ری را، پریا، سهیل نفیسی /یک مرد با یک گیتار تالار وحدت را فتح کرد

در حالی که بسیاری از گروههای هنری امکان پر کردن تالار وحدت را ندارند، سهیل نفیسی بار دیگر با گیتارش این کار بزرگ را کرد تا مهر تاییدی بر جادوی ساز و صدایش بزند.

ایران آرت : مریم درویش : سهیل نفیسی 26 اردیبهشت ماه بار دیگر با گیتاری در دست پا به صحنه عریض تالار وحدت گذاشت تا به تنهایی برای مخاطبان مشتاقی که سالن را پر کرده بودند به اجرای برنامه بپردازد.

نفیسی دراین کنسرت به اجرای گزیده‌ای از قطعات آلبوم‌های قبلی‌اش شامل "ری‌را"، "چنگ و سرود"، "ترانه‌های جنوب" و  "طرح نو" پرداخت که با استقبال پرشور حاضران در سالن روبه رو شد. نفیسی برنامه را با اجرای قطعه ای کوتاه آغاز کرد و پس از آن به خوشامدگویی به تماشاگران پرداخت. سپس نوبت به یکی از آثار اولیه او به نام "پریا" با شعری از احمد شاملو رسید. این شعر که دکلمه آن با صدای شاملو در سال‌های دور شنیده شده بود با اجرا توسط نفیسی توانست طیف جدیدی از مخاطبان را با خود آشنا کند.

غزلی از حافظ با مطلع "صبح است ساقیا غزلی پر شراب کن" بخش بعدی برنامه بود و سپس نوبت به دو ترانه جنوبی از ابراهیم منصفی رسید. نفیسی هنرمند خودآموخته‌ای است که به سبب سالها زندگی در جنوب ایران، با موسیقی این منطقه آشنایی زیادی دارد و مانند همیشه به اجرای قطعاتی از ابراهیم منصفی، خواننده و ترانه‌سرای اهل بندرعباس پرداخت که با گویش محلی یا فارسی سروده شده بودند.

"رقصم گرفته بود" یکی از محبوب ترین قطعات فارسی منصفی است که اجرای آن همچنان مورد استقبال تماشاگران قرار می‌گیرد. این قطعه را که در نخستین آلبوم نفیسی با نام "ری را" در سال 1384 توسط نشر موسیقی هرمس منتشر شد، هنوز هم می‌توان به عنوان یکی از محبوب‌ترین کارهای نفیسی نام برد. قطعه "ری را" با شعری از نیما یوشیج هم یکی از آثار مشهور نفیسی است که اجرای آن با استقبال زیادی مواجه شد. اگرچه این قطعات قبلا با همراهی یکی دو ساز دیگر در آلبوم ری را شنیده شده بودند، اما اجرای آنها با یک گیتار تنها هم حال و هوای خاص خود را داشت.

در ادامه برنامه نفیسی قطعاتی مانند "آی آدمها"، "تمام فصلون دنیا"، "بلبل"، "با من رازی بود"، "بگو به باران"، "من بهارم تو زمین" و... را با اشعاری از شفیعی کدکنی، احمد شاملو، ابراهیم منصفی و نیما یوشیج اجرا کرد و در این میان تعدادی از غزل‌های کلاسیک حافظ نیز به روایت سهیل نفیسی اجرا شدند.

 ملودی‌های ساده و موسیقی آرام نفیسی، که چیزی بر خلاف موج پرهیاهوی موسیقی این روزها است طرفداران مشتاق خود را دارد. عدم وجود بروشور یکی از ویژگی‌های کنسرت‌های نفیسی است اما تماشاگرانی که در طول 10 سال گذشته با موسیقی او همراه بودند، در طول اجرای برنامه بارها نام قطعات مورد علاقه خود را فریاد زدند و خواستار اجرای آنها شدند. این حرکت آنها انرژی بیشتری به نفیسی می‌داد تا با شوق بیشتری به اجرای قطعات عاشقانه خود بپردازد.

شیوه خوانندگی سهیل نفیسی را می‌توان نوعی روایت گری دانست، بدین معنا که او شعر را به گونه‌ای اجرا می کند که گویی در حال قصه گفتن برای شنوندگان است. لحن خاص او در خواندن آثاری عاشقانه، آرام و ساده باعث شده است طیف خاصی از مخاطبان ارتباط خوبی با آثار او برقرار کنند و او را به عنوان هنرمندی متفاوت در عرصه موسیقی بشناسند. نفیسی در این کنسرت اشعاری عاشقانه را با همراهی گیتار خود روایت کرد تا به سادگی احساس خود را به مخاطبانش انتقال دهد.