سکوت محمود دولتآبادی در جشن تولد ۸۱ سالگیاش
محمود دولت آبادی در جشن تولد ۸۱ سالگیاش گفت: گاه که قوز کرده راه میروم حس میکنم، زیر بار محبت دوستان و جوانان کشور عزیزمان ایران هستم. دم و قدم این جوانان است که من را سرپا نگه داشته است.
ایران آرت: مراسمی با عنوان «بزرگداشت بیهقی زمان» با هدف ادای دین نقاشان و مجسمه سازان به مناسبت تولد ۸۱ سالگی محمود دولت آبادی ـ نویسنده معاصر ایران ـ با حضور این نویسنده، خانواده او و جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر شامگاه پنجشنبه (۲۱ مرداد ماه) در گالری سرزمین هنر برگزار شد.
این نمایشگاه حاصل همکاری هنرمندان هنرهای تجسمی از قبیل نقاشی، طراحی، گرافیک، مجسمه سازی و عکاسی است که با ارائه این آثار ادای دین خود را به محمود دولت آبادی نشان دادهاند.
دولت آبادی: از خودم بارها پرسیدهام چرا این روزها هیچ چیز نمیتوانم بگویم
محمود دولت آبادی در این مراسم گفت: در این روزها از خودم بارها پرسیدهام که چرا نه هیچ چیز میتوانی بگویی و نه هیچ چیز بنویسی. خیلی فکر کردم پاسخ این بود که نویسنده، شاعر، ادیب، پژوهنده، مترجم و اهل اندیشه وقتی سخنی میگوید یا متنی مینویسد، اساس این گفت و سخن ها چه هست؟
او افزود: به خودم پاسخ دادم، اساس آن یک سلسه ارزشهای اخلاقی است. یک اصل قانونی، حقوق انسانی است، یک اصل آن جامعه مدنی است، اصل دیگرش اخلاق است. در اخلاق شرم و انصاف هست، در قانون قاعده هست و پایه دیگر آن دلدادگیهایی است که آدمها نسبت به آنچه که میهن، کشور و سرزمین گفته میشود، دارند. ولی وقتی که ضد این ارزشها چنان اوج گرفته و چنان به سرعت در اوج جهش است که از باور انسان گذشته است، بنابراین من چه سخنی بگویم که هم وزن این میزان از تباهی باشد، نمیتوانم. بنابراین سکوت میکنم؛ زیرا که برای سخن حرمت قائل هستم، من را ببخشید و بسیار متشکرم.
کاش بعد از سال۵۷، هیچوقت، هیچ چیز نمی گفتید.. آنقدر گفتی که سرانجام به شرکت در مراسم افطار با کراوات سرخ انجامید!