اگر محمدرضا شجریان نبود چه می‌شد؟
سراج می‌گوید اگر استاد شجریان نبود شاید حافظ و سعدی و مولانا و بابا طاهر و نظامی و امثالهم ... آنگونه که می‌بایست امروز در دسترس نسل جدید باشد، نمی‌بود.
ایران آرت: حسام‌الدین سراج، خواننده موسیقی ایرانی در سالروز درگذشت محمدرضا شجریان، خسروی آواز ایران یادداشتی را منتشر کرد.
در این یادداشت که در همشهری منتشر شده، سراج نوشته است: نمی‌دانم چرا و چگونه یک انسان برگزیده می‌شود که قراراست حرف‌ها و رفتارهایی را در قالب آثار هنری دلنشین وکرداری خلاقانه به انسان‌های دیگر بیاموزد؟ همیشه آوازهای استاد شجریان برایم اعجاب‌انگیز بوده است. انتخاب شعر مناسب، تکنیک عالی، رنگ صدای دلنشین، ملودی کلام درست، تلفیق عالی و طراحی درست مضامین شعر در دستگاه و این امر در اغلب اوقات به‌صورت بداهه اتفاق می‌افتاد. او در آواز ایرانی شاهکارهای بسیاری خلق کرده است که سالیان سال برای اهل دل و اهل ادب‌وهنر قابل استفاده خواهد بود. لایه پنهان این آثار، انتخاب رندانه اشعار عبرت‌آموز و اعتراض‌آمیز بود. اگر شجریان نبود، شاید حافظ و سعدی و مولانا و بابا طاهر و نظامی و امثالهم ... آنگونه که می‌بایست امروز در دسترس نسل جدید باشد، نمی‌بود. من بسیاری از محفوظات ادبی خود را نظیر غزلیات حافظ و سعدی و مولانا ، دوبیتی‌های باباطاهر و... مدیون ایشان هستم. شجریان برگزیده بود. لطف ومهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. خداوند به او حنجره داودی عطا کرده بود. هوش وخرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود. نمی‌گویم شجریان، تافته جدابافته بود. نمی‌گویم منجی مذهبی یاپیشوای اجتماعی بود؛ اما شجریان یک انسان وارسته، یک هنرمند فرهیخته، یک معلم عاشق یک روایتگر خردمند و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. مردی به متانت و وقار تاریخ ایران وبه سختی و رنج نامردمی‌های زمان. اوهمیشه بامردم بود، برای مردم خواند و نهایت تلاشش، بیداری مردم بود. هنرمندی که عاشقانه معلمی کرد و شجاعانه با جاهلان و مغرضان جنگید.
حمایت او از هنر حقیقی و اعتلا و اشاعه آن بسیار قابل توجه وبا اهمیت است به‌نحوی که می‌توان گفت بخش عمده‌ای از موفقیت او در جلب و جذب دل‌هاست ازاین‌رو و به‌دلایل فراوان دیگر شجریان استاد بود ولقب استاد برازنده وجودش شد: خسرو آواز ایران. خداوند مهر آفرین‌مهر او را در دل مردم نهاد تا وقتی که از عشق و حکمت و عرفان واتحاد می‌خواند به گوش جان بنیوشند. استادمحمدرضا شجریان پدیده قرن معاصر بود. باشد که آثار او را چون گل‌های بهاری هر روز با صفا و طراوت بیشتر بشنویم وازآن درس مهر و معرفت و زیبایی بیاموزیم. او در حقیقت مطرب عشق بود و با آوای آسمانی خود دل‌های مارا به بهشت عشق وزیبایی می‌برد.
