صدای اعتراض مرضیه برومند بلند شد/ اینجا تئاتر شهر است نه نوانخانه
مرضیه برومند هنرمند پیشکسوت سینما و تئاتر از وضعیت اطراف تئاتر شهر گلایه کرد و گفت: ایجاد حریم برای مدیریت امنیت و آسایش مخاطبان تئاتر و گروه‌هایی که به محل مراجعه می‌کنند یک ضرورت است.
ایران آرت: اعتماد نوشت: "تئاتر شهر" امروز به درستی شهر بی‌دفاع است. گویی هیچ‌یک از نهادهای متولی ساماندهی فضاهای شهری، علاقه‌ای ندارد مسوولیت تغییر اوضاع پیرامونی این مجموعه فرهنگی- هنری را برعهده بگیرد؛ عاملی که موجب شده روز به روز با هجوم بحق شهروندان هنردوست و هنرمندان مواجه باشیم. اگر احیانا قرار است برای آیندگان سهمی در نظر بگیریم، پیش‌بینی اینکه با ادامه روند کنونی، میراث فردا "هیچ" باشد به‌هیچ‌وجه بعید نیست. فرزندان فردای ایران سهمی از بنای زیبای طراحی شده به دست علی سردار افخمی نخواهند داشت.
همچنین اگر امنیت یکی از نیازهای ضروری زیست انسان شهری است، باید گفت اهالی فرهنگ و علاقه‌مندان به هنر حداقل در محدوده و حریم فعلی "تئاتر شهر" ابدا چنین احساسی ندارند؛ واکنش هنرمندان شناخته شده ظرف روزهای اخیر تایید این گفته است. مرور تصاویری که در ادامه مشاهده می‌کنید فقط گوشه‌ای از ناهنجاری‌های موجود را بازتاب می‌دهد. به قول مولوی، هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی/ که ببرد رخت ما را همه دزد شب نهانی. تا دیر نشده باید برای حفظ حریم "تئاتر شهر" فکری کنیم، وضعیت قلب فرهنگی پایتخت بحرانی است و به تنفس مصنوعی نیاز دارد.
مرضیه برومند، کارگردان تئاتر، تلویزیون و سینما که فعالیت حرفه‌ای تئاتر را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان زیر نظر دان لافون آغاز کرد در گفت‌وگو با "اعتماد" درباره ایجاد حریم و حتی حصار پیرامون "تئاتر شهر" تجربه برگزاری جشنواره عروسکی و مواجهه با انواع نگرانی‌ها را یادآوری می‌کند.
"با وضعیت تاسف‌آور پیش آمده، محوطه تئاتر شهر نه جای دانشجویان هنر است و نه خانواده‌های هنردوست. کسی درباره آدم‌هایی که اطراف محیط پرسه می‌زنند و یا گروه زیادی که مشغول دستفروشی هستند، قضاوتی ندارد چون آنها محصول و معلول یک وضعیتند نه عامل. اما کسی باید پاسخ دهد که وقتی بنا دارد آسیب می‌بیند و خانواده و هنرمندان دارند آسیب می‌بینند جز ایجاد حریم چه راهی باقی می‌ماند؟ امروز آسیب‌های اجتماعی دور تا دور تئاتر شهر را فرا گرفته است به شکلی که من وقتی دبیری جشنواره عروسکی را برعهده داشتم با انواع چالش‌های حفظ سلامت شرکت‌کنندگان و تماشاگران مواجه بودم. مگر ما می‌توانیم با وضعیت پارک دانشجو یا جماعتی که مواد مخدر رد و بدل می‌کنند و دنبال کتک‌کاری هستند، درگیر شویم؟ اینجا تئاتر شهر است، نوانخانه نیست. افرادی شب‌ها اطراف ساختمان تئاتر شهر هر شب آتش روشن می‌کنند، اینها از تزریق مواد تا قضای حاجت‌شان را همانجا انجام می‌دهند درحالی که امکان شست‌وشوی هر روزه وجود ندارد. افراد باید متوجه باشند که شست‌شوی مداوم هم برای شهرداری امکان‌پذیر نیست؛ در ثانی حتی اگر ممکن باشد، این کار به ساختمان آسیب می‌زند و شما نمی‌توانید آن حجم از رفتار غیربهداشتی را به همین سادگی پاک کنید."
این هنرمند در بخش دیگری از اظهاراتش به ماجرای قدیمی کانکس‌های روبه‌روی تئاتر شهر اشاره کرد که در نهایت با ایجاد فضای جدید و تعرض به حریم تئاتر شهر برچیده شد. گروه‌ها و هنرمندان به شدت از این وضعیت گلایه داشتند. "امروز شرایط به گونه‌ای شده که هنرمندان و عابران با دیدن وضعیت محوطه تئاتر شهر غصه می‌خورند و هیچ رغبتی به حضور در این مکان ندارند چون شما با انواع بزه و فضای نامطبوع مواجه هستید. اگر به من بگویند به این مکان بیا هیچ حس خوشحالی و علاقه ندارم. نکته اینجاست که همه درباره سامان دادن این اوضاع شعار می‌دهند و هیچ‌کس واقعا و در عمل پای کار نمی‌آید. وقتی امکان حفظ امنیت مردم وجود ندارد و از سوی دیگر ساختمان و نما در حال آسیب دیدن است، چاره‌ای جز ایجاد حریم نیست. ما ناچاریم درخواست حصار کنیم."
برومند در عین حال از برداشته شدن حصار پارک دانشجو در دوره غلامحسین کرباسچی انتقاد می‌کند. "آقای کرباسچی نرده‌های تمام پارک‌های تهران را برداشت اما این نباید شامل حصار مکان فرهنگی- هنری مانند تئاتر شهر می‌شد."
او همچنین بعضی نقدها درباره ایجاد فاصله بین تماشاگر و تئاتر را رد می‌کند. "این حریم‌ها و حصارها در دیگر اماکن هنری و فرهنگی ما وجود دارد و ابدا به رابطه تماشاگر یا ارتباط گروه‌های هنری با مخاطبان آثار آسیب وارد نکرده است. تماشاگر تئاتر می‌تواند مثل بسیاری سالن‌های دیگر با در دست داشتن بلیت و حفظ احترام، آرامش و امنیت به مجموعه بیاید و همراه خانواده ساعتی را در محیط فرهنگی سپری کند. بنابراین دوباره تاکید می‌کنم که ایجاد حریم برای مدیریت امنیت و آسایش مخاطبان تئاتر و گروه‌هایی که به محل مراجعه می‌کنند یک ضرورت است. آسیب‌های موجود پیرامون تئاتر شهر راه دیگری پیش روی ما نمی‌گذارد."
