کاترین هپبورن؛ ملکه شلوارپوش هالیوود / عکس‌ها
کاترین هپبورن ورزشکار بود و در زمانی که همه ستاره‌های هالیوود دامن می‌پوشیدند، شلوار به پا می‌کرد.
ایران آرت: ۳۷ سال از چهارمین اسکار کاترین هپبورن گذشته است، اما هنوز هیچ بازیگر زنی نتوانسته به اسکار سومش برسد، حتی مریل استریپ بزرگ که ۱۷ نامزدی را به نام خودش ثبت کرده است؛ نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌اش در میان مردان بازیگر هم دنیل دی‌لوئیس است که اسکار سومش را در سال ۲۰۱۲ گرفته است.
به گزارش فیلم نت، بااین‌حال شهرت کاترین هپبورن که بیش از شصت سال بانوی اول هالیوود بود، بیشتر مدیون شخصیت مستقل و قدرتمندش است تا تعداد اسکارهایش. او در این شصت سال در ژانرهای مختلفی از کمدی اسکروبال گرفته تا درام‌های ادبی بازی کرد تا انستیتو فیلم امریکا در سال ۱۹۹۹ او را بزرگ‌ترین ستاره‌ی زن سینمای کلاسیک هالیوود بنامد، بالاتر از بت دیویس، آدری هپبورن، اینگرید برگمان، گرتا گاربو، مریلین مونرو و الیزابت تیلور.
هپبورن که در خانواده‌ای ثروتمند در کانکتیکت امریکا به‌دنیا آمد و هم‌زمان با تحصیل در کالج برین مار بازیگری در تئاتر را آغاز کرد. چهار سال بعد درخشش در برادوی او را به هالیوود هدایت کرد. حضورش در سینما از همان آغاز با موفقیت همراه بود و با سومین فیلمش «شکوه صبح» (۱۹۳۳) به جایزه‌ی اسکار بازیگری رسید. اما بعد از این موفقیت، فیلم‌هایش با شکست تجاری مواجه شدند تا جایی‌که به او لقب «زهر گیشه» دادند. هپبورن برای نجات خودش، چاره‌ای اندیشید: باقی‌مانده‌ی قراردادش با کمپانی RKO را بازخرید کرد و حقوق نمایشنامه «داستان فیلادلفیا» را خرید و با این شرط که نقش اصلی‌اش را بازی کند به کمپانی MGM فروخت. فعالیت او در MGM سرآغاز همکاری ۲۵ ساله با اسپنسر تریسی در ۹ فیلم بود.
هپبورن در نیمه‌ی دوم عمر طولانی‌اش بیشتر سراغ نقش‌های چالش‌برانگیز رفت و سه جایزه‌ی اسکار دیگرش را از ۶۰ تا ۷۴ سالگی به‌دست آورد. او تا کهن‌سالی فعالیتش را ادامه داد و آخرین بار در ۸۷ سالگی در یک فیلم سینمایی بازی کرد. او پس از یک دوره بیماری در سال ۲۰۰۳ در ۹۶ سالگی درگذشت.
هپبورن همواره دربرابر نگاه تجاری هالیوود به زنان ایستادگی می‌کرد و شخصیتی صریح، قدرتمند داشت. ورزشکار بود و در زمانی که همه‌ی ستاره‌های هالیوود دامن می‌پوشیدند، شلوار به پا می‌کرد. او با این چهره خودش را به‌عنوان «زن مدرن» در امریکای قرن بیستم جاودانه کرد. او نه آن زمان که جوانی ۲۷ ساله بود، و نه زمانی که پا به سن گذاشته بود، در هیچ‌یک از چهار دوره‌ای که برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد، در مراسم اعطای جوایز شرکت نکرد.
فیلم «ملکه‌ی آفریقایی» او را پیش‌تر در میان آثار هامفری بوگارت بررسی کردیم. حالا چهار فیلم برتر دیگر او را مرور می‌کنیم:
پرورش بیبی (Bringing Up Baby) (۱۹۳۸)
هپبورن در این کمدی اسکروبال رمانتیک به‌کارگردانی هاوارد هاکس در کنار کری گرانت بازی کرده است. «دکتر هاکسلی» (گرانت) یک دیرینه‌شناس است و «سوزان» (هپبورن) به‌گمان این‌که او جانورشناس است، از یک یوزپلنگ رام‌شده به‌نام «بیبی» استفاده می‌کند تا دکتر را به دام بیندازد. کمپانی RKO اختصاصاً نگارش فیلمنامه را برای بازی هپبورن سفارش داده بود. در طول فیلم‌برداری خندیدن هپبورن و گرانت بارها کار را به تعویق می‌انداخت. در این فیلم یک یوزپلنگ رام استفاده شد که مربی‌اش در تمام صحنه‌ها با شلاق در کنار عوامل نشسته بود. برخلاف پیش‌بینی‌ها فیلم با فروش فوق‌العاده‌ای همراه نبود و فقط اندکی بیشتر از بودجه‌ی ۱۰۷ میلیون دلاری‌اش فروخت، اما هم در آن زمان و هم در دهه‌های بعد با ستایش منتقدان و مخاطبان همراه بوده است. انستیتو این فیلم را در سال ۲۰۰۷ در رتبه ۸۸ فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینما قرار داد.
حدس بزن چه‌کسی برای شام می‌آید (Guess Who’s Coming to Dinner) (۱۹۶۷)
نهمین و آخرین همکاری کاترین هپبورن و اسپنسر تریسی این فیلم کمدی است که کارگردانی آن را استنلی کریمر برعهده داشت. تریسی ۱۷ روز بعد از پایان فیلم‌برداری این فیلم درگذشت و هرگز نتوانست آخرین فیلمش را روی پرده‌ی سینماها ببیند. هپبورن هم هرگز حاضر نشد نسخه‌ی نهایی فیلم را تماشا کند، چراکه به‌یاد آوردن خاطرات تریسی برایش بسیار دردناک بود. کاترین هوتن خواهرزاده‌ی هپبورن در این فیلم که اولین بازی‌اش است، نقش دختر او و تریسی را بازی می‌کند که از تعطیلات در هاوایی با یک پزشک سیاه‌پوست (سیدنی پواتیه) بازمی‌گردد و اعلام می‌کند که قصد دارد با او ازدواج کند. این تصمیم، پدرومادر را که اتفاقاً آدم‌های روشنفکری هم هستند به چالش می‌کشد. فیلم در زمان خودش بسیار جنجالی بود چراکه تا شش ماه قبل از اکران فیلم هم ازدواج سفیدپوستان و سیاه‌پوستان در ۱۷ ایالت امریکا ممنوع بود. هپبورن ۳۴ سال بعد از نخستین اسکارش برای «شکوه صبح» (۱۹۳۳) و بعد از این‌که هشت نامزدی نافرجام آکادمی را در این سال‌ها تجربه کرده بود، دومین اسکارش را برای «حدس بزن چه‌کسی برای شام می‌آید» به‌دست آورد و جورج کیوکر این جایزه را از طرف او دریافت کرد.
داستان فیلادلفیلا (The Philadelphia Story) (۱۹۴۰)
در این کمدی رمانتیک به‌کارگردانی جورج کیوکر، هپبورن با کری گرانت، جیمز استوارت هم‌بازی شد. فیلم که از نمایشنامه‌ای به همین نام اثر فیلیپ بری اقتباس شده است، درباره‌ی زن ثروتمندی (هپبورن) است که در آستانه‌ی ازدواج دومش قرار دارد، اما با سر رسیدن هم‌زمان همسر سابقش (گرانت) و یک خبرنگار (استوارت)، اوضاع پیچیده می‌شود. این فیلم یکی از بهترین نمونه‌ها برای ژانر «کمدی ازدواج مجدد» محسوب می‌شود که در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ در هالیوود پرطرفدار بود. کمپانی MGM بعد از توافق با هپبورن بر سر تولید این فیلم با حضور او در نقش اصلی، در اقدامی نامتعارف در آن روزگار دو بازیگر اصطلاحاً «الف» خود (گرانت و استوارت) را برای حمایت از هپبورن در این فیلم به‌خدمت گرفت. حاصل کار موفقیت تجاری فیلم بعد از چندین فیلم شکست‌خورده‌ی هپبورن بود. فیلم نامزد ۶ جایزه‌ی اسکار اصلی شد: بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه، بازیگر اصلی مرد (استورات)، بازیگر اصلی زن (هپبورن) و بازیگر مکمل زن (روث هاسی). در این میان استوارت و فیلمنامه‌نویس به جایزه رسیدند و هپبورن سومین نامزدی اسکارش را به جینجر راجرز بازیگر فیلم «کیتی فویل» باخت.
شیر در زمستان (The Lion in Winter) (۱۹۶۸)
کاترین هپبورن در این درام تاریخی در نقش دوشس الینور، ملکه‌ی انگلستان و همسر پادشاه هنری دوم بازی می‌کند. داستان این فیلم که از نمایشنامه‌ای به همین نام اثر جیمز گلدمن اقتباس شده در سال ۱۱۸۳ میلادی می‌گذرد و ماجرای رقابت سه فرزند هنری دوم برای به‌ارث بردن تاج پادشاهی و نقش ملکه در این میان را به‌تصویر می‌کشد. پیتر اوتول در این فیلم نقش پادشاه را بازی می‌کند و آنتونی هاپکینز جوان در نخستین تجربه‌ی جدی سینمایی‌اش نقش «ریچارد شیردل» پسر بزرگ شاه را بازی می‌کند. فیلم با بودجه ۴ میلیون دلاری ساخته شد و بیش از ۲۲ میلیون دلار فروخت تا یک موفقیت تجاری تمام‌عیار باشد؛ به‌علاوه در هفت رشته نامزد اسکار شد و سه جایزه برد، ازجمله اسکار بهترین بازیگر زن برای کاترین هپبورن. هپبورن با این جایزه که به‌طور مشترک با باربارا استریسند به او اعطا شد و آنتونی هاروی کارگردان فیلم آن را از طرفش دریافت کرد، بدل به سومین بازیگر تاریخ سینما شد که در دو سال پیاپی برنده‌ی اسکار شده است و البته نخستین بازیگری که به سه جایزه‌ی اسکار نقش اصلی دست پیدا می‌کند. هپبورن چهارمین اسکارش را هم ۱۳ سال بعد برای فیلم «روی گلدن پاند» به‌دست آورد تا ملکه‌ی شلوارپوش در ۷۴ سالگی تاریخ‌ساز شود.
