در کنسرت پشنگ کامکار چه گذشت؛
پشنگ کامکار، بارانه و نوستاژی‌های 24ساله را زنده کرد
پشنگ کامکار، نوازنده چیره‌‌دست سنتور در تالار وحدت به صحنه رفت تا تماشاگران را میهمان نوای ساز خود کند.
ایران آرت: مریم درویش : پشنگ کامکار، نوازنده چیره‌‌دست سنتور شامگاه پنجم خرداد ماه در تالار وحدت به صحنه رفت. این برنامه به اجرای آلبوم "بارانه" که مجموعه‌ای از تکنوازی‌های کامکار است و در سال 68 منتشر شده اختصاص داشت. اهمیت این آلبوم در آن است که کامکار توانست فرم جدیدی در سنتورنوازی به وجود آورد و به همین دلیل "بارانه" در زمان انتشار بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
در ابتدای برنامه پشنگ کامکار ضمن خوشامدگویی به تماشاگران گفت: پیشنهاد برگزاری این کنسرت را تهمورس پورناظری مطرح کرد زیرا عقیده داشت که مردم از آلبوم بارانه خاطرات زیادی دارند. خود من هم علاقه زیادی به این آلبوم دارم چون تمام خاطرات دوران کودکی من در این آلبوم هست و علاوه بر آن اولین بار بود که به شیوه جدیدی در آن سنتور نواختم. اما قبل از اجرای بارانه قصد دارم قطعه‌ای را بر اساس حال امروز خودم برای شما بنوازم.
پس از آن کامکار پشت ساز خود نشست و بداهه نوازی سنتور را آغاز کرد. در میان جملاتی که با ریتم آزاد به گوش می‌رسیدند گهگاه ملودی آشنایی از ردیف موسیقی ایرانی و یا موسیقی کُردی به گوش می‌رسید.
بخش بعدی برنامه به اجرای بارانه اختصاص داشت و نخستین مضراب‌های کامکار ملودی‌ای را شکل داد که برای شنوندگان کاملا آشنا بود. پس از نواختن مقدمه و درآمد، نوای آشنای قطعه ضربی بارون بارونه به گوش رسید و کمی بعد نوبت به ترانه کُردی هروایه رسید تا از میان گوشه‌های ردیف موسیقی، به گوش برسد. این بخش از بارانه که در دستگاه ماهور اجرا شد نمایانگر موسیقی نابی بود که به دور از هرگونه افراط و خودنمایی، سبک جدیدی را در سنتورنوازی ایجاد کرد.
با پایان تکنوازی و تشویق‌های طولانی تماشاگران، بار دیگر کامکار میکروفن را به دست گرفت و گفت: ممنونم که از تکنوازی من استقبال کردید زیرا تک نوازی در این سالها بسیار مظلوم واقع شده و مخاطب کمی دارد. امشب که می‌بینم سالن تقریبا پر است خیلی خوشحالم و باور نمی‌کردم که اینقدر مردم فرهیخته و هنردوست وجود دارد.
بخش بعدی برنامه به سه‌نوازی در بیات اصفهان اختصاص داشت و نیریز کامکار نوازنده تار و سیاوش کامکار نوازنده سنتور به همراهی با پدر پرداختند. همنوازی این سه نفر آغاز کننده برنامه بود و نوازندگان گاه به اجرای جمله‌هایی یکسان پرداخته و گاه سوال و جواب‌هایی با هم داشتند. در ادامه نیز دو نوازی یا تک نوازی‌هایی توسط نوازندگان انجام شد و این برنامه به پایان خود رسید.
پشنگ کامکار در این قطعات با نوآوری‌هایی که در زمینه مضراب‌نوازی ایجاد کرد توانست صدایی متفاوت با گذشته از سنتور دربیاورد و همین تنوع در نواختن مضراب‌های راست و چپ باعث دشواری نواختن این قطعات است. اما امروزه شیوه کامکار مورد پذیرش نوازندگان قرار گرفته و شاگردان بسیاری که تربیت کرده است شیوه سنتورنوازی او را ادامه می‌دهند.
علی نصیریان، هادی منتظری، بیژن کامکار، نجمه تجدد، صدیق تعریف، اردوان کامکار، مهیار طریحی، علی اکبر شکارچی، پدرام درخشانی و سیامک آقایی از جمله میهمانان این برنامه بودند.
