آلبوم خواننده ایرانی نامزده جایزه استرالیا شد/ تقدیم اثر به بیماران روحی
آلبوم "امید" از سلسله آثار تارا تیبا، خواننده ایرانی نامزد جایزه موسیقایی "آریا" شد.
ایران آرت، آلبوم "امید" از تارا تیبا، موسیقی‌دان و خواننده ایرانی، نامزد دریافت جایزه "آریا" یکی از مهم‌ترین جوایز موسیقایی استرالیا در بخش موسیقی جهانی شده است.
تیبا که برای شرکت در مراسم جایزه "آریا" به شهر سیدنی استرالیا سفر کرده، می‌گوید که نامزد شدن در این جایزه برای او افتخار بزرگی است. آلبوم امید در این بخش با چهار آلبوم دیگر رقابت می‌کند.
تارا تیبا برای خواندن موسیقی سنتی، در ایران نزد هنگامه اخوان آموزش دیده و بعد از مهاجرت به استرالیا در موسیقی جز (Jazz) آموزش دیده است. موسیقی‌اش به جز دو عنصر موسیقی سنتی ایرانی و جز، عناصری از موسیقی اسپانیایی و کوبایی را هم در خود جا داده است.
به گزارش بی‌بی‌سی، تعدادی از ترانه‌های این آلبوم را پیشتر هنرمندان دیگری اجرا کرده‌اند. آهنگسازی کارهای جدید از تیباست و هنرمندی کوبایی به نام "ایوان ملون لوئیس" ترانه‌ها را تنظیم کرده است. در این آلبوم صدای هیچ ساز ایرانی شنیده نمی‌شود اما آواز تارا تیبا با کلام فارسی به تنهایی بار ایرانی بودن این آلبوم را به دوش می‌کشد.
متن ترانه‌های این آلبوم را مهیار طهماسبی سروده، به جز ترانه "لحظه" که کار تارا تیبا است.
پیانو، باس، درامز، ساکسفون، ترومپت، گیتار، گیتار پرتغالی و سازهای کوبه‌ای، ارکستر ترانه‌های این آلبوم را تشکیل می‌دهد.
یکی از ترانه‌های این آلبوم بازخوانی ترانه‌ای معروف و قدیمی از سنت موسیقایی اندلوسی است که در ایران پیشتر با صدای دلکش و با نام "شانه" (با مطلع، بر گیسویت ای جان کمتر زن شانه) خوانده شده است.
ترانه‌‌ی دیگری از این آلبوم، بازخوانی یکی از آثار آلانیس موریست، خواننده راک کانادایی است که تارا تیبا با شعری فارسی آن را به سبک و سیاق خود اجرای دوباره کرده است.
تارا تیبا در متن منتشر شده آلبومش بعد از تشکر از کسانی که به او در تولید این اثر کمک کرده‌اند، از دو کشور هم تشکر کرده است؛ کشور ایران "به خاطر فرهنگ غنی موسیقایی" که به او داده و از استرالیا که او را به عنوان یک هنرمند استرالیایی پذیرفته است.
تارا تیبا که مدت‌ها با اضطراب و افسردگی دست به گریبان بوده، آلبومش را به کسانی تقدیم کرده که با بیماری‌های روحی و روانی دست به گریبانند. دلیلش هم این بوده که آگاهی درباره این بیماری‌ها کم است و لازم است که بدون واهمه از برچسب‌خوردن آدم‌ها درباره این گروه از بیماری‌ها صحبت کنند و به دنبال راه حلی برای بیماری‌هایشان باشند.
