موسیقی پاپ در دهه 50 جا مانده است
حسین زمان می‌گوید آهنگسازان نسل جدید باید از آهنگسازان دهه پنجاه درس بگیرند و تجربه آنها را سرلوحه کار خود قرار دهند.
ایران آرت: قطعه ماندگار "مسافر" حاصل همکاری زنده یاد بابک بیات با حسین زمان است؛ اثری که در سال 76 و در روزگار پر رونق موسیقی پاپ منتشرشد. از آن زمان 21 سال می‌گذرد اما این قطعه در کارنامه حسین زمان همچنان می‌درخشد و یکی از آثار ماندگار او به حساب می‌آید. روزنامه ایران در سالمرگ زنده یاد بابک بیات، آهنگساز نامی معاصر، به سراغ حسین زمان، خواننده، رفته تا در مورد شکل‌گیری ساخت این قطعه و همچنین شرایط این روزهای موسیقی پاپ بگوید. هنرمندی که چندی پیش سکوت 16 ساله‌اش را شکست و سرانجام توانست برای تعدادی از تک آهنگ‌هایش از سوی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کند؛ اتفاقی که سال‌ها انجام آن میسر نبود.
ایده شکل‌گیری قطعه "مسافر" و همکاری شما با بابک بیات از کجا آغاز شد؟
همکاری با ایشان ازآرزوهای من بود و بسیارعلاقه‌مند ومشتاق بودم بتوانم حداقل یک کار از مرحوم بیات به یادگار داشته باشم اما متأسفانه توفیق همکاری بیشتر صورت نگرفت والبته برای هر خواننده‌ای همکاری با ایشان افتخاری است. من ازدوران نوجوانی با آثار استاد بیات آشنا بودم. هنرمندی بسیارگزیده کار که حاصل کارهایشان را دراختیار هرفردی قرار نمی‌دادند. به یاد دارم حدود 20 سال پیش بود که توانستم از طریق یکی ازدوستان با ایشان آشنا شوم. زمانی که صدای من را شنیدند خوشبختانه از همان ابتدا اعلام همکاری کردند.قطعه "مسافر" پیشنهاد خود ایشان بود.
بعد ازاستادان بزرگی چون بابک بیات، دیگر شرایط آهنگسازی در موسیقی پاپ همچون گذشته نیست. در واقع با کمبود آهنگساز مواجه هستیم و به ندرت کار ماندگاری شنیده می‌شود.
به نظر من آهنگسازان نسل امروز ما باید از امثال آهنگسازان بزرگی چون بابک بیات یا دیگر آهنگسازانی که خارج یا داخل ایران کار می‌کنند بویژه آهنگسازان دهه پنجاه درس بگیرند و تجربه آنها را سرلوحه کار خود قرار دهند. به اعتقاد من موسیقی پاپ چه دربخش ترانه سرایی و چه آهنگسازی یا خوانندگی در دهه پنجاه جا مانده است وهرقدر در سال های 70 تلاش کردیم این مسیر را ادامه بدهیم نگذاشتند یعنی قدرتی مانع ازپا گرفتن آن بود و با رفتن هنرمندان بزرگی چون بابک بیات این خلأ بیشتر احساس می‌شود.
رمزموفقیت نسل دهه 50 که به آن اشاره داشتید چیست؟
نخست اینکه اکثریت قریب به اتفاق عاشق کارشان بودند، دوم همدلی و هم صدایی است. استاد بیات اشاره داشتند بسیاری از این هنرمندان بزرگ (آهنگساز، ترانه سرا، خواننده) برای ساخت یک اثر روزها و حتی هفته‌ها همخانه می‌شدند و با هم زندگی می‌کردند تا یک اثر خلق شود و به ذائقه شنیداری مردم توجه ویژه داشتند و تن به هر کاری نمی‌دادند اما متأسفانه درحال حاضر اینگونه نیست. ناگفته نماند آن زمان موسیقی ما وابسته به دولت نبود بلکه وابسته به مردم و خود هنر بود. درحال حاضر افرادی هستند که بدون آنکه سابقه فعالیت هنری داشته باشند با حضورشان در یک برنامه تلویزیونی مطرح می‌شوند و این نشان می‌دهد هیچ چیز سرجای خودش نیست. من مخالفتی با این فعالیت‌ها ندارم؛ صحبت من این است که این فعالیت‌ها باید اصولی و در راستای ارزش‌های هنری باشد نه براساس باند بازی یا
ارزیابی شما از شرایط این روزهای موسیقی پاپ چیست؟
آهنگسازان خوبی درکشورمان کم و بیش حضور دارند اما مشکل این افراد نداشتن خلاقیت است و برخی از این دوستان تمام تلاششان الگوبرداری ازکارهای دیگران است. در صورتی که استعدادهایی هم وجود دارد که اگر یک مقدار انرژی بگذارند و حوصله به خرج بدهند می‌توانند کارهای خوبی ارائه کنند.
رادیو و تلویزیون در این باره چقدر نقش دارد؟
درهرکشوری رادیو وتلویزیون به‌عنوان یک رسانه مهم نقش بسزایی دارد به شرط آنکه آن رسانه به معنای واقعی خودش رسانه ملی باشد که متأسفانه در کشور ما اینگونه نیست یعنی رسانه‌ای که جدا از مسائل سیاسی و گروهی به همه میدان بدهد نه آنکه گزینشی عمل کنند وازافرادی دعوت شود به صرف اینکه آن افراد کسانی هستند که می‌توانند بعد‌ها از آن بهره‌برداری کنند. بی‌تردید یکی از دلایلی که در گذشته‌های دور رسانه ملی مانع از پخش کارهایی از امثال من شدند این بود که ما هیچ گاه حاضر به انجام کارهای فرمایشی و سفارشی نبودیم و چون تحت فرمان آنها نبودیم ما را کنار گذاشتند. در حال حاضر رادیو و تلویزیون ما به‌دنبال اشاعه موسیقی خوب و ارزشمند نیست بلکه تنها هدفش بهره‌برداری به نفع خود و جناح سیاسی است که مورد نظرش است تا بتواند به منافع و اهدافش برسد.
