نیم قرن تلاش بر روی یک پروژه معماری / آرمانشهر ونزوئلا را ببینید
ساخت پروژه مارپیچ ونزوئلا پس از نیم قرن هنوز به اتمام نرسیده است.
ایران آرت: اگرچه مراحل ساخت پروژه‌ی مارپیچ آرمانشهر ونزوئلا با نام «El Helicoide» یا «the Helix» در پایتخت این کشور، کاراکاس هنوز به اتمام نرسیده است، اما یکی از مهم ترین علت های ایجاد جنبش مدرنیسم در این کشور به شمار می‌رود.
گروه معماری پیتر نیوبرگز، درک بورن هورست، و جورج رومرو گوتیرز در سال ۱۹۵۵ این پروژه را در زمینی به مساحت ۷۳۰۰۰ متر مربع طراحی کردند. گنبد مارپیچ و حلزونی این پروژه‌ی عظیم نیز توسط معمار صاحب سبک هایتک، باکمینستر فولر طراحی شده است.
به گزارش سایت آبگینه، طرح آرمانشهر ونزوئلا شامل ۳۲۰ واحد تجاری، یک هتل ۵ ستاره، واحد های اداری، زمین های بازی، استودیوی تلویزیون و یک فضا به عنوان مکانی برای برگزاری رویداد و همایش است که تمام این عرصه ها بر اساس حجم و شکل پروژه، به صورت صعودی بر روی فضای مارپیچ ونزوئلا تعبیه شده‌اند. پروژه‌ی مارپیچ ونزوئلا قصد دارد به واسطه‌ی فرهنگ و هنر مدرن، هویت تاریخی شهر را نجات دهد.
این پروژه‌ی فوق العاده با مقیاس عظیم آن و با توجه به میزان حجم و مصرف بتن به قدری شگفت آور بود که در اواسط قرن بیستم به عنوان یک نقطه‌ی عطف در شهر کاراکاس به شمار می‌رفته است. همان روز ها طرح مارپیچ ونزوئلا در موزه‌ی مدرن نیویورک به نمایش گذاشته شد و به دنبال آن سالوادور دالی پیشنهاد داد که دکوراسیون داخلی پروژه را طراحی کند. همچنین پابلو نرودا، شاعر شیلیایی برنده جایزه نوبل عنوان کرده بود که این طرح به عنوان نفیس ترین ذهنیت و هنر یک معمار است.
اما ساخت این پروژه به علت مشکلات مالی ونزوئلا در دوران رکود اقتصادی این کشور هیچ وقت به اتمام نرسید. موقعیت پروژه بعد از این که چندین سال توسط مالکین و مردم عادی تصرف شده بود، اکنون به عنوان مقر آژانس اطلاعات ونزوئلا (SEBIN) مورد استفاده قرار گرفته است. فضای تحت تصرف مارپیچ ونزوئلا نیاز به تغییر کاربری اضطراری دارد؛ چرا که سایه‌ی سنگینی که سال هاست بر روی این موقعیت قرار دارد، امروز بیشتر احساس می شود و اثرات منفی زیادی بر روی شهر کاراکاس می‌گذارد.
