روایت جالب نسیم ادبی از تئاترهای آنلاین/ خودت هستی و کامپیوترت
او میگوید: بشدت با اجرای آنلاین موافقم و این فضای تازه ربطی هم به کرونا ندارد بلکه راهکاری جدید برای اجراست که اصولا نمیتوان آن را تئاتر نامید
ایران آرت: نسیم ادبی که با اجرای تئاتر آنلاین کاملا موافق است، میگوید: وقتی همه چیز زندگی ما به صفحات مجازی منتقل شده، چرا از این فضا برای اجرای تئاتر استفاده نکنیم.
این بازیگر که تجربه بازی و کارگردانی تئاتر در فضای مجازی را دارد، در گفتگو با ایسنا تاکید میکند که اجرا در فضای مجازی لازمه زندگی امروز و مدیومی تازه است که قرار نیست جایگزین اجرای صحنهای تئاتر شود.
ادبی میگوید: به نظر میرسد که داریم وارد دوره تازهای میشویم که مختصات خاص خود را دارد همچنانکه روزگاری مردم برای دریافت اخبار، روزنامه میخواندند و روزنامهها تیراژ بالایی داشتند ولی حالا بیشتر مردم خبرها را در فضای مجازی دنبال میکنند. اینها لازمه زندگی جدید است ولی شاید الان پذیرش آن برایمان آسان نیست و نیاز به گذشت زمان دارد.
او اضافه میکند: بشدت با اجرای آنلاین موافقم و این فضای تازه ربطی هم به کرونا ندارد بلکه راهکاری جدید برای اجراست که اصولا نمیتوان آن را تئاتر نامید، بلکه کاری است که در صفحات مجازی انجام میشود مانند سریالهایی که در اینستاگرام ساخته میشوند که مختصات خود را دارند.
ادبی با بیان تفاوتهای میان اجرای صحنهای تئاتر و اجرا در فضای مجازی یا تئاتر آنلاین خاطرنشان میکند: بحث بدی یا خوبی مطرح نیست چون هر کدام یک مدیوم خاص هستند که مزایا و محدودیت های خود را دارد و مقایسه آنها با یکدیگر درست نیست.
این بازیگر که سال گذشته با نمایش «خانم آنلاین» به کارگردانی آریان رضایی تجربه بازی در اجرایی آنلاین را داشت، بر لزوم اجرای تئاتر آنلاین تاکید دارد و میگوید: اگر برنامهریزی درستی میداشتیم، میشد از این فضا بهره خوبی گرفت و فعالان تئاتر میتوانستند به جای بیکاری و خانهنشینی، فضای تازهای برای کار داشته باشند.
او که تجربه بازی در آن نمایش را شیرین و جالب میداند، اضافه میکند: این تجربه جالبی بود که با اجرای صحنهای کاملا متفاوت است. خودت هستی و کامپیوترت. شکل و شیوه خود را دارد هر جای دنیا و در هر شهری از ایران میتوانند اجرایت را ببینند و مخاطبانت به تماشاگران یک سالن محدود نمیشوند. همچنانکه ما نیز دوست داریم تماشاگر اجراهای گروههای تئاتری در دیگر شهرها باشیم.
او درباره ایجاد ارتباط با تماشاگر در این شیوه اجرایی توضیح میدهد: ما در آن تجربه، این ارتباط را داشتیم و تماشاگران همزمان با اجرای ما نظراتشان را مینوشتند و در واقع یک نوع تئاتر تعاملی بود.