روایت شجریان از تاج موسیقی ایران/ رنج دید و بزرگوارانه تحمل کرد
۳۹ سال از مرگ جلال تاج اصفهانی اسطوره بزرگ آواز ایران می‌گذرد و همچنان عاشقان و شاگردانش در سالروز مرگش (۱۳ آذر) در تخت فولاد اصفهان و در تکیه سیدالعراقین دور هم جمع می‌شوند
ایران آرت: امروز (۱۳ آذر) سالروز درگذشت جلال تاج اصفهانی از اساتید بزرگ آواز ایرانی است.
به گزارش روزنامه ایران، استاد محمدرضا شجریان درباره مرحوم تاج می‌گوید: "شادروان تاج مردی سلیم‌النفس و با مناعت طبع بود. وی هرگز در طول مدت زندگی‌اش به خاطر مال دنیا و مسائل مادی به کسی کرنش نکرد و به این خاطر مدح کسی را نگفت و از همه تعریف و تمجید می‌کرد و همه را با نام خیر یاد می‌کرد، شاید کسی به خاطر نداشته باشد که او حتی یک بار از فردی گلایه کرده و بد گفته باشد. او حتی اگر از کسی رنجشی می‌دید و خاطرش آزرده می‌شد، این رنج و آزردگی را با سکوتی بزرگوارانه تحمل می‌کرد. استاد تاج همیشه از استادانش با احترام فراوان یاد می‌کرد؛ با دوستانش با مهربانی و عطوفت رفتار می‌کرد و ..."
۳۹ سال از مرگ جلال تاج اصفهانی اسطوره بزرگ آواز ایران می‌گذرد و همچنان عاشقان و شاگردانش در سالروز مرگش (۱۳ آذر) در تخت فولاد اصفهان و در تکیه سیدالعراقین دور هم جمع می‌شوند؛ در آنجا که روی سنگ قبر او نوشته شده "آرامگاه هزاردستان گلزار ایرانی".
جلال تاج اصفهانی سال ۱۲۸۲در شهر اصفهان متولد شد. پدرش شیخ اسماعیل معروف به تاج‌الواعظین علاوه برداشتن صدایی دلنشین، آشنا به گوشه‌ها و ردیف‌های آوازی ایرانی بود و این میراث گرانبهایی بود که جلال تاج اصفهانی از آن بهره‌مند شد و سرآغازی بود برای آموزش آواز نزد استادان بزرگ که همیشه از آنها به نیکی یاد کرده است؛ تا آنجا که تاج اصفهانی را صاحب مکتب و شیوه منحصربه‌فرد می‌دانند؛ مکتبی که شاگردانی همچون محمدرضا شجریان، حسین خواجه‌امیری (ایرج)، علی‌اصغرشاهزیدی، علیرضا افتخاری، حمیدرضا نوربخش و ... پرورش یافته‌اند. در واقع این هنرمند بزرگ آخرین بازمانده مکتب اصفهان است و همواره کوشید تا ارزش‌های این مکتب را در شیوه آوازخوانی خود مراعات و حفظ کند. البته تاج اصفهانی تجربه آوازخوانی در همه دستگاه‌های ایرانی را داشته است اما از دیگر نکات بارز و قابل توجه او تأکید بر انتخاب اشعار است بویژه اینکه علاقه خاصی به اشعار سعدی داشت.
"صفحه آواز همایون" از مشهورترین آثار جلال‌الدین تاج اصفهانی است که سال ۱۳۱۲ در تهران ضبط شد و دهه‌های متوالی از شهرت و محبوبیت برخوردار بود و اکنون نیز از آثار معیار در بررسی مکتب آواز اصفهان است.
