آهنگساز قدیمی: دلم شور موسیقی ایرانی را میزند / خطر را اعلام کردم
شاهین فرهت دبیر جشنواره موسیقی فجر در برنامه "شوکران" بیان کرد که معالجه با موسیقی را قبول ندارد.
ایران آرت: دومین قسمت برنامه تلویزیونی «شوکران» شب گذشته دوشنبه ۸ مرداد با حضور شاهین فرهت موسیقیدان ٧١ ساله و دبیر جشنواره موسیقی فجر از شبکه چهار سیما پخش شد.
به نقل از روابط عمومی شبکه چهارم سیما، این برنامه با پیانونوازی فرهت آغاز شد و سپس وی درباره موسیقی پاپ در ایران و غرب، اصالت و ابتذال در موسیقی و رابطه هنرها با یکدیگر با پیام فضلی نژاد سردبیر برنامه گفتگو کرد.
فرهت در این برنامه گفت: موسیقی پاپ مورد علاقه و تخصصم نیست، اما باید بگویم دچار دگرگونیهایی شده و بیشتر توجهها به قسمتهای ریتمیک و مختلط کردن موسیقی همراه با زوایای دیگر زندگی آن است تا یک موسیقی صرف یا مطلق.
وی در پاسخ به این پرسش فضلینژاد که آیا خطر مسخ شدن انسان توسط موسیقی وجود دارد، گفت: در جهان غرب خطری برای آنها وجود ندارد، ولی این خطر را برای موسیقی ایرانی حس میکردم. وقتی موسیقی ایرانی میگوییم به چندین نوع موسیقی برمیگردد. موسیقی ردیف دستگاهی از یک طرف، موسیقی فولکلور و موسیقی نواحی از یک سوی دیگر؛ اگر موسیقی پاپ بیشتر ادامه پیدا کند و در بین جوانان فقط این نوع موسیقیها محبوب باشد، آن موسیقیها از دست میرود.
دبیر جشنواره موسیقی فجر اظهار کرد: میترسم آواز ایرانی بین مردم شنیده نشود و به جای آن فقط موسیقی پاپ باشد. ما موسیقی پاپ خوبی هم داشتیم و داریم که ملهم از موسیقی ایرانی است. آنچه خطر نامیدم این است که متأسفانه موسیقی ریتمیک و پاپ غربی روی جوانان ما اثر گذاشت و جوانان ما دیگر رغبت نکردند آنچه لازمه موسیقی ایرانی است به آن خدمت و از آن استفاده کنند.
وی افزود: البته هیچ اشکالی ندارد که سازهای غربی را با ملودیهای ایرانی ترکیب کرد. قایل نیستم که ساز ملیت دارد؛ اتفاقاً میگویم ویولن خیلی راحت و زیبا میتواند موسیقی ایرانی را اجرا کند درحالیکه با پیانویی که کوک ایرانی ندارد، نمیشود.
فرهت با ذکر خاطرهای از دوران کودکیاش عنوان کرد: آن زمان مردم کوچه و بازار موسیقی ردیف دستگاهی را صبح تا شب گوش میکردند. الآن جوانی را در نظر بگیرید آواز ایرانی برایش خستهکننده است، من این خطر را برای اینجا و موسیقی ایرانی خودمان در نظر داشتم. حالا کمی دغدغه خاطرم کمتر شده، به دلیل اینکه دسترسی به موسیقی نسبت به ۲۰ سال پیش خیلی راحتتر است.
خالق سمفونیهای پیامبر (ص)، امام رضا (ع)، خیام، دماوند و خلیج فارس گفت: انتظار ندارم همه مردم کوچه و بازار بتهوون گوش دهند! یک نفر هم که گوش دهد برایم کافی است و خیلی خوشحال میشوم. مگر حافظ و مولانا را همه میخوانند و میفهمند؟! اگر روزی روزگاری سمفونیهای برامس، بروکلر، بتهوون و ردیف موسیقی ایرانی بین همه افراد رایج شود، آن دیگر یک جامعه ایدهآل است.
وی اظهار کرد: موسیقی لسآنجلسی برای عوام است، چون خیلی حوصله ندارند. هر چند برای این نوع موسیقی هزینه میشود، اما قدرت ندارد موسیقی خوب را خراب کند. آن به جای خودش همیشه هست، ولی موسیقیهای لوکاس در معرض ضربه هستند که اینجا به این سخن میرسیم که دلم شور موسیقی ردیف، فولکلور و موسیقی نواحی ایران را میزند و دلم برای موسیقی بتهوون هیچوقت شور نمیزند، چون جاودانه مثل حافظ است.
دبیر جشنواره موسیقی فجر درباره معالجه افسردگی با کمک موسیقی گفت: این تئوری معالجه با موسیقی حتی بین پزشکان هست. خیلی از اوقات مرا دعوت کردند، وقتی از آنها سوال میکنم میبینم اطلاعاتی جامعی ندارند اصلاً رپرتوار را آنطور که باید نمیشناسند؛ بنابراین اصلاً معالجه با موسیقی را قبول ندارم. مثلاً سرما بخورید و برای بهبودی فلان صنعات را گوش کنید!