واکنش فریدون فروغی به شباهت صدایش با فرهاد

بحث شباهت صدای فروغی با فرهاد از همان بدو معروفیت این دو خواننده مطرح بود که فروغی تاکید می‌کرد تقلیدی در کار نیست و این یک شباهت اجتناب‌ناپذیر است.

ایران آرت: در ابتدای دهه پنجاه خورشیدی که پیش از آن موسیقی رایج در کشور موسیقی اصیل ایرانی بود و کمتر خبری از سبک‌های پاپ و راک بود، فرهاد مهراد و فریدون فروغی به‌عنوان دو صدای تازه خود را مطرح کردند و شیوه متفاوتی از موسیقی را ارائه دادند که برای جامعه ایرانی تازگی داشت؛ شیوه‌ای که به راک ایرانی معروف شد و تحت تأثیر از موسیقی راک غربی اجرا می‌شد. 

به گزارش ایران‌آرت، با وجود موفقیت چشم‌گیر فرهاد و فریدون، شباهت صدای این دو خواننده در همان دوران نقل محافل بود و به همین بهانه برخی مغرضانه سعی کردند میان آنها اختلاف بیندازند که شاید اگر فرهاد و فریدون برخوردی خردمندانه با این هیاهوها نداشتند و به مانند خواننده‌های امروزی خود را به دست حاشیه‌ها می‌سپردند مسیر فعالیت حرفه‌ای آنها دگرگون می‌شد. 

به نوشته ماهنامه اندیشه پویا، وقتی فریدون با "آدمک" مطرح شد، به دلیل این‌که پیش از او تنها فرهاد بود که به سبک مدرن روز، فارسی خوانده و از تحریرهای ایرانی دوری جسته بود، عجیب نبود که که فروغی با فرهاد مقایسه شود. در دهه 1330 ویگن و مهرپویا و سخایی اگرچه ارکستر جاز غربی را وارد موسیقی ایران کرده بودند اما در شکل خواندن‌شان هنوز ته مایه‌ای از تحریرهای موسیقی کلاسیک ایرانی را حفظ کرده بدوند، اما فروغی و فرهاد، راه به کل متفاوتی را پیش گرفتند. 

وقتی خبرنگار صفحه تلویزیون روزنامه کیهان در مصاحبه‌ای با فریدون به شباهت صدای او و فرهاد اشاره کرد، فروغی پاسخ داد: "هر خواننده‌ای سبک خاصی دارد و نمی‌شود گفت جیمز براون از ری چارلز تقلید می‌کند. این‌ها در یک سبک می‌خوانند اما کارشان متفاوت است. من و فرهاد هم همین‌طور."

آذر همان سال وقتی ترانه "زندون دل" از فریدون فروغی منتشر شد، خبرنگار "اطلاعات بانوان" از او سوال مشابهی پرسید که فروغی این‌بار با عصبانیت پاسخ او را داد و گفت: "آن موقع که من آواز می‌خواندم، فرهاد نامی آشنا نبود و به همین جهت من خواننده‌ای به نام فرهاد را نمی‌شناختم که از سبک او پیروی کنم. "

وی افزود: "از طرفی در دنیای به این بزرگی خیلی امکان دارد که دو نفر صدای‌شان به هم شباهت فوق‌العاده داشته باشد و این تقصیر هیچ‌کدام از آن دو نفر نیست. صدای من صدای تازه‌ای است و من مجبورم با همین سبک بخوانم."

اما فروغی و فرهاد در همان سن و سال جوانی (فروغی بیست و دو ساله بود و فرهاد بیست و هفت ساله) پخته‌تر از آن بودند که خود را درگیر چنین حاشیه‌هایی کنند. حتی وقتی مجله اطلاعات بانوان در تابستان سال 1353 تلاش کرد جنجالی حول نام آن‌ها ایجاد کند، آنها خردمندانه سکوت کردند. 

چند خواننده شناخته‌شده، فرهاد و فریدون را "خائن به موسیقی اصیل ایرانی" خطاب کردند و این دعوا چندین شماره در این مجله ادامه پیدا کرد، بدون این‌که فرهاد و فروغی چیزی بگویند و وارد ماجرا شوند.