سفر با موسیقی جز از ارمنستان تا مهاباد
مریم درویش: پروژه آرین کشیشی با آثاری از آهنگسازان ایرانی و خارجی در تالار رودکی اجرا شد.
ایران آرت: تالار رودکی شامگاه 16 آذرماه میزبان گروهی از نوازندگان جوان بود که نوعی از موسیقی کمتر شنیده شده در ایران را به صحنه بردند. آرین کشیشی نوازنده گیتار باس به همراه حمزه یگانه نوازنده پیانو، شایان فتحی نوازنده درامز و ابراهیم علوی نوازنده عود به صحنه آمدند تا برای علاقه‌مندان موسیقی جز و فیوژن به اجرای برنامه بپردازند.
کنسرت با اجرای آهنگی از گروه EST آغاز شد و پس از آن قطعه‌ای از آویشای کوهن (نوازنده کنترباس و آهنگساز سبک جز) با نام "هفت دریا" اجرا شد. این قطعه که با نوای گیتار آغاز شده بود با همراهی پیانو و ودرامز به اوج خود رسید و پس از آن در فضایی آرامتر ادامه یافت. پس از آن نوبت به اجرای قطعاتی از آهنگسازان ایرانی رسید. "سرخوش" عنوان آهنگی از حمزه یگانه بود که با ضربات کوبنده پیانو و درامز آغاز شد و در میانه قطعه با اضافه شدن موتیف‌های کیبرد ادامه پیدا کرد.
قطعه بعدی هم اثری از حمزه یگانه، هنرمند مطرح موسیقی تلفیقی و جز، با نام "جامهء درویش" بود و پس از آن با خروج او و اضافه شدن نوازنده عود به گروه، نوبت به اجرای قطعه "رهام" اثر آرین کشیشی رسید. این قطعه که با تم ایرانی خود ارائه دهنده اثری جز- فیوژن بود با استقبال تماشاگران مواجه شد.
در بخش دوم کنسرت بیشتر شنونده آثاری از کشیشی بودیم. دونوازی گیتار و کاخن آغازگر این بخش بود و شایان فتحی که هنرمند رسمی کاخن‌های دست‌ساز "دی جی دگرگوریو" اسپانیا است و در آن کشور به فعالیت موسیقی مشغول است با اجرای خود بارها تماشاگران را به وجد آورد.
پس از آن نوبت به اجرای قطعه "دست من" رسید. کشیشی در مورد این قطعه گفت: "سه سال پیش دست راست من مشکلی پیدا کرده بود و دوره بدی را می‌گذراندم چون پزشکان می‌گفتند ممکن است عمر حرفه‌ای نوازندگی من کم شود. در همان زمان بود که این قطعه را نوشتم." این آهنگ که فضایی کاملا متفاوت از سایر قطعات کنسرت داشت با نوای عود آغاز شد و در فضایی آرام و احساسی با همراهی باس و درامز ادامه یافت.
کشیشی که از دو سال پیش اجرای برنامه‌هایی با نام "پروژه آرین کشیشی" را آغاز کرده است، ضمن تشکر از نوازندگانی که در برنامه‌های قبلی با او همکاری کردند، در مورد دلیل انتخاب این نام گفت: انتخاب عنوان "پروژه" به جای "گروه" به این دلیل است که هربار احساس خود را با چند نوازنده به اشتراک می‌گذارم و سپس نتیجه این کار به مخاطب منتقل می‌شود. به همین دلیل در هر برنامه نوازندگان تغییر می‌کنند و یک تجربه جدید با فرمی متفاوت عرضه می‌شود.
با اجرای قطعه دیگری از کشیشی با نام "اختلال" نوبت به اجرای آهنگ دیگری از آویشای کوهن با نام "لئو لام" رسید. این قطعه با نوای دلنشین عود ابراهیم علوی آغاز شد و فضای کاملا شرقی آن حال و هوای متفاوتی ایجاد کرد. این قطعه آرام و ملودیک در انتها با آوای نامحسوس نوازنده‌ها همراه شد و به سکوت رسید. آخرین قطعه کنسرت نیز آهنگی شناخته شده از کومیتاس، آهنگساز بزرگ ارمنی با نام "Alayluphes" بود. این قطعه که با تنظیم کشیشی حال و هوایی کاملا متفاوت از اصل اثر پیدا کرده بود، پس از گذشت چند جمله آغازین آنقدر دچار تغییر شد که دیگر برای شنونده آشنا نبود، اما با نزدیک شدن به پایان کار، ملودی اصلی توسط پیانو و با همراهی سازهای دیگر به اجرا درآمد.
تسلط گروه نوازندگان در اجرای قطعات کاملا مشهود بود و با وجود اینکه موسیقی جز در کشور ما هوادارن اندکی دارد، مشخص بود که همه افراد گروه برای ارائه یک برنامه با کیفیت تلاش کرده‌اند و قطعات دشوار را بدون نقص و کاملا تمیز اجرا کردند.
با پایان برنامه و تشویق‌های تماشاگران، گروه به اجرای آهنگی مهابادی ساخته حسین حمیدی و با تنظیم حمزه یگانه پرداخت که تنوعی به فضای سالن داد و برای مخاطبان بسیار جذاب بود.
