آقای سوپراستار زیر تیغ انتقاد/ محمدرضا گلزار فالش می‌خواند؟
در هفته‌های اخیر ویدئوهایی از اجرای زنده گلزار در کنسرتش در فضای مجازی منتشر شده که انتقاد علاقه‌مندان موسیقی را به همراه داشته است.
ایران آرت: محمدرضا گلزار، بازیگر سرشناس سینما همواره علاقه خاصی به تجربه در دیگر زمینه‌های هنری داشته و تاکنون در حوزه‌های نوازندگی، خوانندگی، مجری‌گری و مدلینگ هم فعالیت داشته است. او پیش از هجرت به دنیای بازیگری، به عنوان نوازنده در گروه "آریان" حضور داشت و در اوایل دهه نود نیز به خوانندگی روی آورد. کنسرت‌های گلزار نیز از سه، چهار سال پیش آغاز شد و این هنرمند در طول هر سال چندین کنسرت را در تهران و شهرستان‌ها برگزار می‌کند.
به گزارش ایران‌آرت، گرچه گلزار یکی از پرطرفدارترین هنرمندان در ایران است اما همواره فعالیت‌های هنری او منتقدان خودش را هم داشته است، به خصوص تجربه خوانندگی آقای سوپراستار که از همان ابتدا با واکنش‌های منفی بخشی از منتقدان موسیقی همراه شد و اخیراً هم ویدئوهایی از اجراهای کنسرت گلزار در فضای مجازی منتشر شده و علاقه‌مندان موسیقی او را به فالش‌خوانی متهم کرده‌اند.
به بهانه شدت گرفتن انتقادها از اجرای زنده محمدرضا گلزار، روزنامه شهروند با علی پهلوان، خواننده و یکی از بنیانگذاران گروه "آریان" گفت‌وگو کرده و پهلوان درباره تجربه خوانندگی گلزار صحبت کرده است:
شما یک زمانی در دهه70 در گروه آریان با محمدرضا گلزار همکاری داشتید. فکر می‌کردید روزی نوازنده گروه آریان خواننده هم بشود؟
تا جایی که به خاطر دارم، رضا از ابتدا به خواندن علاقه داشت. ازجمله دلایلش این‌که قرار بود آهنگ بردی از یادم را برای فیلم شام آخر اجرا کند. به خاطر دارم که با نینف امیرخاص نوازنده کیبورد گروه آریان به استودیو هم رفتند. یادم نیست که چرا از انتشارش منصرف شد. بعدها هم دورادور می‌شنیدم که با برخی آهنگسازان مشهور برای کار مذاکره کرده است. سال‌های آخری که در ایران بودم، گروه ریزار را تشکیل داد و با یکی دو خواننده دیگر با هم به روی صحنه رفتند. آن‌جا آهنگ همه چی آرومه حمید طالب‌زاده را روی صحنه خواند. پخش آثار و کنسرت‌های خودش بعد از رفتن من از ایران شروع شد. بنابراین خیلی اطلاعات جامعی در این خصوص ندارم.
ظاهرا به آرزویشان رسیده‌اند. درحال حاضر گلزار به‌عنوان یک خواننده موفق است؟
رضا همیشه طرفداران پروپاقرص خود را داشته است که در هر زمینه‌ای که فعالیت می‌کند، و هرجا باشد همراهی‌اش می‌کنند. موفق‌بودن یا نبودنش در حوزه موسیقی را باید از توزیع‌کنندگان آثار و برگزارکنندگان کنسرت‌هایش پرسید. دورادور شنیده‌ام که کنسرت‌هایش خوب می‌فروشد.
منظورم کیفیت کنسرت‌ها است. احتمالا شما هم نمونه کنسرت‌هایشان را درشبکه‌های اجتماعی دیده‌اید. به هرحال بعد از انتشار بخش‌هایی از کنسرت رضا گلزار یا مهران مدیری در شبکه‌های اجتماعی بحث‌های زیادی درباره فالش‌خوانی و کیفیت پایین کنسرت‌ها مطرح شد.
نظر کلی من این است که ویدیوهای اینستاگرام منبع خوبی برای اظهارنظر کلی در مورد خواندن یک خواننده نیست، کما این‌که ویدیوهای رسمی منتشرشده از خواننده‌ها هم منبع خوبی نیست، چون می‌شود صدای خواننده را بعد از اجرا با نرم‌افزار کوک کرد یا حتی آهنگ را دوباره خواند و روی تصویر انداخت. بهترین نظر را کسانی که در کنسرت‌ها حضور داشتند، می‌توانند بدهند. در مواردی هم مشکل صدابرداری می‌تواند باعث شود که یک خواننده صدای خود را درست نشنود و از کوک خارج شود.
اوایل ارشاد برای اعطای مجوز اجرای صحنه‌ای امتحان می‌گرفت. گروه ما دوبار امتحان داد، یک بار اوایل سال 78 توسط آقای روشن‌روان رد شد و چندماه بعد توسط آقای آیوازیان قبول شد!
فالش‌خوانی که این روزها صحبت از آن در فضای مجازی ایران مد شده است، در کشورهای دیگر هم به این شکل دیده می‌شود؟ اساسا در آن‌جا خوانندگان بر چه اساسی معرفی و به شهرت می‌رسند؟
دربسیاری از کشورهای خارجی میدان برای خوانندگان باز است و برای انتشار آهنگ نیاز به مجوز نیست ولی شرکت‌های سرمایه‌گذاری موسیقی برای خود استانداردهای کیفی قایل هستند، حتی اگر خواننده را کسی از آشنایانشان معرفی کرده باشد. مطبوعات پر‌مخاطب تخصصی موسیقی وجود دارند که نقد می‌نویسند. در مدارس نوازندگی ساز تدریس می‌شود و به همین خاطر سطح سواد موسیقی عام جامعه بالاتر است. بنابراین خواننده‌ای که برای خواندن صحیح چند بیت مشکل دارد، خود‌به‌خود نمی‌تواند بلیت بفروشد.
اما در ایران هیچ نظارتی به کیفیت خوانندگان وجود ندارد. ظاهرا در دهه70 ارشاد برای خوانندگان آزمون‌هایی داشته که در دهه80 حذف شده است؛ اگرچه حالا کسی از آن اطلاع ندارد.
