ناگفته‌های شاعر ناشنوا برنده جایزه تد هیوز/ جورج اورول زندگی‌ام را تغییر داد
ریموند آنتروباس، برنده جایزه شعر تد هیوز سال 2019 در این مطلب از آثاری سخن می‌گوید که در زندگی‌اش تأثیرگذار بوده‌اند.
ایران آرت: ریموند آنتروباسِ 33 ساله، معلم و شاعر است و "مقاومت" اولین مجموعه شعرش به حساب می‌آید. مجموعه شعر "مقاومت" امسال برنده جایزه شعر تد هیوز شد و در میان نامزدهای فهرست نهایی جایزه فولیو سال 2019 هم قرار دارد.
"مقاومت" درباره زندگی خانوادگی شاعر مخصوصاً مرگ پدرش و تشخیص پزشکان مبنی بر ناشنوا بودنِ شاعر است.
به گزارش ایبنا به نقل از گاردین، از او درباره آثاری که می‌خواند، دوست دارد، هدیه می‌دهد و ..... سؤال کردیم. خواندن پاسخ‌های این نویسنده جامائیکایی-بریتانیایی خالی از لطف نیست:
کتابی که در حال حاضر می‌خوانم:
همیشه همزمان با داستان بلند، مجموعه شعر و اتوبیوگرافی می‌خوانم. در حال حاضر در حال خواندن اتوبیوگرافی میلز دیویس هستم. علاوه بر این در حال خواندن مجموعه شعر "ساحره" نوشته ربکا تاماس هستم و به تازگی خواندن داستان "لَنی" نوشته مکس پورتر را آغاز کرده‌ام.
کتابی که زندگی‌ام را تغییر داد:
"روزهای برمه" نوشته جورج اورول. وقتی این کتاب را خواندم 17 ساله بودم. کتابی که به من یاد داد باید بیشتر سفر کنم. علاوه بر این "زِن و هنر مقامت موتور" نوشته رابرت ام. پیرسیگ بلندترین کتابی است که خوانده‌ام. کتابی که به من یاد داد می‌توانم به این نوع تمرکز خاص دست یابم. از لحاظ شعری هم وقتی کتاب "عصبانیتی که تأثیرگذار است" را خواندم احساس کردم دوست دارم شاعر شوم.
کتابی که ای کاش من نوشته بودم:
"اُلیو" نوشته تایهیمبا جِس. مجموعه شعری که برنده جایزه پولیتزر هم شد. خوانشی چالش‌برانگیز زیرا همه فرم‌های شعری در آن وجود دارد.
کتابی که بر نوشته‌های من تأثیر گذاشت:
"چان" نوشته هانا لو؛ "شیرجه در خرابی" نوشته آدرین ریچ، "نامه‌های لوسی" و "عشق ورزیدن" نوشته جیمز برری؛ و شعر "جامائیکا" نوشته آندرو سالکی.
کتابی که نظرتان را تغییر داد:
"اختاپوس" نوشته مگی نلسون. کتابی جذاب که چند کار را با هم انجام می‌دهد. هم شعر، هم کتاب خاطرات، و هم مجموعه مقالات است. این کتاب نظر من درباره شناور بودن در ژانر را تغییر داد.
کتابی که دست‌کم گرفته شده است:
"در انتظار پیمودن" نوشته وین هالووی-اسمیت. این مجموعه شعر از کارت‌های مختلف تشکیل شده است و هر کدام شعری بر خود دارد. علاوه براین، "قوم و خویش" نوشته اکتاویو باتلر در حد و اندازه که شایستگی‌اش را داشت دیده نشد. مسخره است!
آخرین کتاب خنده‌داری که خواندم:
"کتاب شادی‌ها" نوشته راس گی. شاعری که مقاله‌ای درباره چیزهایی نوشته است که به او لذت می‌دهد و این کار هر روز برای یک سال ادامه داده است. کتاب زیبا و خنده‌داری است.
