خواننده ترانه‌های شاد: ذاتاً غمگین هستم!/ دوست دارم با چاوشی فیت بدهم
امید جهان که بیشتر با آهنگ‌های بندری‌اش شناخته می‌شود می‌گوید: موسیقی در کشور ما مافیایی است ولی خوشبختانه او را مافیا نیاورده که ببرد.
ایران آرت: امید جهان، متولد آبادان و بزرگ شده بوشهر، خواننده‌ای است که از کودکی خواندن را نزد پدرش محمود جهان فرا گرفت.
مخاطبان موسیقی او را بیشتر با آهنگ های بندری‌اش می شناسند و کمتر کسی پیدا می شود که موزیک های شاد این خواننده جنوبی را نشنیده باشد؛ موزیک هایی همچون "هله دان دان"، "انار انار"، "جنوبی ها"، "زینو"، "عطر تن تو" و "آبادان برزیلته"!
بخش‌هایی از گفت‌وگوی این خواننده با مجله کولاک را در ادامه از نظر می‌گذرانید
در انتخاب این سبک و ریتم موزیک، پدر شما چقدر نقش داشت؟
خیلی نقش داشت، چون پدر من صاحب سبک این موسیقی است و من هر الگویی می گیرم، رهرو راه پدر هستم. این را من نمی گویم و همه مردم جنوب و همه آنهایی که موزیک کار می کنند می دانند. این سبک و سیاق و این نوع موسیقی بندری را پدر من بیست سال پیش برای اولین بار به تلویزیون آورد، با آهنگ "یا ا… یا خدا" که معروفترین آهنگ ایشان بود و بعدها راه برای موسیقی جنوبی و خیلی موسیقی های دیگر باز شد. من رهرو راه پدرم هستم.
خود شما هم ذاتا آدم شادی هستید؟
نه زیاد! نمی دانم چرا، اما کل انرژی ام را می گذارم برای استیج و خواندن و در تنهایی خودم زیاد آدم شادی نیستم، بیشتر آهنگ های غمگین گوش می کنم.
مثلا چه خواننده هایی گوش می کنید؟
محسن چاوشی گوش می کنم، علی یاسینی گوش می کنم، محسن ابراهیم زاده و بهنام بانی.
چقدر کارهای خودتان را می شنوید؟
کارهای خودم را اوایل خیلی زیاد گوش می کردم، چون دوست داشتم عیب هایم را پیدا و آنها را برطرف و نکته مثبت موسیقی خودم را بیشتر کنم، اما این اواخر و بعد از اینکه مجوز گرفتم و کنسرت گذاشتم، دیگر کمتر کارهای خودم را می شنوم، بیشتر کارهای دیگران را گوش می کنم تا ببینم آنها چه نوآوری دارند تا من هم انجام بدهم.
فکر می کنید مثل پدرتان ماندگار شوید؟
ماندگاری را مردم مشخص می کنند. من الان ده سال است که دارم می خوانم. همه می گویند آقا مثل آن موقع آهنگ بخوانید. خواننده یک بار یکی از کارهایش می گیرد. الان رضا صادقی هر چیزی بخواند، همه می گویند مشکی رنگ عشقه. محسن ابراهیم زاده هر چیزی بخواند، همه می گویند دونه دونه. خواننده را با یک ترک می شناسند. اینکه بمانید را مردم مشخص می کنند، چون سبک و سیاق من فرق می کند و مردم به من لطف دارند و من به آنان ارادت دارم. فکر می کنم که بمانم. در این سبک فقط من و امید حاجیلی مجاز هستیم که امید زودتر از من مجوز گرفت و کنسرت هایش بیشتر از من است و احساس می کنم از بچه هایی که پاپ کار می کنند، ما یک مقدار جدا هستیم، فکر می کنم بمانیم.
*مردم شما را با چه ترانه ای می شناسند؟
با "هله دان دان" بیشتر می شناسند و در این دو سال بیشتر با آهنگ "ول ولک".
اگر بخواهید با یک خواننده کار مشترک بخوانید، چه کسی را انتخاب می کنید؟
یک زمانی دوست داشتم "فیت" بدهم و به هر کسی گفتم، قبول نکرد.من بدون "فیت" بالا آمدم، خدا خواست و کمک کرد. مثل خیلی از خواننده های دیگر با خواننده های معروف نخوانده ام که مردم من را بشناسند، اما دوست دارم با محسن چاوشی کار مشترک بخوانم. نه به خاطر اندازه هایمان، بلکه به خاطر اینکه صدای محسن چاوشی به من انرژی می دهد. محسن چاوشی هم جنوبی است و آهنگی که من را به سمت او کشید، همان آهنگی است که برای جنوب خوانده؛ تو هوای گرم بندر… چون من خودم متولد آبادان هستم، دوست دارم با محسن چاوشی فیت بدهم.
به نظر می رسد مردم ما مردم غمگینی هستند. موافقید خواننده هایی همچون شما باید بیشتر شوند؟
مردم ما غمگین نیستند، موسیقی در کشور ما مافیایی شده است. مافیا بوده، ولی الان دیگر این را به چشم می بینیم. خدا را شکر مافیا من را نیاورد که ببرد. با شما موافقم، آهنگ هایی مثل سبک کاری من و امید حاجیلی و خیلی خواننده های دیگر که شاد می خوانند، باید زیادتر شود.
فکر می کنید ده سال بعد کجا باشید؟
چون الان چهل سال دارم، ده سال دیگر پیر شده ام. شاید در همین پارک بنشینم و با یک پیرمرد دیگر کلی حرف بزنم.
