گپ خودمانی با خواننده آلبوم "مجنون"/ زندگی شخصی‌ام فاجعه است
هالزی که به تازگی آلبوم "مجنون" را منتشر کرده می‌گوید هیچ‌وقت خودش را به‌عنوان کسی که قرار است موسیقیدان یا راک‌استار بشود ندیده است.
ایران آرت: هالزی، خواننده 25 ساله اهل نیوجرسی یکی از پرحاشیه‌ترین خوانندگان جوان است. او کارش را سال 2014 آغاز کرده و دوره اوجش از یکی دو سال قبل شروع شده و در سال 2019 بیشترین جایزه و نامزدی را به دست آورده است. هالزی یکی از 10 ستاره آینده‌دار دنیای موسیقی است که انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک جوایز و افتخارات متعددی را کسب کند.
این خواننده چندی پیش وقتی در لایو اینستاگرام با طرفدارانش سخن می‌گفت، در بخشی از صحبت‌هایش به طرفداران ایرانی خود اشاره کرد و گفت: "راستش را بخواهید قبلاً نمی‌دانستم که در ایران طرفداران زیادی دارم. خیلی در موردش خوشحالم و واقعاً دوست دارم در ایران کنسرت بگذارم!"
او دارای اختلال دوقطبی است و در سن هفده سالگی تلاش کرد تا خودکشی کند که که این امر به تشخیص خود و پذیرش رفتن هفده روزه او در یک بیمارستان روانپزشکی منجر شد. نام اصلی او اشلی نیکولت فرانجیپانی و نام هنری‌اش برگرفته از ایستگاه خیابان هالزی مترو نیویورک سیتی در بروکلین است.
هالزی اخیراً در گفت‌وگویی جذاب با برنامه‌ی اپل‌موزیک درباره‌ی ساخت آلبوم جدیدش "Manic/شیدایی" و زندگی شخصی خود صحبت کرده است. بخش‌هایی از این گفتگو که توسط رسانه آرت تاکس ترجمه شده است را در ادامه می‌خوانید:
تو یه چیز رو ثابت کردی و اون اینه که حاضری به طور علنی پیشرفت کنی و یاد بگیری.
ممنون، آره. به دوش گرفتن مسئولیت تجربه‌ی دردناکی‌یه. من این‌طوری فکر می‌کنم اگه قرار باشه همه من رو بابت خصوصیات بدی که فکر می‌کنن دارم، نقد کنن، حداقل می‌تونم داستان رو از زبون خودم بگم و بگم که بدیِ من این نیست، ولی بذارین به‌تون بگم چی‌یه.
تو نمی‌تونی نظر مردم رو کنترل کنی، اما می‌تونی تأثیرش رو روی خودت کنترل کنی. پیشرفتی هم داشتی؟
آره فکر کنم. مثل وجهه اجتماعی در برابر شخصیت واقعی‌یه. من در این صنعت یاد گرفتم که مهم نیست چه‌قدر رک و صادق باشی، واقعن با اون چیزی که عموم مردم ازت می‌بینن فرق داری.
اما فکر نمی‌کنی الان وقتشه که از صنعت دور شد و به این وضعیت پایان داد؟ تا اون چیزی رو که بهت القا می‌کنن بشکنی؟
آره، بیش‌تر این آلبوم هم درباره‌ی همین بود.من داخل این صنعت پرسه زدم. هیچ‌وقت خودم رو به چشم کسی نمی‌دیدم که قرار باشه موسیقیدان یا راک‌استار بشه. توی بیش‌تر آهنگ‌هام انگار یه بغضی هست که می‌گم ببین، من دارم تمام تلاشم رو می‌کنم. تجربه‌های زیادی داشتم که باعث شده مردم از دستم خسته بشن یا حوصله‌شون سر بره . یکی از بهترین و بدترین ویژگی‌های من اینه که مهم نیست چی بشه، همیشه سعی می‌کنم خصوصیات خوب بقیه رو ببینم و به طرز احمقانه‌ای وارد هر موقعیتی که می‌شم، فکر می‌کنم قصد و نیت بقیه هم به اندازه‌ی خودم خالص و صادقانه‌ست. مهم نیست چند بار خلافش بهم ثابت شه؛ دفعه‌ی بعدی هم مثل یه آدم جدید با دید خوب نسبت به بقیه وارد اون موقعیت می‌شم.
حالا که موفقی زندگی شخصیت چه‌طوره؟
فاجعه‌ست! یه فاجعه به تمام معنا! تنها پناهگاه من روی صحنه و موقع خوندن آهنگ‌های قدیمی‌مه.
