وقتی صدای حامد بهداد مخاطب را شوکه می‌کند/ "هزار هیچ" و یک مسیر متفاوت از رادان و گلزار
حامد بهداد برخلاف جریان اصلی موسیقی و مارکت عمل کرده و به جای اینکه سراغ مخاطب میلیونی برود، انگار در موسیقی به دنبال چیز دیگری است.
ایران آرت: بهنام مظاهری در هفت صبح نوشت:تا امروز درباره سرک کشیدن چهره‌های سینمایی و ورزشی به حوزه موسیقی بارها نوشته‌ایم. در مطالب گذشته به این نتیجه رسیدیم که اصولا به کسی ربطی ندارد که کدام بازیگر سراغ خوانندگی آمده یا برعکس.اما راستش را بخواهید تا امروز اینطور بوده که اکثر بازیگرانی که به حوزه موسیقی آمده‌اند،آثارشان نتوانسته قدم مهمی در موسیقی ایران محسوب شود.
یعنی فعالیتشان در حد خالی نبودن عریضه خوب بوده اما موفقیت چندانی نصیبشان نشده.اشاره می‌کنم به آلبوم بهرام رادان که حدود یک دهه پیش به بازار آمد و اتفاقی برایش نیفتاد.آلبومی که در آن زمان خوب خرجش کرده بودند و انصافا هم به شعور مخاطب احترام گذاشته شده بود.اما نکته این بود که آلبوم با وجود تر و تمیز بودنش مخاطبی پیدا نکرد.
موضوع این است که مخاطب موسیقی با هر سلیقه‌ای که باشد به دنبال موسیقی است.اینکه بهرام رادان خواننده شد در حد یک خبر، هیجان‌انگیز است اما بعد که آلبوم را گوش می‌کنی دیگر جذابیتی ندارد.عدم وجود تصویر بازیگر در یک کار صوتی از جذابیتش کم می‌کند.البته شاید بگویید محمدرضا گلزار تا امروز در موسیقی هم موفق بوده.بله در مورد گلزار این ماجرا صدق می‌کند.
قطعاتش خوب کلیک می‌خورد و کنسرت‌هایش هم همیشه شلوغ است.اما یادمان نرود که گلزار در اصل از موسیقی به سینما آمد و به صورت تکنیکال حوزه‌اش از اول هم موسیقی محسوب می‌شد.از محبوب‌ترین و پر مخاطب‌ترین گروه موسیقی آن روزها «آریان» به سینما آمد.استیج را تجربه کرده بود و نبض مخاطب پاپ در دستش بود و حالا هم با تکیه بر همان تجربه موفق مانده.اما در نهایت گلزار هم تا امروز نتوانسته قدمی فراتر از مارکت موسیقی بردارد.
همه اینها را گفتیم تا نهایتا به این برسیم که برای اولین‌بار این تابو شکسته شده.بازیگری پر طرفدار این‌بار در حوزه موسیقی آلبوم داده که می‌توان کارش را قدمی مهم به حساب آورد.آلبوم «هزار هیچ» اثری از حامد بهداد که یکی دو ماهی می‌شود روی پیشخوان سایت‌ها قرار گرفته اما به دور از تبلیغات چشم کور کن و شلوغ کاری بی‌خود راه خودش را می‌رود.
از همان ابتدا بگویم که اگر سلیقه‌تان به پاپ و هیپ هاپ نزدیک است شاید اگر سراغ این آلبوم نروید بهتر باشد.اما اگر از آن دست افرادی هستید که با سبک‌های مختلف میانه خوبی دارید حتما این آلبوم را در پلی لیست‌تان قرار دهید.حامد بهداد برخلاف جریان اصلی موسیقی و مارکت عمل کرده و به جای اینکه سراغ مخاطب میلیونی برود، انگار در موسیقی به دنبال چیز دیگری است.
سبک این آلبوم چیزی بین راک و جز و بلوز است و عوامل آن هم سابقه زیادی در این سبک‌ها دارند. مسعود فیاض زاده آهنگساز و تنظیم‌کننده (البته خود بهداد هم در آهنگسازی آلبوم دستی داشته) این اثر است که تا پیش از این بسیاری از قطعات به یادماندنی راک ایرانی را آهنگسازی و تنظیم کرده و دیگر عوامل آلبوم هم مثل دارا دارایی وعلی اظهری و… تا امروز سابقه بسیارخوبی در موسیقی از خود به جا گذاشته‌اند.
حضور سازهای کوبه‌ای مثل طبلا و جفت و جور صدایش میان جیغ‌های گیتار الکتریک و گام‌های جز و بلوز هم از دیگر نکته‌های جالب این آلبوم است. شعرهای «هزار هیچ» هم همگی اشعار حافظ هستند اما شاید بارزترین ویژگی آلبوم صدای خود حامد بهداد باشد.صدایی که از همان ابتدای امر شوکه‌تان خواهد کرد.
طوری که اگر بعد از شنیدن آلبوم از شما بپرسند حامد بهداد بیشتر بازیگر است یا خواننده از پاسخ به این سوال باز می‌مانید. یک بار در فیلم «کسی از گربه‌های ایرانی خبر ندارد» صدایش را شنیده بودیم و همان موقع هم شوکه شده بودیم اما خواننده‌ای که بتواند تا این حد خوب راک بخواند بین خود موزیسین‌ها هم کم یافت می‌شود،دیگر چه برسد به اینکه تخصصش در حوزه تصویر باشد و آنقدر خوب بخواند.
این صدا، قطعا صدایی نیست که رویش برای سال‌ها کار نشده باشد چرا که تکنیک‌های سخت آوازی در آن به وفور یافت می‌شود و بهداد کارهایی با صدایش می‌کند که کمتر خواننده مشهوری می‌تواند آنها را اجرا کند.شور و هیجان و خروش احساساتی که از او در بازی‌اش می‌بینیم اینجا به همان شدت در صدایش موج می‌زند و به زیبایی اثرش کمک شایانی کرده.بهداد با آلبوم «هزار هیچ» توقع مخاطب را نسبت به خودش بالا می‌برد و قطعا باید بیشتر از پیش در حوزه موسیقی فعالیت کند،طوری که بازیگری‌اش هم تحت تاثیر قرار نگیرد چراکه آنجا هم سابقه خوبی از خود به جا گذاشته.
