درگذشت هنرمندی که به موسیقی پاپ انتقاد داشت
دلشب که امروز درگذشت درباره موسیقی پاپ معتقد بود: موسیقی پاپ را کسی به این کشور آورد که اصلا چیزی نمیدانست. این موسیقی از دهه ۶۰ به بعد به دلیل سود تجاری که داشت، ماندگار شد
ایران آرت: مرتضی دلشب، موسیقیدان و مدرس موسیقی صبح روز دهم اسفند در سن ۷۳ سالگی در بیمارستان مسیح دانشوری تهران دارفانی را وداع گفت.
این هنرمند در اسفند سال ۱۳۲۵ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۴۶ از هنرستان موسیقی ملی فارغالتحصیل شد. پس از آن در سال ۱۳۴۹ ادامه تحصیلات موسیقی خود را در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران پی گرفت و در سال ۱۳۵۲ مدرک کارشناسی موسیقی را دریافت کرد. وی از همان سال به تدریس موسیقی مشغول شد. او دارای گواهینامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد بود.
در پی مرگ این هنرمند ایسنا نوشت؛ دوم مهر بود که به بهانه تولد مهدخت مخبر که خود او نیز یک ماه بعد در هفتم آبان درگذشت، به آسایشگاه صبا رفتیم و گپی هم با مرتضی دلشب زدیم. او فرد خوشبرخوردی بود و در آن روز با وجود ناتوانی جسمی خود کمی هم برایمان پیانو نواخت.
دلشب در نقد کار خوانندههای لسآنجلسی و تقلب در دنیای امروز هنر گفت: از طرف ماهوارههای خارجی به برخی از خوانندههایی که کار درستی ارائه نمیدهند، کمک میشود. کسانی هستند که اصلا در ایران نمیخوانند. یکی از خوانندههای زن قدیمی را میشناسم که اکنون سن بالایی دارد و مردم نیز او را دنبال میکنند. اگرچه که اصلا صدای خودش را نمیشنویم و در جوانی هم که صدای بهتری داشت، با اطواری که پدرش به او یاد داده بود، میتوانست صحنه را در دست بگیرد و مخاطب را جذب کند. چرا باید هنر به این وضع دچار شود؟! افراد زیادی را میبینیم که تقلب میکنند.
او ادامه داد: در اینجا آقایی هست که چون پدرش هنرمند معروفی بوده، وقتی که آهنگ میسازد به او چک سفید امضا میدهند. چنین چیزی غلط است. آهنگ ساختن برای پول نیست. آهنگ ساختن استعدادی میخواهد که در همه کس نیست. آن وقت ایشان روی یک سریال موسیقی را گذاشته که دقیقا متعلق به دوره کلیساست. استفادههای تجاری میکنند. ما از این مسائل خیلی رنج میکشیم.
دلشب همچنین درباره موسیقی پاپ که خیلی از هنرمندان از وضع آن ناراضی هستند، گفت: من اسمی نمیبرم چون نمیخواهم سوءتفاهم شود. موسیقی پاپ را کسی به این کشور آورد که اصلا چیزی نمیدانست. او آمد و گفت که بهتر است موسیقی پاپ را راه بیندازند و اسم آن را موسیقی جوان گذاشتند. در نهایت اینگونه شد که این موسیقی از دهه ۶۰ به بعد به دلیل سود تجاری که داشت، ماندگار شد. اگر خود رادیو را هم گوش دهید کار خوبی نمیشنوید. پول، زندگیهای این افراد را میگرداند. من با تدریس به بچهها پولی که میتوانستم داشته باشم را از دست دادم ولی خوشحالم که نتیجه خوبی برایم داشت. نتیجه این بود که مثلا آقای علی جعفری که ویولن میزند برای من بزرگداشتی میگیرد که بچههای هنرستان در آن شرکت و کمک میکنند. این برای من بهترین پول و ثروت است که قدر ما را دانستند.