دختر میوه‌فروشی که رهبر ارکستر شد/ ماجرای شگفت‌انگیز مارکانو ۲۴ ساله
او زاده کشوری است که این روزها به شدت با بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، اما حالا دیگر آن دختر میوه‌فروش نیست و در فرانسه به‌عنوان یک ستاره موسقی شناخته می‌شوند. مارکانو حالا به دنبال راهی برای فرستادن پول برای خانواده‌اش است.
ایران آرت: در سال‌های اخیر هزاران جوان ونزوئلایی برای فرار از بحران اقتصادی و به امید تحقق رؤیاهایشان در جایی دیگر، از این کشور خارج شده‌اند. اما در میان این گروه داستان گلاس مارکانو، یک دختر ۲۴ ساله ونزوئلایی به خصوص شگفت‌انگیز است.
سه ماه قبل این دختر در میوه فروشی خانواده‌اش در شهر یاراکوی ونزوئلا کار می‌کرد ولی اکنون در پاریس مقابل برج ایفل سلفی می‌گیرد و در محافل موسیقی فرانسه مورد تحسین قرار گرفته است.
مارکانو در یک مسابقه جدید بین المللی برای رهبران ارکستر زن برنده جایزه ویژه شد. این مسابقه که ماه سپتامبر گذشته در پاریس برگزار شد، دو ارکسترِ سرشناس-فیلارمونیک پاریس و ارکستر موتسارت پاریس راه اندازی کرده بودند.
رومن فیوت، از اعضای ارکستر موتسارت پاریس به بی‌بی‌سی گفت: "او یک زن جوان بی نهایت بااستعداد، پُرکار و باهوش است که حرفه درخشانی در آینده خواهد داشت."
او برای رهبری نوازندگانی که تقریبا هیچگونه تماس قبلی با آنها نداشت در جایگاه مخصوص رهبر ارکستر قرار گرفت. گلاس مارکانو، همه را تحت تاثیر قرار داد.
به نوشته بی‌بی‌سی، کلیر گیبالت، یک رهبر ارکستر مشهور زن که فرانسوی و بنیانگذار ارکستر موتسارت پاریس است در باره مارکانو به مجله فرانس موزیک گفت: "چه استعدادی! او یک زن ۲۴ ساله ای است که هرگز از ونزوئلا خارج نشده بود و با این وجود توانست کارش را انجام دهد."
امانوئل اوندره، از ارکسترفیلارمونیک پاریس که او هم یک رهبر ارکستر است در باره نحوه اجرای مارکانو به مجله موسیقی کلاسیک گفت: "او فرانسه یا انگلیسی صحبت نمی‌کند ولی به زبان موسیقی صحبت می‌کند."
مارکانو در مسابقه برنده نشد ولی یک جایزه ویژه دریافت کرد. اما مهم‌ترین جایزه او این بود که یک رشته پیشنهادهایی برای ماندن در پاریس و ادامه آموزش دریافت کرد.
ابتدا او در نظر داشت پس از مسابقه به ونزوئلا بازگردد ولی هنوز در شهری که قبلا فقط در تلویزیون دیده بود زندگی می‌کند.
"نمی‌دانم چه مدتی اینجا خواهم بود ولی برای هر چه پیش آید آماده‌ام."
در مقایسه با کاراکاس روال عادی زندگی در پایتخت فرانسه او را متعجب می‌کند. به خصوص سوپرمارکت‌ها که قیمت‌شان ثابت است- ونزوئلا با نرخ تورم فوق العاده و افزایش هزینه زندگی مواجه است.
مارکانو می‌گوید: "در ونزوئلا ما در استرس دائم زندگی می‌کنیم چون قیمت‌ها هر روز افزایش پیدا می‌کند ولی دستمزدها نه. شخص به خاطر این که مجبور است بیشتر کار کند و به دنبال راه‌هایی برای ادامه زندگی باشد، استرس دارد."
ولی با وجود این که مارکانو از کسانی که ضمانتش را کرده‌اند کمک مالی دریافت می‌کند، مصمم است راهی برای کسب درآمد و فرستادن پول برای خانواده‌اش پیدا کند. او معتقد است که گاهی وقت‌ها لازم است شخص جز موسیقی کارهای دیگری هم بکند.
ولی میزبانان او پافشاری می‌کنند که برای این که گلاس مارکانو، یک رهبر ارکستر شود باید امکانات لازم در اختیارش گذاشته شود.
رومن فیوت هشدار می‌دهد: "ما باید به او کمک کنیم تا به فکر افزایش معلوماتش باشد و اجازه ندهیم شهرت او بیشتر به دلیل تاریخچه زندگی شخصی او باشد تا به خاطر مهارتش در رهبری ارکستر."
