کتابش رو بردن هندستون!/ جای خالی میز کپی‌رایت

نمایشگاه های بین المللی خارجی ، عموما مرکز خرید و فروش کپی رایت هستند و قرار است که در آنها اهالی صنعت نشر با یکدیگر دیدار رسمی و حرفه ای داشته باشند و عملا هیچ کدام از این اتفاقات در ایران رخ نمی دهد.

ایران آرت: حتما شما هم شنیده اید که یک عده همیشه می گویند، نمایشگاه کتاب تهران فقط یک فروشگاه بزرگ است و هیچ شباهتی به نمایشگاه های خارجی ندارد و اصلا کجای دنیا این همه بازدیدکننده آزادانه خودشان را به نمایشگاه کتاب می رسانند؟ این حرف ها پر بیراه نیست ولی راستش،  این همه شاکی بودن هم جای سوال دارد. درست است که نمایشگاه های بین المللی خارجی ، عموما مرکز خرید و فروش کپی رایت هستند و قرار است که در آنها اهالی صنعت نشر با یکدیگر دیدار رسمی و حرفه ای داشته باشند و عملا هیچ کدام از این اتفاقات در ایران رخ نمی دهد اما مسئله این جاست که جمعیت زیاد مخاطب و اصلا نبود ساز و کار فروش کپی رایت و فضای دیدار نویسنده ها و تصویرگران و ویراستاران و... با یکدیگر، نمایشگاه ما را در نوع خودش ویژه و زبانزد خاص و عام کرده است . حدود 90 نمایشگاه بین المللی در کشورهای مختلف برگزار می شود و هر کدام برای خودشان بروبیایی دارند و اتفاقا در این چند سال اخیر ، ایرانی ها هم توانسته اند به بعضی از همان نمایشگاه ها راه پیدا کنند و غرفه ای داشته باشند و خلاصه خودی نشان بدهند . بماند که برای رسیدن به بحث فروش کپی رایت آثار ایرانی به خارجی راه خیلی درازی در پیش داریم.

حورا نژادصداقت در مجله همشهری جوان مروری کرده بر چند نمایشگاه مهم دنیا تا ببیند که چقدر از قافله عقب هستیم و چقدر دچار خود کم بینی شده ایم. هر روز بخشی از این گزارش را که مربوط به یکی از نمایشگاه‌های خارجی کتاب است، با هم در ایرانآرت بررسی می‌کنیم؛

نمایشگاه دهلی و میز کپی‌رایت برای ناشران هندی

افتتاح در سال : 1972

آخرین برگزاری: دوره ی بیست و چهارم  در ژانویه ی 2016

مدت نمایشگاه:8 روز

تعداد ناشران:حدود 800ناشر

مساحت: بیش از 36 هزار متر مربع

نمایشگاه کتاب دهلی یکی از نمایشگاه هایی است که آمار نشان می دهد، چقدر افت و خیز داشته . مثلا اولین دوره این نمایشگاه سال 1972 در مساحتی حدودا 8 هزار متر مربعی برگزار شده بود. در بهترین حالت، یعنی در سال 2008 متراژ نمایشگاه به 45 هزار متر مربع رسید. در سال 2016 کلا این آمار افت می کند  یعنی متراژ به حدود 36 هزار متر مربع می رسد و تعداد بازدید کنندگان نیز افت می کند . در دسته بندی سالن های این نمایشگاه عنوان هایی هست که خبری از آن در نمایشگاه کتاب خودمان نیست؛ مثل سالن بازرگانی، تکنولوژی، علوم اجتماعی و کتاب های الکترونیک.

 البته مهم تر از همه اینکه دو روز از نمایشگاه دهلی به برنامه ای با نام " میز کپی رایت" اختصاص دارد که ناشران خارجی از قبل به طور رایگان به مسئولان نمایشگاه اعلام می کنند که علاقمند به دیدار کدام ناشر هندی برای خرید کپی رایت آثارش هستند. بعد مسئولان کل برنامه ریزی ها را برای تاریخ و ساعت ملاقات انجام می دهند و شورای ملی کتابشان هم از تفاهمنامه هایی که منجر به ترجمه کتاب های هندی به دیگر زبان ها شود، رسما حمایت مالی می کنند.حالا بماند که هند سومین ناشر کتاب به زبان انگلیسی در دنیا بعد از آمریکا و انگلیس است و هر سال بیش از 12 هزار ناشر هندی کتاب منتشر می کنند.