درخت کیارستمی در اروپا

این درخت، یک درخت بسیار بلند در وسط پارکی، نزدیک کاخ جشنواره است.

سیف الله صمدیان رفیق و همکار قدیمی عباس کیارستمی همزمان با ۱۴ تیر ماه، سالروز درگذشت این کارگردان سرشناس سینما گفت: « یک سال گذشت! ولی شاید باورتان نشود، من یک فکر ظاهرا رویاگونه ای دارم که بدم نمی آید، همین جا آن را مطرح کنم. با شناختی که در طول این سال ها از عباس کیارستمی داشتم و شیطنت ها و شوخی های که او داشت، از او بعید نمی دانم که وقتی برای سپری کردن مراحل درمان به پاریس اعزام شده است، قصد کرده باشد تا یک فیلم جدید بسازد، فیلمی که فعلا پیش تولید آن یک سال طول کشیده است.
هر چقدر هم بخواهم غیرواقع بینانه به قضیه نگاه کنم، این احتمال را حتی یک درصد هم می دهم که کیارستمی یک جسد بی نام و نشان را از بیمارستان گرفته و با نظارت خودش داده شبیه خودش گریم کردن و به ما تحویل دادند و خودش آنجا مانده تا دوره نقاهت را سپری کند و مطمئنا کارهایش را انجام می دهد و یک روزی می آید.

شاید همه این هایی که گفتم به نظر یک رویای بچگانه و از سر رفاقت به نظر بیاید و حتی به هندی بازی تعبیر شود ولی واقعیتی که در پس ذهنم هست را گفتم.
من هنوز پس از یک سال به دوستان نزدیک و خانواده ام هم می گویم که یک چنین حسی دارم که کیارستمی دارد با ما یک بازی ای می کند چون با شناختی که از روحیه  و عطش کاری اش داشتم، این آدم رفتنی نبود و نیست.»
به گزارش ایسنا، سیف الله صمدیان در ادامه با اشاره به جشنواره  «کارلووی واری» جمهوری چک که این روزها در آنجا حضور دارد، گفت: «روز اول ورودمان به کارلووی واری، محمد اطبایی (پخش کننده بین المللی) که از دوستان قدیمی و از دوستداران دلی کیارستمی بوده و هست، کنار یک درختی نشست و گفت صمد می دانی این درخت چه معنایی دارد؟ گفتم نه نمی دانم. گفتند که این درخت یعنی کیارستمی. گفتم یعنی چی؟ و گفتند کیارستمی عاشق این درخت بود.
این درخت، یک درخت بسیار بلند در وسط پارکی، نزدیک کاخ جشنواره است. داخل این درخت سبز است و از بیرون رنگش بنفش تیره و بسیار بالابلند است. اطبایی می گفت؛ کیارستمی اکثرا وقتی کارلووی واری می آمد، زیر این درخت می نشست و از قامت و زیبایی این درخت لذت می برد.
اگر صحنه ای از فیلم« ۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه» با کیارستمی را به یاد بیاورید، یک جایی که برای لوکیشن یابی  فیلم «ایستگاه متروک» علیرضا رئیسیان که کیارستمی فیلم نامه اش را نوشته بود، رفته بودیم و در فیلم هم هست، کیارستمی وسط اون خرابه درختی را گیر می آورد و شروع به عکاسی می کند که من آنجا به کیارستمی گفتم؛ عباس آقا مثل اینکه از شانس شما هر جا می روید یک درخت هم هست! بله همان درختی که آخر سر به اون شکل رفت روی سنگ مزارش.
البته من مدنظرم هر درختی است که سمبل کیارستمی و عشق اش به طبیعت است.»
این هنرمند در بخش دیگری از گفت وگویش با ایسنا با اشاره به نخستین روز حضورش در کارلووی واری و دیدن آن درخت،یادآور شد: «خلاصه ما آن روز یک اقدام عجیب و غریب حسی با قضیه درخت و کیارستمی داشتیم. آن روز آن درخت را خودمان به نام کیارستمی اعلام و نامگذاری کردیم؛ بدون اینکه با شهرداری کارلووی واری تماس بگیریم و هماهنگ کرده باشیم!
عکسی هم که محمد اطبایی از کیارستمی چاپ کرده گذاشتیم بر روی درخت و با آن عکس انداختیم و این درخت شد، درخت کیارستمی در کارلووی واری!
البته ریشه اصلی این عشق را من یک روزی که دو نفره در خیابان “اختیاریه” تهران قدم می زدیم،کشف کردم که چرا اینقدر عاشق تک درخت بود.
آنجا مرا برد سر مزار پدرش و دیدم یک تک درختی بالای مزار هست و گفت:” من خیلی وقت ها اینجا می آیم و عاشق این دیدار هستم که با پدر دارم”.
همه خوب می دانستیم که چقدر پدرش را دوست داشت و اسم احمد را هم بی خودی احمد نگذاشته بود. آنجا من بهش گفتم که من فکر می کنم ریشه تمام عشقی که به تک درخت داری، همین تک درختی است که بالای سر مزار پدرتان هست و او یک سکوت معناداری کرد.»
صمدیان با اشاره به سالروز درگذشت عباس کیارستمی در ادامه مطرح کرد:« یک سالی که گذشت طبیعتا غریب ترین سالی بود که برهنر ایران و سینمای جهان گذشت و من به خاطر فیلم «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه» که در شرایط ناخواسته ای با سفارش دلی احمد کیارستمی ساختم، تمام این یک سال، درگیر حس و حالی این اثر بودم.