داستان جالب زندگی آنتونی هاپکینز/ هنرمندی از طبقه کارگر که در اسکار رکورد زد
آنتونی هاپکینز، بازیگر مشهور اهل ولز، ماه گذشته در مراسم اسکار برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شد تا رکورد مسن‌ترین هنرمند برنده این جایزه را بشکند. در ادامه با حقایق جالب زندگی این هنرمند بیشتر آشنا خواهید شد.
ایران آرت: آنتونی هاپکینز، بازیگر 83ساله که اکنون مسن‌ترین بازیگر برنده اسکار محسوب می‌شود، در آخرین جشن جایزه سینمایی اسکار، به‌عنوان برترین بازیگر مرد انتخاب شد. او که با فیلم "سکوت بره‌ها" به چهره‌ای ماندگار در سینما تبدیل شد، در سال‌های فعالیت حرفه‌ای خود آنقدر موفق عمل کرد که لقب "سر" به او اهدا شد. آنتونی هاپکینز داستان زندگی و شخصیت جالبی دارد.
کودکی در طبقه کارگر
به گزارش همشهری، آنتونی هاپکینز در ولز به دنیا آمد. والدین او نانوا بودند و نانوایی خود را داشتند. آنتونی ابتدا در منزل تعلیم می‌دید اما زمانی که 12ساله بود، والدینش اصرار داشتند او را به بهترین مدرسه خصوصی ولز بفرستند. او درباره طبقه کارگر‌بودن پدرش می‌گوید: "هرگاه احساس می‌کنم ممکن است من خاص یا متفاوت باشم، به یاد پدرم می‌افتم و دست‌هایش را به یاد می‌آورم؛ آن دست‌های سخت و شکسته‌شده." آنتونی کمتر از 3سال در آن مدرسه تعلیم دید اما مانند همکلاسی‌هایش پیشرفت نکرد. در مصاحبه‌ای در سال 2002 او اظهار کرد: "من دانش‌آموز ضعیفی بودم که باعث می‌شد بقیه من را مورد تمسخر خود قرار بدهند و عقده حقارت داشتم. وقتی که بزرگ شدم کاملاً معتقد بودم که من یک احمقم". اما او در آن زمان بهترین تصمیم را گرفت و به این نتیجه رسید که انتخاب یک شغل خلاقانه برایش بهتر است. او در ابتدا بر موسیقی و هنرهای زیبا تمرکز کرد زیرا می‌توانست خوب نقاشی کند و پیانو را به خوبی بنوازد.
یک انتخاب هوشمندانه
هاپکینز در سال 1952با ریچارد برتون که در آن زمان یک بازیگر معروف بود، همراه شد. او بود که آنتونی را مجاب کرد که می‌تواند حرفه بازیگری را انتخاب کند. دلیل بازیگر شدن هاپکینز از زبان خودش اینطور بیان شده: "در مدرسه یک آدم نکبت بودم که با هیچ‌کس نمی‌جوشید و هیچ عقل و استعدادی برای یادگیری نداشت. یک دانش‌آموز به‌معنای واقعی مزخرف. نمی‌دانستم در مدرسه چه کار می‌کنم و به همین دلیل به‌سراغ بازیگری آمدم." هاپکینز بعد از فارغ‌التحصیلی برای خدمت 2سال به ارتش بریتانیا ملحق شد و بعد محل زندگی‌اش را با هدف تحصیل در آکادمی سلطنتی هنرهای نمایشی ترک کرد و در شهر لندن ساکن شد. در سال ۱۹۶۵، الیویه از هاپکینز دعوت کرد تا به گروه تئاتر سلطنتی ملی بپیوندد و به هنرپیشه علی‌البدل او تبدیل شود. وقتی حین آماده‌سازی نمایش "رقص مرگ" الیویه به بیماری آویزآماس مبتلا شد، هاپکینز جوان موفق شد به صحنه بزرگ پا بگذارد و نظرها را به‌خود جلب کند.
سختکوشی و تمرین زیاد
هاپکینز جزو آن دسته بازیگرانی است که در کار خود بسیار اهل تمرین هستند. نتیجه تمرین‌های سخت و سنگین هاپکینز، نقش‌هایی هستند که با اجرای بسیار طبیعی و روان خود، مدت زمان طولانی آماده‌سازی و تمرین این بازیگر کارکشته را نشان نمی‌دهند. به‌خاطر این سبک خاص هاپکینز در بازیگری، او تعداد برداشت‌های کمتر در پروسه ساخت فیلم را ترجیح می‌دهد. او تا به حال چندین بار با کارگردانانی که برداشت‌ها را تکرار می‌کنند یا زیاد به فیلمنامه متعهد نیستند، درگیر شده است. مدت‌ها قبل هاپکینز در گفت‌وگویی گفت که او بعد از اینکه جمله‌ای از دیالوگش را به زبان می‌آورد، آن را برای همیشه به‌دست فراموشی می‌سپارد. هاپکینز حالا در حرفه خود به شخصیتی سرشناس و قابل احترام تبدیل شده بود اما قدم‌گذاشتن او به دنیای فوق‌ستاره‌ها تا 50سالگی‌اش، در سال 1991، طول کشید. اجرای 17دقیقه‌ای فراموش‌نشدنی او در نقش هانیبال لکتر برای فیلم سکوت بره‌ها، ستایش مردم و منتقدان را برانگیخت. قبل از پذیرش این نقش، هاپکینز به خداحافظی از عرصه سینما و برگشتن به صحنه تئاتر لندن می‌اندیشید اما درخشش او در این نقش، نه‌تنها جایزه اسکار برای او به ارمغان آورد بلکه چهره او را به‌عنوان یکی از به‌یادماندنی‌ترین و بهترین شخصیت‌های منفی تاریخ سینما در فرهنگ عامه ثبت کرد.
دریافت نشان شوالیه
در سال1993 هاپکینز از سوی خانواده سلطنتی بریتانیا نشان شوالیه را دریافت کرد. در ماه آوریل 2000، او به تابعیت ایالات متحده درآمد و در سال2006، جایزه گلدن‌گلوب را به پاس یک عمر فعالیت درخشان در عرصه سینما دریافت کرد. آنتونی هاپکینز در زندگی حرفه‌ای خود به نقطه‌ای رسیده است که حتی حضور کوتاهش در هر فیلمی ماندگار است. این پیشکسوت سینما و تئاتر با شهرت خود، پروژه‌های سطح پایین را هم به موفقیت می‌رساند. آن‌طور که معلوم است چهره هاپکینز خیلی به درد بازی در نقش افراد سیاسی می‌خورد؛ چرا که او تا امروز 2بار در نقش رئیس‌جمهور آمریکا، یک‌بار در نقش نخست‌وزیر انگلیس و یک‌بار هم به جای ریچارد اول، پادشاه انگلستان بازی کرده است. البته هاپکینز به‌دلیل آمریکایی‌نبودنش برای بازی در نقش ریچارد نیکسون رئیس‌جمهور آمریکا مردد بود.
تواضع در عین موفقیت
با وجود همه موفقیت و شهرتی که هاپکینز دارد، او بازیگر بسیار متواضعی است و شهرتش هیچ‌وقت به او اجازه نداده خودش را از دیگران بالاتر بداند؛ "خوشحالم که تا امروز این موقعیت را داشته‌ام که با بازیگران و کارگردانان بزرگی همکاری کنم و از تمام آنها متشکرم." هاپکینز که عاشق زندگی است نگرش جالبی در مورد کارش دارد؛ "من ۱۱۵درصد خودم را وقف پروژه‌ام می‌کنم. دیالوگ‌هایی که مربوط به من است را حفظ و سعی می‌کنم به بهترین شکل ممکن آنها را بیان کنم. در کارم حرفه‌ای هستم و به حرف بقیه هیچ کاری ندارم چون آنهایی که فقط می‌خواهند انتقاد کنند، مشکل دارند. من کارم را انجام می‌دهم و دستمزدم را می‌گیرم." هاپکینز در سال 1964قطعه‌ای والتز (رقص محلی) را خلق و نگارش کرد اما هرگز اطمینان نداشت که دست به انتشار آن بزند یا نه؟ سال‌ها بعد و در سال2011 همسر او این قطعه را برای آندره ریو فرستاد و این موزیسین مشهور این قطعه را پسندید و در یکی از آلبوم‌هایش در همان سال منتشر کرد.
