با تالار وحدت و تئاتر شهر هم صحبت کرده‌ام تا اگر شرایطش فراهم شد، این نمایش را نیمه دوم سال روی صحنه ببرم.
حاتمی که تئاتر را خانه اول خود می‌داند، با اشاره به دشواری‌های آماده سازی یک اثر نمایشی اضافه می‌کند: این روزها از بازگشایی سالن‌های تئاتر هم خوشحالم و هم نگران چون نمی‌دانم وضعیت گروه‌هایی که در این شرایط سخت کار می‌کنند، چگونه خواهد بود.
او یادآوری می‌کند: علاوه بر کرونا که بشدت همه چیز از جمله تئاتر را تحت‌الشعاع قرار داده، سال‌هاست همه عوامل تئاتر روی طناب راه می‌روند، بدون اینکه احساس امنیت یا پشتگرمی داشته باشند. این حال و روز همه ماست فارغ از اینکه در تئاتر به چه کاری مشغول باشیم.
حاتمی اجرای نمایش در شرایط فعلی را بسیار پرریسک می‌داند و ادامه می‌دهد: آیا بهتر نبود بچه‌های تئاتر هم مانند دیگر گروه‌های پرخطر در اولویت واکسیناسیون قرار می‌گرفتند، این موضوع هم می‌توانست تبلیغ خیلی خوبی باشد و هم به تماشاگران احساس امنیت می‌داد که با آرامش بیشتری به تماشای تئاتر بیایند. ضمن اینکه عوامل نمایشی هم در وضعیت بهتری کارهای خود را برای اجرا آماده می‌کردند.
او همچنین به مبهم بودن چشم انداز اقتصادی تئاتر در این دوران اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: در شرایط فعلی واقعا ضمانتی وجود ندارد که نمایش‌ها از نظر مالی شکست نخورند. در این مدت بارها خواسته‌ام برای اجرای نمایشی قدم بردارم ولی به اولین چیزی که فکر کرده‌ام، پرداخت دستمزد گروه اجرایی است. هرچند دستمزدهای تئاتر هرگز رقم‌های چشمگیری نبوده است ولی همین رقم‌ها هم باید تامین شود.
حاتمی ادامه می‌دهد: ما هرگز در تئاتر از نظر اقتصادی دنبال کعبه آمال نبوده‌ایم ولی ای کاش به شرایط چند سال قبل برمی‌گشتیم و دست‌کم با گروه‌های نمایشی قراردادی بسته و بودجه‌ای پرداخت می‌شد.
او با تاکید بر اینکه اجرای یک نمایش حرفه‌ای نیازمند بودجه است، اضافه می‌کند: قیمت بلیت تئاتر مانند قیمت مرغ است. در حالیکه باید برای فرهنگ‌سازی هزینه کرد ولی معلوم نیست بودجه تئاتر کجا هزینه می‌شود؟! هرچند آدمیزاد به امید زنده است ولی متاسفانه سال‌هاست مدیران فرهنگی از عشق و امید بچه‌های تئاتری سوء استفاده می‌کنند. هر چند عشق بها دارد ولی این اندازه سوء استفاده هم شایسته نیست. سال‌هاست فرهنگ در سبد فکری مدیران ما جایی ندارد و اصلا دغدغه آنان نیست. در حالیکه پارکینگ بخش‌های دولتی پر از ماشین کارمندهایی است که معلوم نیست در تعطیلی فرهنگ و هنر به چه کاری مشغول هستند.
