استفاده از بدن به‌عنوان ابزار نوازندگی / آنچه در کنسرت علی قمصری گذشت
اولین شب کنسرت "آنگاه نگاه گاه آه" با اجرای گروه "همنوازان حصار" به صحنه رفت.
ایران آرت: بهره‌گیری از بدن انسان برای تولید ریتم، صدای نواخته‌شدن دست‌ها روی بدن، کوبیدن پاها روی زمین، صدای کف زدن‌ها و همراهی‌شان با نوای تار و آواز و سازهای دیگر ...؛ آنچه بود که در "آنگاه نگاه گاه آه" گذشت.
به گزارش ایسنا، علی قمصری این روزها مشغول برگزاری پروژه "آنگاه نگاه گاه آه" با گروه "همنوازان حصار" است که اولین اجرای آن در تهران، شامگاه گذشته (دوم دی ماه) در تالار رودکی روی صحنه رفت. این اجرا با بداهه‌نوازی تار (علی قمصری) و پیانو (بهنام ابوالقاسم) آغاز شد و با تصنیف "چنگ اندوه" ادامه پیدا کرد.
بخش بعدی این کنسرت که از آن به عنوان "بدن خوان" نام برده شد، برای مخاطبان رنگ و بویی تازه‌تر داشت؛ اعضای گروه "بادی‌پرکاشن (بدن کوب)" از بدن خود به عنوان یک ابزار نوازندگی استفاده کرده و در حالی که صحنه را در اختیار داشتند با نواختن دست‌هایشان روی بدن و کوبیدن پاهایشان روی زمین دقایقی به اجرا پرداختند.
قمصری در این‌باره می‌گوید: "بادی پرکاشن شاید یکی از بخش‌های متفاوت و جالب اجرای تازه ما در تهران باشد. یکی از حرف‌های تازه موسیقی قرن بیست، رهایی از وزن قید دیوارهای خط میزان‌های کلیشه ای بود. این رهایی که برای غرب دستاوردی مدرن بود در سنت‌های کهن شرق از دیرباز وجود داشته. به همان شدت که شرق در حال بازنمایی دیروز غرب است، غرب در حال کشف شرق کهن است. ریتم‌های موسیقی جنوب، کرمانج، بلوچستان و ... حکایت از نوعی رهایی دارند که حصار میزان نماها محدودشان نمی‌کند. ادوار ایقاعی موسیقی قدیم ایران که امروز در موسیقی سنتی تکریه بیشتر از موسیقی خودمان معمول هستند، نیز از همین رهایی حکایت دارند."
او ادامه می‌دهد: "بدن کوبی همراه با ارکستر که نمونه‌های بدوی آن در زمان ساسانیان کاربرد داشته و البته نمونه‌های پیشرفته‌ای در غرب از آن وجود دارد، برای من دو وجه کاربردی دارد. اول به رسمیت شناختن بدن به عنوان یک ساز کامل که نوازنده‌اش با به صدا درآوردن اجزایش، به باز کردن گره‌هایی که سالها در آن ایجاد شده می‌پردازد و دوم رهایی از قید ریتم‌هایی که در چارچوب میزان نماها خاک گرفته‌اند و دست و جسارتی برای بیرون کشیدنشان لازم است. به هر ترتیب از همراهان این بخش واقعا تشکر می‌کنم که ماه‌های زیادی است، بدون چشم‌داشت و بی‌دغدغه دیده شدن، تلاشی خالصانه در تمرین‌ها داشتند."
در ادامه "جولان" نیز با نوای تار قمصری و بدن‌کوبی اجرا شد. سپس بهادر صحت به عنوان خواننده آواز و دیگر نوازندگان به اعضای بادی‌پرکاشن و قمصری ملحق شدند. "آنگاه نگاه ..."، "آتش"، "ساعت شنی"، "سقوط، آزاد"، "نای و نوا" و "ای عاشقان" قطعاتی بودند که در ادامه اجرا شدند؛ البته بخش‌هایی از این کنسرت به تکنوازی کمانچه و تار اختصاص داشت.
طراحی صحنه این اجرا و تصاویری که در پرده پشت سر هنرمندان به نمایش درمی‌آمد، نیز برای مخاطبان تداعی‌گر حال و هوای پاییز و زمستان جنگل بود.
در این پروژه علی قمصری آهنگساز و نوازنده تار، بهادر صحت خواننده، کامران منتظری نوازنده کوبه‌ای، امیر فرهنگ اسکندری نوازنده عود، اشکان مرادی نوازنده کمانچه، سوگل شیری نوازنده ویولنسل، کاوه تسعیری نوازنده آلتو، علیرضا عقیقی نوازنده تار و مروارید حسینی نوازنده سه تار گروه نوازندگان "همنوازان حصار" را تشکیل می‌دهند.
همچنین در این اجرا هاله سیفی‌زاده به عنوان همخوان حضور داشت؛ این در حالی است که گروه "هامین" به مدیریت سید علی میرمحمدی به عنوان مجموعه برگزارکننده کنسرت تهران و علیرضا علیخانی مدیر اجرایی و احسان مقدس پور به عنوان طراح صحنه در کنار گروه "همنوازان حصار" حضور دارند.
کنسرت "آنگاه نگاه گاه آه" ۴ و ۱۶ دی در تالار رودکی و تالار وحدت تهران روی صحنه می‌رود.
