چالش محسن کیایی با مردم دیرخند ایران
محسن کیایی می‌گوید مردم ایران سطح توقع بالایی از کار طنز دارند و با هر اجرایی خنده‌شان نمی‌گیرد.
ایران آرت: محسن کیایی که ورودش به عرصه تئاتر از سال ۷۷ کلید خورده، دانش آموخته رشته بازیگری است و در همان سال دو کار تلویزیونی انجام می دهد، تا این که در سال ۸۸ در فیلم "بعدازظهر سگی" به کارگردانی برادرش "مصطفی کیایی" ایفای نقش می کند و اتفاقا خوب هم می درخشد و توجه منتقدان و کارگردانان زیادی را به خود جلب می کند. دیالوگ های بداهه او همراه لحن نمکین اش او را در زمره بازیگران موفق کمدی کشورمان قرار داده است.
به گزارش خراسان، آخرین فیلم کمدی او "آستیگمات"، این روزها بر پرده سینماست و فرصتی فراهم شد تا این هنرمند، در روزهای پایانی هفته گذشته به بهانه اکران این اثر در سینماهای هویزه، اطلس و گلشن مشهد، مهمان مشهدی ها باشد و با استقبال پرشور مخاطبانش مواجه شود. در حاشیه این حضور مجالی هم برای گفت وگو با وی دست داد که گزیده اش را در ادامه مطلب می خوانید.
مردم ایران را راحت نمی شود خنداند
کیایی به سختی های کار طنز اشاره می کند و می گوید: با تمام محدودیت هایی که در ایران داریم، ایجاد موقعیت کمدی، کار سختی است. از طرفی مردم ایران هم در اصطلاح "دیر خند" هستند و راحت نمی توان آن ها را خنداند چون بیشترشان در حال جوک گفتن و لطیفه ساختن هستند و به همین دلیل سطح توقع بالایی از کار طنز دارند و با هر اجرایی، خنده‌شان نمی گیرد. از طرفی، در کشور ما خط قرمزها، حساسیت ها و احتیاط‌هایی نیز وجود دارد که کار طنز را با سختی بیشتری مواجه می کند.
کم‌رنگ شدن سریال های قوی طنز در تلویزیون
کیایی یادآور می شود: این که در چند سال اخیر سریال طنز خوب و قوی – به مثابه کارهای خاطره‌انگیز گذشته- ساخته نمی شود، به سیاست تلویزیون بر می گردد و فعالان کمدی تلویزیون با شرایطی که هم اکنون حکمفرماست، حاضر نیستند فعالیتی داشته باشند. دلیل دیگرش هم این است که چند کار طنز ساخته شد که آن طور که باید و شاید دیده نشد، البته دلیلش مشخص است؛ حضور نداشتن بازیگران کار بلد و طناز.
آدم تنبلی هستم
کیایی در زمره بازیگرانی است که دست به قلم هم شده و در عرصه نویسندگی هم فعالیت داشته است. وی در این خصوص اظهار می کند: من نویسندگی را دوست دارم اما از آن جایی که انسان تنبلی هستم، خیلی به سمتش نمی روم اما از شما چه پنهان، یک سریال کمدی برای تلویزیون نوشته ام که البته رسانه ملی دو سال است که می گوید پول ندارد تا آن را بسازد. امیدوارم به زودی شرایط تغییر کند و این اثر وارد مرحله ساخت شود.
به اتفاقات از زاویه کمدی نگاه می کنم
او در میانه صحبت هایش تاکید می کند که به بیشتر مسائل به دید شوخی نگاه می کند و ادامه می دهد: من در مجموع آدم شوخ طبعی هستم و اوقاتی را که با دوستانم سپری می کنم، به شوخی کردن می گذرانیم. اعتقاد دارم با شوخی و خنده به راحتی می توانم حرف هایم را به زبان بیاورم، جدای از این موضوع، کلی هم خوش می گذرد(با خنده).
این بازیگر در بیان ویژگی هایش خاطرنشان می کند: تمام تلاش من این است که در بازی هایم دقت نظر کافی را به خرج بدهم. یک ویژگی دیگرم نیز این است که من خیلی راحت "نه" می گویم، زیرا به دنبال این هستم که اتفاقات خوبی را شاهد باشم. تمام تلاشم این است که نقش هایی را بازی کنم که اگر بعدها به کارنامه حرفه‌ای ام نگاه کردم، مایه شرمساری ام نباشد.او این را هم می گوید که از بین فیلم هایش "عصر یخبندان" را بیشتر دوست دارد و در میان کارهای تلویزیونی‌اش نیز سریال "پرده نشین" را بسیار می پسندد و البته "آستیگمات" و "بارکد" را در زمره نقش های مورد علاقه اش قرار می دهد.
سینما و جامعه به هم وبسته‌اند
این بازیگر طنز شرحی نیز از وضعیت کنونی سینما بیان می کند و می افزاید: مسائل اجتماعی و هنری ما کاملا وابسته به هم هستند. یعنی همان شرایطی را که در اقتصاد و مسائل اجتماعی، سیاسی و در برایند کل جامعه می بینید، در سینما هم وجود دارد و منفک و جدا شده از هم نیست. اگر می بینید شرایط اقتصادی جامعه خوب نیست مطمئن باشید، سینما هم از شرایط خوبی برخوردار نیست. این‌ها مکمل هم هستند و بر هم تاثیر مستقیمی می گذارند. به بیان بهتر، جامعه آینه ای تمام عیار برای سینماست.
