روایتی جالب از اولین شعر تاریخ
روایتی از کتاب "عیون الاخبار الرضا" اثر شیخ صدوق، نام نخستین شاعر جهان و نخستین بیت شعر او را برای مخاطبان افشا میکند.
ایران آرت: «عیون الاخبار الرضا» اثر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، ملقب به شیخ صدوق، کتابی حدیثی و یکی از مهمترین متون شیعه است که در ۶۹ باب تنظیم شده و محتوای آن ذکر احادیثی است در فقه، اخلاق، سیره و کلام از حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا (ع). حجم عمدهای از این کتاب کلام خود امام هشتم شیعیان است و باقی نیز احادیثی است که ایشان از ائمه پیش از خود روایت کرده است.
به گزارش مهر، شیخ صدوق در «عیون اخبار» تمام تلاش خود را به کار برده تا همه روایتهای مربوط به حضرت ثامن الحجج را بدون توجه به محتوا گردآوری کند. یعنی تلاش او صرفاً به نقل روایتهای فقهی خلاصه نمیشود. بنابراین موضوعات این کتاب متنوع هستند و از فقه، تاریخ، سیره و حتی کلام را دربر میگیرند. این کتاب را به دلیل نثر خاص و ممتاز شیخ میتوان در زمینه ادبیات عرب نیز اثری قابل توجه به شمار آورد.
با اعتماد به روایتهای این کتاب میتوان به برخی جزئیات تاریخی در طول زندگانی حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) نیز پی برد. به عنوان مثال یکی «عیون الاخبار» یکی از قدیمترین منابعی است که سرگذشت ابونواس، شاعر مشهور ایرانی در درباره عباسیان و روزهای پایانی عمر وی را روایت کرده است.
اما یکی از روایتهای جالب توجه در این کتاب درباره نخستین شعر سروده شده در جهان است. در باب ۲۴ این کتاب این روایت با عنوان «در ذکر آنچه وارد شده است از آن جناب از خبر مرد شامی و آنچه را سوال کرده است از امیرالمومنین در مسجد کوفه» درج شده است. با هم ترجمه این روایت به قلم آقانجفی اصفهانی را در ادامه میخوانیم:
«و سوال کرد که عمر آدم چقدر بود؟ فرمود: «ششصد و سی سال.» و سوال کرد از اول کسی که شعر گفت؟ فرمود: «اول کسی که شعر گفت، آدم (ع) بود.» عرض کرد: «شعر او چه بود؟» فرمود که چون آدم از آسمان به زمین فرود آمد، دید خاک زمین و وسعت آن و هوای آن را و بعد از آن کشتن قابیل هابیل را ملاحظه کرد. گفت:
تَغَیّرَتِ البِلادُ و مَن علیها * فَوَجهُ الاَرضِ مُغبَرٌّ قَبیحٌ
تَغَیَّرَ کُلٌ ذی لَونٍ و طَعمٍ * و قَلَّ بَشاشة الوَجهِ المَلیح
معنی: تغییر کرد شهرها و کسانی که در آن شهرها ساکن بودند و روی زمین غباری رنگ و بد است. تغییر کرد هر صاحب رنگی رنگ آن و از خوبی به بدی مبدل شد و تغییر کرد هر چشیدنی و بیمزه شد و کم است گشادهروی و خوشروی نمکین.»