کتاب‌های عجیبی که کلینتون می‌خواند
بیل کلینتون رئیس‌جمهور اسبق آمریکا فردی کتابخوان است که به گفته خودش هرجایی که بتواند کتاب می‌خواند.
ایران آرت: رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، بیل کلینتون، هرجا که بتواند کتاب می‌خواند. «پشت میز کارم، روی صندلی راحتی، توی تخت و در هواپیما. حتا در خودرو زمانی که خیلی خسته نیستم.»
به گزارش ایبنا، مصاحبه پیش‌رو از سری مصاحبه‌های «وقت کتاب» نیویورک تایمز است که با هم می‌خوانیم.
چه کتابی روی پاتختی‌تان است؟
«آینده تاریخ است» اثر ماشا گسن. فوق‌العاده است و صاف و ساده نوشته شده که مناسب این موضوع است. به زودی تمامش می‌کنم. «آینده بشریت» اثر میچیو کاکو، «روشنفکری حال حاضر» اثر استیون پینکر و «یک تئوری ذهن» اثر دیوید کسلر را هم دارم می‌خوانم. کتاب بعدی آخرین اثر از سه‌گانه «گنجشک قرمز» جیسون متیو است.
چه وقت و کجا دوست دارید بخوانید؟
پشت میز کارم، روی صندلی راحتی، توی تخت، در هواپیما. حتی در ماشین وقتی خیلی خسته نیستم.
آخرین کتاب واقعا فوق‌العاده‌ای که خواندید چه بود؟
«قاتلان ماه گل» از دیوید گرن را دوست داشتم؛ «فاشیسم: یک هشدار» از مدلین آلبرایت؛ و «امپراطوری پنبه‌ای» از اسون بکرت.
کدام کتاب‌ها را بارها و بارها خوانده‌اید؟
«مدیتیشن» مارکوس آئورلیوس، «مداوا در تروی» از شیموس هینی و مجموعه اشعار ویلیام باتلر ییتس را بارها خوانده‌ام.
بهترین کتابی که در دوران دانش‌آموزی خواندید چه بود؟
در کالج: «اعترافات نات ترنر» از ویلیام استایرن. در مدرسه حقوق «صد سال تنهایی» گابریل گارسیا مارکز. (این‌یکی بهترینِ تمام دوران‌ها بود.) در آکسفورد: «جنگ داخلی اسپانیایی» هیو توماس و «به ایستگاه فنلاند» از ادموند ویلسون.
چه کتاب‌هایی در طول سال‌ها بیشتر از همه بر طرز فکرتان اثر گذاشته‌اند؟ آیا تا به حال یک اثر ادبی بر موقعیت سیاسی‌تان تاثیر گذاشته؟
این کتاب‌ها تاثیر عمیقی بر طرز فکرم داشتند: «تکامل تمدن‌ها» از کرول کوئیگلی، «سیاست به مثابه وظیفه» از مکس وبر، «انکار مرگ» از ارنست بکر، «بدل مسیح» از توماس کمپیس، «مدیتیشن» از مارکوس آئورلیوس، «مداوا در تروی» از شیموس هینی و «اسلحه‌های آگوست» از باربارا تاچمن.
نمی‌دانم که هیچ کتاب خاصی بر موقعیت سیاسی‌ام تاثیر گذاشته یا نه، اما کتاب‌های ریچارد رایت و رالف الیسون باعث شدند بخواهم کارهای بیشتری درباره حقوق بشر انجام بدهم. «امریکا: چه چیزی اشتباه شد» از دونالد ال. برلت و جیمز بی. استیل را در سال ۱۹۹۲ خواندم که تصمیمم برای معکوس کردن نفوذ ثروت از بالا به پایین و دستیابی به اقتصادی پررونق‌تر را قدرت بخشید.
خواندن «زمین در تعادل» از ال گور تاثیر عمیقی بر تصمیمم مبنی بر درخواست از او برای معاونت ریاست جمهوری و کاری که با هم کردیم داشت.
کتاب بیوگرافی یا اتوبیوگرافی رئیس‌جمهور خاصی هست که دوست داشته باشید؟
کتاب‌های مورد علاقه‌ام شامل این‌هاست: «لینکلن» از دیوید هربرت دونالد، «گرنت» از رون چرنو، «تی.آر. : آخرین رمانتیک» از اچ.دبلیو. برندز، «یک طبع درجه یک» از جافری وارد، «ترومن» از دیوید مک‌کولو و مجموعه رابرت کارو درباره لیندون بی. جانسون. مجموعه لینکلنِ سیدنی بلومنتال هم جالب بود، چون اطلاعاتی داشت که برایم جدید بود.
تمایل دارید کتاب‌هایتان را نگه دارید یا به دیگران بدهید؟
هر دو. گاهی یک کتاب را می‌دهم و می‌روم یکی دیگر از همان می‌خرم.
کتاب مورد علاقه دوران کودکی‌تان چه بود؟ کاراکتر مورد علاقه یا قهرمانی داشتید؟
داستان‌های حماسی مربوط به کتاب مقدس را دوست داشتم، مثل «ردا» از لوید سی. داگلاس، «جام نقره» از توماس بی. کاستین، «بن‌هور» از لو والاس و کتاب‌هایی درباره قبایل بومی امریکایی و رئیس‌های قبیله علی‌الخصوص اوسیئولا و رئیس جوزف از نز پرس.
چه کتابی هست که فکر می‌کردید قرار است خوشتان بیاید و نیامد؟
شرمنده‌ام که بگویم دو بار تلاش کردم «دن کیشوت» را بخوانم و نتوانستم. از کتاب‌های بلند خوشم می‌آید اما نتوانستم «دن کیشوت» را تمام کنم. حداقل یک بار دیگر تلاش می‌کنم.
اگر می‌توانستید نویسنده زنده یا مرده‌ای را ملاقات کنید، آن چه کسی بود؟ دوست داشتید چه چیزی بدانید؟
مارک تواین. دوست داشتم بدانم چه چیزی را باور داشت و کدام نمایش بود.
الکترونیکی یا کاغذی؟
کاغذی
اگر می‌توانستید یک نفر را انتخاب کنید که بیوگرافی‌تان را بنویسد، چه کسی بود؟
دیوید هربرت دونالد که فوت کرده، رون چرنو و استراب تالبوت. این‌ها تاریخ‌نویسان درجه یک و نویسندگان محشری هستند و به نظر می‌رسد مرا می‌فهمند.
کتاب بعدی که برای خواندنش برنامه دارید چیست؟
«دنیای نوشته شده: نیروی داستان‌ها برای شکل دادن مردم، تاریخ، تمدن» از مارتین پاچنر.
