ترانه، ساز و آواز و مطربی در نمایش «مطرب»/ بهزاد فراهانی: از کارم دفاع می کنم
بهزاد فراهانی گفت: ر این باور هستم که مردم ما فرق اثر خوب و اثر نامناسب را تشخیص می‌دهند. برای آنها فرقی نمی‌کند اثر از چه نوع و در چه ژانری است.
ایران آرت: بهزاد فراهانی نوشت: زمانی که دست به قلم بردم تا نمایشنامه «مطرب» را بنویسم، واقعا فکر نمی‌کردم که کار نوشتن این اثر تا این حد دشوار باشد. این روزها نمایش آئینی و سنتی معانی گوناگونی در کشور ما پیدا کرده است. اما برای من نمایش آئینی در یک سکوی گرد خلاصه می‌شود. اولین ابزار ما ایرانیان برای اجرای نمایش از دیرباز، همین سکوی گرد بوده است. این بازیگر تئاتر در آرمان نوشته است: هر ایرانی زمانی که به محلی می‌رسد که سکویی این‌چنینی می‌بیند، متوجه می‌شود که اینجا روزگاری محل برگزاری نمایش بوده است. من عاشق تئاتر ملی هستم، یعنی تئاتر هدفمند و آرمان‌گرا که شادی بخشی از اساس آن است.
در این اثر ما حدود پانزده ترانه داریم، اما قرار نیست که تنها با ساز و آواز مخاطب را سرگرم کنیم، بلکه هدف اصلی ما این است که از دل این فضا، بتوانیم بزرگ‌ترین مسائل و مشکلات اجتماعی فعلی و قدیمی کشورمان را برای مخاطب بیان کنیم. بهره‌گیری از تکنیک کار ماست. تئاتر ملی ما ایرانیان، از همان تخته حوض و نمایش‌های روحوضی وام می‌گیرد. در این نمایش ما از تمام آن تکنیک‌ها استفاده کردیم زیرا همیشه بر این باور هستم که هر کشوری نیاز به یک تئاتر ملی دارد. این تئاتر ملی باید در راستای اهداف و آرزوهای آن ملت حرکت کند. باید بتواند از آیین‌ها و سنت‌های خوب و زنده استفاده کند. با این روش باید بتواند دغدغه‌های امروز جامعه را بیان کند و نگاه آسیب‌شناسانه‌ای به مسائل داشته باشد. بنده سال‌هاست که تصمیم گرفته‌ام نمایش رئالیستی اجرا کنم و از آن دفاع می‌کنم. حال ممکن است بیرون سالن نمایش هزاران نفر باشند که از این نوع نمایش استقبال نکنند اما این باعث نمی‌شود که مسیری که انتخاب کرده‌ام را کنار بگذارم.
همچنین بر این باور هستم که مردم ما فرق اثر خوب و اثر نامناسب را تشخیص می‌دهند. برای آنها فرقی نمی‌کند اثر از چه نوع و در چه ژانری است، مردم به سالن‌های تئاتر می‌آیند که از تماشای یک اثر فاخر لذت ببرند. حال اگر نمایش یا برنامه‌ای که شما برای آنها تدارک دیده‌اید، بتواند رضایتشان را جلب کند، تمام مسائل و حرف‌هایی که بیرون از سالن به گوش آنها رسیده، دیگر اهمیتی نخواهد داشت.
