فروپاشی تئاتر خصوصی نزدیک است
مدیر تئاتر مستقل گفت: اتفاقی که برای برخی سالن‌های خصوصی رخ داده، تکرار خواهد شد و به اعتقاد من به فروپاشی تئاتر خصوصی خواهد انجامید.
ایران آرت: تقریبا یک دهه از فعالیت تماشاخانه‌های خصوصی در پایتخت و دیگر شهرهای ایران می‌گذرد و این تماشاخانه‌ها به دلیل مشکلاتی مانند استیجاری بودن ملک رو به افول هستند، به طوریکه دو تماشاخانه «دا» و «پالیز» اکنون تعطیل شده‌اند و دو تماشاخانه دیگر نیز در معرض تعطیلی قرار دارند.
مصطفی کوشکی مدیر تئاتر مستقل درباره اتفاقات رخ داده در زمینه تماشاخانه‌های خصوصی به فارس گفت: متأسفانه اتفاقی که برای برخی سالن‌های ما رخ داده، تکرار خواهد شد و به اعتقاد من به فروپاشی تئاتر خصوصی خواهد انجامید. تئاتر خصوصی را کسی به وجود نیاورده است که حال بخواهد برای بقایش تلاشی کند، خود اهالی تئاتر فعالیت‌هایی در این عرصه انجام دادند اما هیچ سازوکار مشخصی برای بقایش اندیشیده نشد.
وی افزود: الان شاهد هستیم به تدریج بعد از فروکش کردن تب و تاب یک دهه‌ای سالن‌های خصوصی، همچنان نیز راه حلی وجود ندارد، انگار خود دولت هم دوست دارد این سیستم از بین برود، چرا که دردسرش برایشان زیاد است. آیین‌نامه‌ای هم که الان با همکاری نهادها در حال تدوین است بیشتر به محدود کردن تئاتر خصوصی می‌انجامد.
کوشکی در ادامه افزود: دولت تلاش دارد در قواعد و چارچوب‌ها تئاتر خصوصی را بگنجاند، بدون اینکه بداند این تئاتر بر اساس سرمایه شخصی بنا شده و چه ضوابط و شرایطی دارد. حتی بحث تعیین قیمت‌گذاری بلیت‌های نمایش‌ها هم بی اثر خواهد بود، چرا که بر اساس یک ضوابط نادرستی درجه‌بندی سالن‌ها صورت می‌گیرد.
مدیر تئاتر مستقل با تأکید بر اینکه تعطیلی تماشاخانه‌های خصوصی نباید باعث خوشحالی عده‌ای شود چرا که این بلا دیر یا زود گریبان همه را خواهد گرفت، افزود: ظرفیتی که سالن‌های خصوصی به لحاظ اشتغال زایی و درآمد در تئاتر ایجاد کرده‌اند، قابل کتمان نیست و شاید بیش از بخش دولتی هم باشد. اگر این سالن‌ها بسته شوند تازه متوجه می‌شویم که چه بلایی سرمان آمده است و باید دوباره با چند سالن محدود دولتی کار کنیم و صدها نفر بیکار و بی‌انگیزه شوند و متأسفانه اتفاقی از این بدتر نخواهد بود.
کوشکی یکی از راهکارهای مناسب در این زمینه را استفاده از املاک شهرداری، وزارت فرهنگ و ارشاد و دولت دانست و گفت: ما ناچار به این کار هستیم وگرنه تا سال آینده همین سالن‌هایی هم که قرص و فعال هستند، دیگر نخواهند بود. خیلی سالن‌های دولتی هستند که الان خاک می‌خورند و درشان بسته است یا اینکه سالن کنفرانس و آمفی تئاتر بی‌استفاده هستند، اینها را می توان به سالن‌دارهای خصوصی واگذار کرد یا اینکه لااقل بگویند برای ۱۰ سال دستشان باشد تا سال‌ندارها هم بتوانند برنامه‌ریزی کنند و هر سال با صاحب ملک به جدال نپردازند.
وی در پایان گفت: زمانی که فشاری روی سالندار نباشد، کیفیت آثار مطمئنا برایش با اهمیت‌تر می‌شود و مجبور نیست تن به هر کاری برای فروش بدهد و در نهایت تئاتر گیشه و تجاری نیز کمتر می‌شود، این گام سختی نیست در صورتی که بخواهیم آن را برداریم.
