گزارشی تصویری از علاقه‌مندان به شلوارهایی که از مد نمی‌افتند
به دنبال دخترپسرهای جین‌پوش در خیابان‌های تهران
از بچه چندماهه تا سالمندان و از شخصیت‌های مشهور و سرشناس گرفته تا کارگر یکی از این شلوارها را دارند. جین از آن دست لباس‌هایی است که کهنه و رنگ و رو رفته آن هم جذابیت‌های خودش را دارد. شاید به همین دلیل است که شلوار جین سنگ‌شورشده و پاره هم طرفداران زیادی در دنیا دارد.
ایران‌آرت: «مد در خیابان»، نام پروژه‌ای از عکاسی بود که پیش از این در سایت مدآنلاین، دنبال می‌شد. این قسمت که می‌خوانید، یکی از آن گزارش‌هاست که رویا مرادی، سراغ جین‌چوشان و جین‌پوشی در تهران رفته است:
این روزها پارچه‌های جین‌نما زیاد شده‌اند. تنها وجه اشتراکشان هم با جین‌ها، شاید آبی‌بودنشان باشد؛ شلوارها یا لگ‌هایی ارزان‌قیمت که با شمایل جین تولید می‌شوند. اما جین کجا و اینها کجا؟! جنس شلوار جین از پارچه‌ای کتان با بافت راه‌راه و ضخیم است که از بدو ورود آن به ایران با نام «لی»(Lee) که نام برند معروف شلوار جین در آن زمان است، شناخته شده و همانند برندهای معروف دیگر که از قدیم نامشان روی محصولات جا خشک کرده، لی هم ماندگار شده است.
جین‌ها در ابتدا پارچه‌های ضخیم و کلفتی داشتند و در طبقه کارگری و برای لباس کار استفاده می‌شدند. اما امروز که داریم راجع به آن صحبت می‌کنیم می‌توانیم از تنوع این شلوارها با کیفیت‌های مختلف از نظر ضخامت و نازکی پارچه و مدل‌ها و طرح‌های متفاوت نام ببریم. بازار این جنس همیشه داغ هست. حتی با تغییر فصل هم به کنار نمی‌رود و در کمد لباس‌هایمان ردیف اول را برای خودش دارد. محدودیت سنی ندارد و مختص گروه خاصی نیست. از بچه چندماهه تا سالمندان و از شخصیت‌های مشهور و سرشناس گرفته تا کارگر یکی از این شلوارها را دارند. جین از آن دست لباس‌هایی است که کهنه و رنگ و رو رفته آن هم جذابیت‌های خودش را دارد. شاید به همین دلیل است که شلوار جین سنگ‌شورشده و پاره هم طرفداران زیادی در دنیا دارد. مردم شلوار جین را می‌پوشند چون از نظرشان، راحت و بادوام است و با آن خوشتیپ به نظر می‌آیند و حس جوانی و شتاب و شیطنت‌آمیزی به آنها دست می‌دهد.
این‌بار در «مد در خیابان»، به سراغ جین پوش‌های شهر که کم هم نیستند آمدیم و از آنها خواستیم مهمان دوربین ما باشند. در اینجا تنها چند نمونه از مجموعه مدل‌های جین که هر روز پای عابرانی که از کنارمان می‌گذرند، می‌بینید.
