پرویز پرستویی: در کوچه و خیابان از هنرمند بودن خود شرم می‌کنم

این بازیگر با انتقاد از رواج واژه سلبریتی گفت: با شنیدن این واژه کهیر می‌زنم. این چه بحثی است که در کشور ما راه افتاده چون اصلا متعلق به جامعه ما نیست و با این واژه مدام به جامعه هنری نقد می‌کنیم.

ایران آرت: مجلس یادبود کیومرث پوراحمد، فیلمساز فقید کشورمان صبح امروز یکشنبه ۲۰ فروردین‌ماه در مسجد جامع شهرک غرب برپا شد که طی آن پرویز پرستویی توصیه‌ها و انتقادهایی را درباره نوع برخورد با جامعه هنری مطرح کرد.

این بازیگر که البته قرار نبود در این برنامه صحبت کند، با تاکید بر این‌که سخنران نیست و با اشاره به طرح بعضی از انتقادها نسبت به عملکرد هنرمندان در چند ماه اخیر، یادآوری کرد: هفت ماه است که بعضی افراد مطالبی را مطرح می‌کنند مبنی بر این‌که باید در کنار مردم بود، در حالی که هنرمند همیشه دغدغه مردم را دارد و هنرمندی مانند کیومرث پوراحمد از قبل از انقلاب در کنار مردم بوده و تنها هم بوده و هرگز موج سوار نبوده است.

پرستویی با اشاره به یکی از تجربه‌های ناکام خود با کیومرث پوراحمد در ساخت فیلمی که هرگز به نتیجه نرسید، اضافه کرد: اگر آن فیلم را می‌ساخت، اثری در حد استانداردهای جهانی بود اما او هرگز خود را آلوده نکرد. اخیرا عده‌ای خطاب به هنرمندان می‌گویند چرا کنار مردم نیستید و من خطاب به آنها می‌گویم شما هفت ماه است که این دیالوگ را برقرار کرده‌اید. اما کسی مانند پوراحمد سال‌ها قبل در کنار مردم ایستاد و تاوان آن را هم داد. ما بلد نیستیم هرکاری بکنیم و هر جایی برویم.

وی در ادامه با انتقاداتی درباره طرح بعضی مطالب بعد از درگذشت پوراحمد اضافه کرد: تسلیت نمی‌گویم و از عنوان روان‌شاد هم استفاده نمی‌کنم زیرا همسرش این جملات را دوست ندارد. در این وضعیت ما باید مراقب خانواده آن عزیز و خانواده سینما باشیم چون به اندازه کافی چوب خورده‌ایم تا جایی که در کوچه و خیابان از هنرمند بودن خود شرم می‌کنیم.

پرستویی یادآوری کرد: یادمان نرود که بعد از ساخت آخرین فیلم‌های پوراحمد چه برخوردی با او کردیم. اگر شرایط اجتماعی سبب می‌شود یک هنرمند فیلم ضعیفی بسازد، نباید به او بی‌احترامی کنیم. یادمان نرود با بزرگانی همچون داریوش مهرجویی چه کردیم و بعد از نمایش فیلم‌هایشان چگونه آنان را هو کردیم اما حالا داریم به هنرمندی مانند کیومرث پوراحمد احترام می‌گذاریم. امروز کدام یک از ما از ناصر تقوایی خبر دارد؟ آخرین بار کی از او یاد کرده‌ایم ، چه دولتمردانی که به هنرمندان بی‌مهری می‌کنند و چه ما به عنوان جامعه هنری.

وی با اشاره به حضور پرتعداد اعضای خانه سینما اضافه کرد: خانه سینمای ایران ۵۰۰۰ عضو دارد و هر که در مسند مسئولیت می‌نشیند، باید به این نیروها افتخار کند چرا که به پشتوانه آنها می‌تواند بسیاری کارهای بزرگ را به انجام برساند. حالا که کیومرث پوراحمد اینگونه از میان ما رفته، به خانواده‌اش احترام بگذاریم و نگران خانواده هنری باشیم. شما را به هر دینی که اعتقاد دارید، قسم می‌دهم که هوای یکدیگر را داشته باشید. هرچند ما ۵۰۰۰ نفریم، اما تنهاییم.

این بازیگر با انتقاد از رواج واژه سلبریتی ادامه داد: با شنیدن این واژه کهیر می‌زنم. این چه بحثی است که در کشور ما راه افتاده چون اصلا متعلق به جامعه ما نیست و با این واژه مدام به جامعه هنری نقد می‌کنیم. 

پرستویی اضافه کرد: چرا در فضای مجازی مدام برای همدیگر تعیین تکلیف می‌کنیم. خوب است که به سخنان آقای پوراحمد که در فیلم‌های مستند او مطرح شده، گوش بدهیم و به تک تک آنها عمل کنیم؛ یکدیگر را رها نکنیم. همه ما یک خانواده‌ایم. در هر خانواده‌ای اشکالاتی وجود دارد اما یکدیگر را از ریشه نزنیم و به بزرگ‌ترهایمان احترام بگذاریم. اگر آنها امروز در بعضی مراسم‌ها حاضر نمی‌شوند، به این دلیل است که حرمت‌شان را نگه نداشتیم.

او با اشاره به تاثیرگذاری هنرمندان در عرصه‌های اجتماعی خاطر نشان کرد: هرجا که دولت و مردم خواهان انجام کاری هستند، هنرمندان را فرا خوانده‌اند و امروز هم باید به آنان بقبولانیم که ما جامعه هنری می‌توانیم خیلی کارها انجام بدهیم.

پرستویی خطاب به وزیر ارشاد اظهار کرد: از آقای اسماعیلی عذرخواهی می‌کنم که مدت کوتاهی بعد از حضور ایشان بر مسند مسئولیت این سخنان را مطرح می‌کنم. اما به ایشان هم گفته‌ام شما ۵۰۰۰ سینماگر را در کنار خود دارید و می‌توانید دوره درخشانی داشته باشید. شما چهار سال مستاجر ما هستید. اگر عملکرد خوبی داشته باشید، این مدت را تمدید می‌کنیم، اگر نه، ما مالک هستیم و می‌مانیم اما بگذارید این رفاقت وجود داشته باشد. این روزها آرام کردن فضا کار دشواری شده است ولی اجازه بدهید کنار هم این کار را انجام بدهیم.

این بازیگر ادامه داد: جامعه سینمایی که در میان مردم دیده شده، نمی‌تواند به هر کاری روی بیاورد یا هر رفتاری انجام بدهد. این جامعه به سختی می‌تواند روزگار بگذراند چون با مردم عادی که در کوچه و خیابان هستند، تفاوت دارد. هوای این جامعه را داشته باشید و شرایط دشوار اعضای آن را درک کنید. ما مردم را خندانده‌ایم و گریانده‌ایم و از آنها حمایت کرده‌ایم و حالا باید از خودمان حمایت کنیم.