واکنش آرش عباسی به خبر توقیف نمایش "مولن روژ"/ تنابنده و مهرانفر برمی‌گردند؟
نویسنده نمایش "مولن روژ" اخبار مبنی بر توقیف شدن این نمایش را تکذیب کرد و گفت اجراهای این نمایش پس از مدتی از سر گرفته خواهد شد.
ایران آرت: در روزهای اخیر اخباری مبنی بر توقیف نمایش "مولن روژ" به کارگردانی حسین پارسایی با بازی محسن تنابنده و احمد مهرانفر مطرح شد که آرش عباسی نویسنده این اثر "توقیف" شدن آن را رد می‌کند و می‌گوید اجراهای این نمایش پس از مدتی از سر گرفته خواهد شد.
آرش عباسی در یادداشتی که از او در روزنامه همشهری به چاپ رسیده، در مورد این موضوع توضیح داده است. متن یادداشت نویسنده "مولن روژ" به شرح زیر است:
"چند روزه می‌بینم که اینجا و آنجا در رسانه‌های داخلی و خارجی درباره اینکه "مولن روژ" توقیف شده، می‌گویند و می‌نویسند. کدام توقیف؟ چه شخص و نهاد رسمی توقیف این نمایش را اعلام کرده است؟ مولن روژ برای مدتی تعطیل شد و دوباره اجراهایش در ایران و خارج از سر گرفته می‌شود. فکر نمی‌کردم روزی مجبور بشوم توضیحی بر نمایشنامه‌ای که نوشته‌ام، بدهم. توضیح‌دادن نشانه ناتوانی آدم است و من الان در برابر این همه فقر مرام و معرفت و عدالت احساس ناتوانی می‌کنم. در این چند روز و چند هفته اخیر آنچنان فشارهایی دیده‌ام که باورکردنش برایم دشوار است. اینکه به واسطه نوشتن نمایشنامه مولن روژ و به عقیده عده‌ای گناه نوشتن این نمایشنامه بخش‌هایی از زندگی خصوصی‌ام، طرز تفکرم و خیلی چیزهای دیگرم در سایت‌هایی منتشر شود حیرت‌انگیز است. پس مجبورم توضیح بدهم که برای نوشتن مولن روژ بیشتر از هر کار دیگری زجر کشیدم و کمتر از هر کار دیگری خستگی از تنم بیرون رفت. یک‌بار دیگر هم گفته بودم که متن را برای محسن تنابنده و احمد مهرانفر نوشته‌ام. هم در ایده و هم در نگارش، وجود این دو نفر انکارناپذیر است. در هر تکه‌ای از نمایشنامه نشانی از ذهن پویا و خلاق این دو نفر را می‌توان یافت. اینکه محسن تنابنده در کاری باشد و نویسنده از دامنه خلاقیتش بهره نبرد کاری نشدنی است و من بیشتر از هر کسی اشتیاق به این بهره‌گیری داشته و دارم.
اما از اینها گذشته این روزها تیترها و نوشته‌هایی درباره این کار می‌بینم که کم‌کم باورم می‌شود آن کسانی که چندین بار نمایش را بازبینی کردند اصلا شورای نظارت نبودند. بعضی از رسانه‌ها از نمایش به‌عنوان اثری اسم برده‌اند که نه‌تنها در ایران که در خارج از ایران هم نمی‌تواند اجرا شود. باور اینکه چیزی نوشته باشم که با الفاظی مثل مستهجن و مبتذل بشود درباره‌اش نوشت برایم سخت است و با توجه به اینکه از روز اول تمرین تا آخرین اجرای باغ کتاب حضور داشتم می‌توانم شهادت بدهم که کلمه‌ای فراتر از آنچه در روز بازبینی اجرا شد در طول اجراها گفته نشد. مجوزی که برایش صادر شد برای همان چیزی صادر شد که بازبینی شد. اگر درصدی از این سیاه‌نمایی راست است چرا باید 25 شب اجرا شود و آب و از آب تکان نخورد؟ چطور می‌شود از عنوان "توقیف" برای این کار استفاده کرد؟ آن هم در شرایطی که همه ما می‌دانیم در این سال‌ها تئاتر چه بهایی بابت استفاده غلط از این واژه داده است. درصدی از یأس و ناامیدی که در این واژه نهفته است قابل قیاس با هیچ‌چیز دیگری نیست. "توقیف" یعنی اینکه هنوز تا رسیدن به نزدیکی‌های آرمان‌هایمان هم خیلی راه داریم. پس چطور رسالت رسانه‌ای به سادگی فراموش می‌شود و این کلمه به دروغ قبل و بعد اثری آورده می‌شود؟
تلاش کردم کمدی را در بالاترین حدش روی کاغذ بنویسم تا روی صحنه برود و به همان شکل هم رفت. نمایشنامه اجتماعی، فرزند روز و‌ماه و سالی است که در آن خلق شده. کنایه‌های سیاسی و اجتماعی لازمه نمایشنامه اجتماعی است. برای همه کسانی که مولن روژ را دوست نداشتند یا از خندیدن بیش از حد تماشاگر ناراحت بودند احترام قائلم. اما سلیقه‌ام در نوشتن اینگونه است. متأسفم که با سلیقه آنها همخوانی ندارد اما نه من می‌توانم سلیقه‌ام را عوض کنم نه آنها باید چنین کاری کنند. من نویسنده‌ام، می‌نویسم و جایی لازم باشد خودم کارگردانی می‌کنم. اینجا لزومی ندیدم کارگردان باشم اما برای همیشه به نوشتن مولن روژ افتخار می‌کنم، از اینکه حسین پارسایی همراه ما بود و چنین کاراکترهایی را روی کاغذ آوردم، اطمینان دارم. سال‌ها بعد در زمانه‌های دیگر هم باز مولن روژ اجرا می‌شود بس که این آدم‌ها به ما نزدیک‌اند و بس که این قصه، قصه سرزمین ماست."
