کدام شاعر مشهور ایرانی در کوره آجرپزی کار میکرد؟
![کدام شاعر مشهور ایرانی در کوره آجرپزی کار میکرد؟](https://cdn.iranart.news/thumbnail/KP5J67LOFFQg/bZgW4iX8y1_ODqn9RTpe_vYZQWAt3g5FXGZN7LHCok_-7UDTG6qiWPeNJ4y3gOuE/%D8%AD%D9%85%DB%8C%D8%AF+%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82.jpg)
روایتی جالب از کار کردن حمید مصدق در یکی از کورههای آجرپزی تهران را بخوانید.
ایران آرت: امروز ۱۰ بهمن ۱۴۰۳ هشتاد و پنجمین سالروز تولد حمید مصدق، شاعر و حقوقدان ایرانی است که در سال ۱۳۷۷ در تهران درگذشت.
یک مدرس و پژوهشگر ادبیات فارسی در خصوص این شاعر گفت: شعر حمید مصدق غالباً شعر عشق و تغزل است. اصل اندیشه این شاعر ایرانی را باید در عاشقانههای وی جستوجو کرد که رنگوبوی رمانتیکی هم دارد. بااینحال مصدق به مسائل روز و روزگار خویش اعتنا میکرد و دغدغههای اجتماعی داشت.
لیلا معصومی نایینی، در گفتوگو با ایسنا و در خصوص قالب شعری حمید مصدق، شاعر اهل شهرضای اصفهان اظهار کرد: این شاعر معاصر در قالب نیمایی میسرود و به همین راه و روش در دنیای ادبیات ما شهرت دارد. مصدق را چه از جنبه اندیشه و چه از جنبه قالب میتوان یکی از پیروان نیما یوشیج به شمار آورد. البته این نزدیکی و پیروی بیش از همه در بُعد قالب است و من هم بر همین موضوع تأکید دارم. گفتنی است که این نیماییسرای ایرانزمین گاهی نیز از دایره شعر نو به دنیای شعر سنتی وارد میشد؛ چنانکه تعدادی غزل نیز از وی به یادگار مانده است.
این سراینده و صاحب مجموعهشعر «سارویه» درباره اندیشه و مفاهیم در جهان شعری مصدق چنین توضیح داد: شعر حمید مصدق غالباً شعر عشق و تغزل است. اصل اندیشه این شاعر ایران را باید در عاشقانههای وی جستوجو کرد که رنگوبوی رمانتیکی هم دارد. بهعلاوه آنکه بیش از همه بیانگر عشقی بیفرجام و ناتمام است. بااینحال در میان اشعارش شماری سرودههای وطنی و میهنی هم وجود دارد. بنابراین مصدق به مسائل روز و روزگار خویش اعتنا میکرد و دغدغههای اجتماعی داشت. از نمونههای درخشان آن نیز قطعه «من اگر بنشینم، تو اگر بنشینی، چه کسی برخیزد؟» است که در بین مردم بسیار مشهور و سر زبانهاست. به بیانی دیگر، این شعر در جامعه ایرانی تبدیل به شعار شده است.
او افزود: شعر دیگری که دغدغهمندی او را در حوزههای اجتماعی بازتاب میدهد «درفش کاویانی» است. این قطعه از سرودههایِ مصدق در دوران دانشجویی یا اوج جوانی وی محسوب میشود. این زمان با حکومت محمدرضاشاه پهلوی در اواخر دهه ۱۳۳۰ شمسی مطابقت دارد. ماجرای سرایش آن نیز به مباحثه استادش در دانشکده حقوق با گروهی از دانشجویان در کلاس درس بازمیگردد که یکی از آنها مصدق بود.
این مدرس و پژوهشگر ادبیات فارسی اضافه کرد: استاد مصدق رو به بچهها و در جامعهاید که بهنظرش همه اهل انتقاد بودند، اما در عمل تأثیرگذاری مثبتی نداشتند، چنین میگوید که کدام از شماها حاضر است برود کار کند؟ بعید میدانم شما دانشجوها اهل کوشیدن و زحمت باشید. این شاعر معاصر و برخاسته از اصفهان نیز داوطلب و در یکی از کورههای آجرپزی تهران مشغول به کارگری میشود. «درفش کاویان» برآمده از روزهایی است که شاعرش در محیط کار و کارگری اشتغال داشت و برای سرودنش از آن حالوهوا الهام گرفت.