همکار دیرینه گروه "بیتلز" درگذشت
صدابردار مشهور و برنده جایزه گرمی از دنیا رفت.
ایران آرت: جف امریک صدابردار اغلب آلبوم‌های گروه «بیتلز» و برنده جایزه «گرمی» در ۷۲ سالگی به دنبال حمله قلبی چند ماه پیش، درگذشت.
ویلیام زاباتا مدیر برنامه‌های اِمِریک در مورد درگذشت وی گفت: امروز داشتم از آریزونا به لُس‌آنجلس برمی‌گشتم که با ج» یک سری کارای ضبطی روی پلاک‌های طلا و پلاتینیوم را برای نمایشگاهی در «توسان» ببریم. زمانیکه داشتم تلفنی با او صحبت می‌کردم متوجه شدم گوشی از دستش افتاد. بلافاصله به اورژانس ۹۱۱ زنگ زدم اما به محض اینکه آنها به آنجا رسیده بودند دیگر دیر شده بود و «جِف» فوت کرده بود.
وی ادامه داد: امریک خیلی وقت بود که از مشکلات قلبی عروقی رنج می‌برد. البته دستگاه تنظیم ضربان قلب هم روی بدنش نصب شده بود ولی وقتی زمان رفتنت باشد دیگر زمان رفتنت است و باید بروی... ما یک اسطوره را از دست دادیم و من بهترین دوست و معلمم را.
علاوه بر جورج مارتین خود اِمِریک هم به نوعی مغر متفکر پشت صحنه صدای موسیقی گروه جهانی «بیتل‌ها» بود.
جف امریک پنجم دسامبر سال ۱۹۴۵ به دنیا آمد. او دستیاری صدابرداری را در ۱۵ سالگی در «اَبی راود» آغاز کرد و چند ماه بعد در استودیوی لندن با «جان لِنون»، «پُل مک‌کارتنی»، «جورج هَریسون» و «رینگو استار» آشنا شد. پس از این آشنایی در ضبط آلبوم‌های «مرا دوست بدار»، «می‌خواهم دستت را در دستانم نگاه دارم»، «او عاشق توست» و «شبِ یک روز سخت» مشارکت داشت و بعدها به عنوان رئیس مهندسی صدابرداری گروه منصوب شد و آلبوم‌های «رووِلوِر»، «باشگاه قلب‌های تنها»، «آلبوم سفید» و «جاده اَبی» و نیز تک‌کارهای به اصطلاح دوطرفه «پِنی لِین» «مزارع جاودانِ توت فرنگی» را ضبط کرد.
زمانی جان لنون از او خواست تا صدایش را برای آلبوم‌های «رووِلوِر» و «فردا هرگز نمی‌داند» شبیه «آوازخوانی دالایلاما در کوهستان» کند، امریک از یکی از افکتهای صوتی «اسپیکر چرخشی لسلی» بهره گرفت.
امریک برای آلبوم‌های «باشگاه قلب‌های تنها» و «جاده اَبی» برنده جایزه «گرمی» شد.
