نظر محمدعلی بهمنی درباره وضعیت ترانه
محمدعلی بهمنی میگوید: ما بسیار ترانهسرایهای خوبی داریم اما ناشر تولید موسیقی اجازه نمیدهد که یک آلبوم کامل از یک ترانهسرا منتشر شود.
ایران آرت: محمدعلی بهمنی با اشاره به وضعیت استقبال از نمایشگاه کتاب امسال، از ترانههایی که آنها را گوشآزار و چشمآزار میداند انتقاد میکند.
این شاعر و ترانهسرا در گفتوگو با ایسنا، درباره وضعیت استقبال بازدیدکنندگان از سی و دومین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران اظهار کرد: خوشحالم که عزیزان امسال حس تازهتری را که چند سالی بود ندیده بودیم به کتاب دارند. اشتیاقی که برای خریدن کتاب یا حداقل برای دیدن نویسنده آن وجود دارد، نشانه این است که دارد جانی به جان کلمه اضافه میشود و امیدوارم که تا سالها اینگونه باشد.
او با بیان اینکه در این شرایط که نباید امیدوار باشیم، امیدوار هستیم، اظهار کرد: از نظر چاپخانهها که مرکب و زینک و تمام آنچه لازم دارند، قیمتش آنقدر بالا است که بسیاری از آنها عملا بیکار هستند. ناشرانی که سهمیه کاغذ دارند، گرانی اقلام دیگر را تحمل ولی کتاب را منتشر میکنند. البته وضعیت کتابی که آنها امسال چاپ کردهاند نسبت به آنچه سالهای قبل چاپ شده متفاوت است. گرچه کتابهای خوب همیشه خریدار دارند؛ اما برای کتابهای تازه کار دشوارتر است. اما خوشبختانه در زمانی که در نمایشگاه کتاب حضور داشتم خوشحال شدم، چون تنها چیزی که مرا خوشحال میکند این است که در مردم اشتیاق برای کتاب وجود داشته باشد و این فرصتی است برای اینکه هم مردم نویسنده را ببینند و هم نویسنده مردم را ببیند و از نظراتشان هم آگاه شود.
بهمنی سپس با اشاره به اینکه ما ترانههای خوبی از گذشته و تعدادی هم در روزگار خودمان داریم، بیان کرد: اما متاسفانه من با بعضی ناشران که ترانههایی را منتشر میکنند که همانند خوانندهشان سراپا ضعف دارند و گوشآزارند و اگر بخوانی چشمآزار هم میشوند، مخالفم. کاش و باز هم کاش ترانه بتواند دوباره جان به پیکره خود برگرداند. ما بسیار ترانهسرایهای خوبی داریم. اما ناشر تولید موسیقی اجازه نمیدهد که یک آلبوم کامل از یک ترانهسرا منتشر شود و در این صورت طبیعی است که ترانهسرا راضی نشود شعرش در کنار ترانههای نامناسب قرار بگیرد. این است که ما ترانه خوب را هرچند به شکل تکخوانی زیاد داریم اما وقتی قرار است به شکل آلبوم و سیدی منتشر شود، بهتر است که نشود.
او در پایان گفت: متاسفانه کنار بهترین صداهای این روزگار، صداهایی را میگذارند که هرچند برای همین روزگار است اما برای این کار متولد هم نشده چه برسد به اینکه بخواهد تمرین کند و یاد گرفته باشد. به همین علت من خیلی با کتابهای ترانهای که منتشر میشود موافق نیستم. هرچند که من هیچکارهام، اصلا چه دلیلی دارد که موافق نباشم؟! اما دلم میسوزد، هم برای ناشری که برای کسب درآمدی این کار را میکند و هم کسی که ترانهاش را کنار این ترانهها میگذارد. اما انشاءالله که ترانه هم جان بگیرد.