نه در شان سینما نه در شان شاعر سینما

پژمان موسوی

ایران آرت :  پژمان موسوی : ای کاش نام بلند «علی حاتمی» در میان نبود تا می شد راحت تر از پوستر رسمی سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر نوشت؛ پوستری که به هیچ نحو نمی توان آن را در قد و قواره مهم ترین جشنواره سینمایی ایران دانست و آن را یک پوستر «خوب» ارزیابی کرد.
از اصل سوژه یعنی علی حاتمی که بگذریم، اجرای تصویر کارگردان بلند آوازه سینمای ایران بشدت ابتدایی و معمولی است و فارغ از هر عنصر زیباشناسانه ای. حتی انتخاب این تصویر نیز محل اشکال است، تصویری که فارغ از هر حرکت و المان سینمایی است و بیشتر به تازه درگذشته ای می ماند که برایش آگهی تسلیت طراحی کرده اند. تنها تفاوت، پرنده ای است که بر شانه استاد نشسته است که آن هم بشدت کلیشه ای است. در کنار تصویر اصلی، دستی برون آمده است «کلاکت» به دست! احتمالاً در دهه های پیش، استفاده از این نماد برای اهالی سینما جذاب بوده است اما نکته اینجاست که آیا هیچ نماد و نشانه دیگری نبود که در پوستر رسمی جشنواره بنشیند و اندکی متفاوت و زیبا باشد؟ احتمالاً اگر از دانشجویان ترم یک رشته گرافیک «اتود» بخواهند، همین به ذهنشان می رسد که تصویری را در زمینه قرار دهند، «دستی کلاکت به دست» در زیر قرار گیرد و سیمرغ جشنواره در پس زمینه قرار گیرد! اما سوال اینجاست در کشوری که بی شمار گرافیست و طراح پیشکسوت و بی شمارتر جوانان صاحب سبک در طراحی پوستر داریم و البته وقت کافی، آیا باید نتیجه کار، این در بیاید؟ آیا در هفته ها و ماه هایی که بنا به گفته خود دست اندرکاران جشنواره، دبیرخانه جشنواره درگیر موضوع طراحی پوستر بوده و حتماً نمونه ها و اتودهای زیادی را تجربه کرده است، هیچ ایده و طراحی جذابی در کار نبوده است که نتیجه نهایی کار این درآمده است؟آیا این پوستر اساساً و فارغ از خود جشنواره، در شان شاعر سینمای ایران با آن همه نماد و نشانه سینمایی است؟
    در کنار جزئیات این پوستر، کلیت آن هم نه حسی خوب به مخاطب القا می کند نه این را به ذهن متبادر می کند که این پوستر، نماد و نشانه بزرگترین جشنواره سینمایی کشور است و قرار است روزها مردم و اهالی سینما در گوشه و کنار شهر و سالن های سینما آن را ببینند. حال ماییم و پوستری که رونمایی شده است و یک دنیا حسرت و آهِ همیشگی...