کنسرت محمد علیزاده در شب تولدش/ پدر و مادرها هم موسیقی مرا گوش می‌کنند!

محمد علیزاده در چهارمین شب از سی و سومین جشنواره موسیقی فجر کنسرتی را در سالن ایرانیان به صحنه برد.

ایران آرت: علیزاده که در شب تولدش روی صحنه می‌رفت و از این بابت بسیار هیجان‌زده بود، رو به حاضرین در سالن ایرانیان گفت: من معلمی داشتم که روزی یک سیلی به من زد و همان سیلی مسیر زندگی‌ام را عوض کرد. ایشان همیشه می‌گفت که زندگی‌ات را بر پایه عشق بنا کن و من این کار را کردم. این ترانه‌ای که می‌خوانم را هم تقدیم به آدم‌هایی می‌کنم که شاید امروز آن‌ها را نداریم اما همیشه در قلبمان هستند.

پس از صحبت‌های علیزاده، داوود اریکه ساکسیفون خود را به صدا درآورد و اورتور قطعه "عشقم این روزا" را نواخت که در حین و پایان اجرا نیز به درخواست محمد علیزاده مورد تشویق حاضرین در سالن قرار گرفت. سپس "کجا میری" و بعد اثر "بی‌حوصله" به مخاطبان تقدیم شد.

در ادامه علیزاده با این صحبت‌ها به استقبال اجرای قطعه "برادر" رفت: عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی... عاقل‌ها فکر می‌کنند که خیلی باحال هستند، همیشه سرشان در حساب و کتاب‌ است ولی ما دیوانه‌ها همین‌طوری زندگی می‌کنیم و کاری هم به کسی نداریم. همه هم به ما می‌گویند دیوانه‌ایم اما من یقین دارم که خدا با دیوانه‌هاست نه با عاقل‌ها.

قطعه بعدی این کنسرت اثر قدیمی‌تر "خیلی خوشحالم" بود که علیزاده آن را با نوازندگی پیانو علیرضا اویسی، رهبر ارکستر خود اجرا کرد. پس از اجرای مینیمال این اثر، نوبت به هنرنمایی انفرادی نوازنده‌ها رسید، به طوری که هر یک از آن‌ها نغمه‌ای از ملودی‌های بومی ایرانی را با ساز خود نواختند و توسط محمد علیزاده به تماشاگران معرفی شدند.

"غم دنیاست"، تصمیمتو بگیر"، "تو بری بارون" و "اشتباه" قطعات دیگری بود که در این کنسرت خوانده شد. علیزاده پس از اجرای این قطعات گفت: من همیشه جلوی دوستان موزیسینم پز می‌دهم که پدر و مادرها هم موسیقی مرا گوش می‌کنند و اجراهایم را هم می‌بینند. حالا خوشحالم که می‌بینم امشب هم پدر و مادرهای عزیزی در سالن حضور دارند و این باعث افتخار من است.

شب گذشته علیزاده صدای گرفته‌ای داشت که این مسئله در حین صحبت کردن او با طرفدارانش بیشتر نمود پیدا می‌کرد. این خواننده به خاطر صدای گرفته‌، خستگی یا به هر دلیل دیگری، هیچ‌کدام از قطعاتش را به‌تنهایی و به‌طور کامل اجرا نکرد و بیراه نیست اگر بگوییم که فقط نیمی از هر قطعه را می‌خواند و در اجرای نیمی دیگر از مخاطبانش کمک می‌گرفت که این به‌شدت توی ذوق مخاطب می‌زد، به‌ویژه‌ این‌که خیلی مواقع همخوانی مخاطبان را هم با خود به همراه نداشت و فقط موسیقی بی‌کلام اجرا می‌شد.

از نکات دیگر کنسرت علیزاده در جشنواره موسیقی فجر هم بداهه‌پردازی‌های نه‌چندان جالب این خواننده در حین اجرای قطعات و پس از اجراها بود. علیزاده در حین اجرای چند اثر خود، اسمش را در شعر می‌گنجاند و به هر دلیلی جمله‌ای راجع به خودش در شعر می‌گفت. خیلی وقت‌ها هم تحت تأثیر خستگی ناشی از اجراهای متعددش، ملودی قطعاتش را به هم می‌زد و کارها را بدون ریتم اجرا می‌کرد.